Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 28

Νταρκ του Δημήτρη Κωνσταντίνου

gourdeakwnstantinou.jpg
 
Νταρκ, νουβέλα, Δημήτρης Κωνσταντίνου, εκδόσεις Εξάρχεια 2014

Νταρκ, μία σκοτεινή νουβέλα από τον Δημήτρη Κωνσταντίνου και τις εκδόσεις Εξάρχεια. Ο κεντρικός ήρωας της νουβέλας, ένας βουβός αεροπόρος, ονομάζεται Ντάρκο και ζει μέσα στη σιωπή των αναμνήσεων του, εγκλωβισμένος στη θύμηση ενός ανέμελου παρελθόντος και στριμωγμένος σε ένα στενάχωρο παρόν.

Η περιγραφή ενός γάμου που βρίσκεται υπό διάλυση, το τέλμα ενός ανθρώπου που έχασε στην πορεία της ζωής του τη δυνατότητα του ενθουσιασμού και η εκδίκηση της γυναίκας που παραμένει ανικανοποίητη δομούν ένα πλέγμα αδιεξόδου. Ο Κωνσταντίνου γράφει με τα μάτια ορθάνοιχτα στην πραγματικότητα, εξού και η χαρακτηριστική γραφή που αναβλύζει ως λογοτεχνία από τις ανοιχτές πληγές του ανθρώπινου υποκειμένου.

Σε κάθε αράδα της νουβέλας ο συγγραφέας αναπτύσσει τη ρίζα των εκάστοτε συναισθημάτων και των ενεργειών των ηρώων του. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Κωνσταντίνου ως λογοτέχνη είναι η ικανότητα που έχει να χρησιμοποιεί τις λέξεις για να εκφράσει τα πιο απλά πράγματα με ποιητικό τρόπο, χωρίς να χάνει τίποτα σε ουσία και νόημα. Εξάλλου, όσο πιο ποιητικό είναι το έργο ενός δημιουργού, τόσο πιο ελεύθερο είναι το λέγειν του, δηλαδή πιο ανοιχτό και έτοιμο ώστε να εκφράσει το απρόβλεπτο. Με λίγα λόγια, η νουβέλα Νταρκ μιλά για κάτι ουσιώδες. Αναφέρεται στον άνθρωπο που βρίσκεται επάνω στη γη, ζώντας μια συμβατική ζωή, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται υπό τον ουρανό και τυραννιέται στη θύμηση του πετάγματος, τόσο του σώματος όσο και της ψυχής.

Φυσικά, χωρίς τη δυνατότητα ανάτασης της ψυχής ο άνθρωπος νεκρώνεται. Έτσι, ο ήρωας Ντάρκο βρίσκεται σε μια πορεία νέκρωσης, χωρίς όμως να χάνει την ικανότητα του σκέπτεσθαι. Εκεί έγκειται και το δράμα του ως υποκείμενο. Αναπτύσσει την ουσία του ως θνητός, δηλαδή είναι ικανός για τον θάνατο ως θάνατο.

Ο Δημήτρης Κωνσταντίνου δημιουργεί έναν ήρωα που δεν μπορεί να ζήσει πουθενά, αφού έμαθε να διαμένει στα όρια μεταξύ ουρανού και γης. Δεν μπορεί να ειρηνεύσει ώστε να αισθανθεί ελεύθερος, δηλαδή δεν μπορεί να σταθεί πουθενά. Η μόνη του κατοικία είναι ένα λαχανί Ντεσεβό που ακόμα μπορεί να κινείται.

Η γλώσσα του Κωνσταντίνου είναι απλή, αλλά άκρως ποιητική στην ουσία της. Γλώσσα δημιουργίας ενός κόσμου ζοφερού και υπαρκτού που δεν ανακυκλώνει στερεότυπα και νόρμες, αλλά σπάει την υποκρισία μιας εύθραυστης προστατευτικής οικειότητας. Ο συγγραφέας αναφέρεται άμεσα στην τυραννία της οικειότητας των πιο κοντινών μας προσώπων που, ενώ βρίσκονται δίπλα μας, τους είμαστε παντελώς άγνωστοι. Ο αναγνώστης λοιπόν, στοχάζεται τη δική του ξενότητα σε αυτόν τον κόσμο τη στιγμή που ανακαλύπτει στον Ντάρκο τη δική του αλήθεια. Μια εξαιρετική γραφή από έναν σημαντικό νέο λογοτέχνη της εποχής μας. Η νουβέλα Ντάρκο διαβάζεται μονορούφι, όχι μόνο λόγω μεγέθους (μικρόσχημο βιβλίο), αλλά εξαιτίας της αλήθειας των λεγομένων της.

Πωλίνα Γουρδέα