Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 26

Άνα Πέρες Κανιαμάρες: Οικονομία του πολέμου

Μεταφράζει η Άτη Σολέρτη 
solertikaniamares.jpg
Η Άνα Πέρες Κανιαμάρες πάντα άμεση, επίκαιρη και συνειδητοποιημένη, καταφέρνει μέσω της συγκινητικής της γραφής να φέρνει αντιμέτωπο τον άνθρωπο - αναγνώστη με τον ίδιο του τον εαυτό, κραυγάζοντας αλήθειες που επιδρούν καταλυτικά στον ψυχισμό του. Η Άνα Πέρες Κανιαμάρες έχει εκδώσει βιβλία διηγημάτων, ποίησης, έχει συμμετάσχει σε πολλές ανθολογίες και έχει βραβευτεί για το έργο της. Διατηρεί το blog http://elalmadisponible.blogspot.gr/
Αυτό είναι ένας πόλεμος

Με τη ζωή πληρώνεται το θέαμα
που δεν είναι τσίρκο ούτε δράμα ούτε κωμωδία.
Οι ηθοποιοί μας φτύνουνε τα λόγια
και χωρίς τάξη ανταλλάσσουνε τους ρόλους τους.
Μένει μόνο ν’ ανοίξω στο μακιγιάζ
αυλάκια για τα δάκρυα·
να γράψω στα βλέφαρα συνένοχος
κι έπειτα να ξεριζώσω βλεφαρίδες και γράμματα.
Ένα – ένα να ακονίσω τα δάχτυλα
και να αρπάξω τα νύχια που πασχίζουν
για να δραπετεύσω από τη μεταμφίεση.

Τελικά, μεταμορφώνομαι στις θέσεις της πλατείας του θεάτρου
-το κοινό έχει το πρόσωπό μου
και το πρόσωπό μου είναι ένα σπασμένο προσωπείο-
και φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω:
αν υπάρχουν νεκροί, αυτό δεν είναι θέατρο.
Όταν υπάρχουν νεκροί, είναι ένας πόλεμος.

(από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή Οικονομία του πολέμου)

Γενιές

Πριν πεθάνει, η μητέρα μου είπε μαμά, έλα
ενώ με κοιτούσε χωρίς να με βλέπει·
εγώ είπα μαμά, μείνε
αγκαλιάζοντας το μικροσκοπικό κορμί της
τυλιγμένο σε πάνες και μυρωδιά από ταλκ·
η κόρη μου είπε μαμά, μην κλαις
και μου χάιδεψε το κεφάλι παρηγορώντας με.

Όταν πέθανε η μαμά, για κάποια δευτερόλεπτα
δεν ήτανε πολύ ξεκάθαροι οι δεσμοί που μας ένωναν
δεν ξέραμε ποιος είχε φύγει
και ποιος είχε μείνει
ούτε σε ποιο λεπτό των δικών μας ζωών
ζούσαμε
ή πεθαίναμε.

(από την ποιητική συλλογή Το συρματόπλεγμα του στόματός μου, Εκδ. Baile del Sol 2007)

Κόρη

Κόρη, αν κάποια στιγμή
ενώ είσαι απασχολημένη με το να μεγαλώνεις,
-δύσκολο και θεμιτό έργο -
μπορέσεις να με κοιτάξεις στα μάτια,
κάντο.

Μην αφήνεις τις ερωτήσεις
για τη στιγμή που θα είναι η ίδια φωνή
αυτή που ερωτά και αυτή που απαντά.

Κοίτα πως σ’ αυτή την οικογένεια
έχουμε την επώδυνη συνήθεια
να γνωριζόμαστε καλύτερα ως νεκροί.

(από την ποιητική συλλογή Το συρματόπλεγμα του στόματός μου, εκδόσεις Baile del Sol 2007)