Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 26

Ρομπέρτο Γκαρσία ντε Μέσα: Ναυσίνοος

Μεταφράζει η Άτη Σολέρτη
  retrato_de_roberto_garca_de_mesa_por_jairo__lpez.jpg
Ο Ρομπέρτο Γκαρσία ντε Μέσα, μελετητής ως τα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης, βουτά το μελάνι στην απύθμενη θάλασσα της παρατήρησης και υφαίνει το μίτο της αδιόρατης όρασης. Της κυκλικής μη σκέψης. Του ενός και του όλου. Αψηφώντας τα σύνορα. Τα όρια. Τα περιθώρια. Έτσι οδηγείται η πορεία του μύθου σε μια εξύψωση μυστηριακή, ατέρμονη και χωροχρονικά αινιγματική. Ο Ρομπέρτο Γκαρσία ντε Μέσα είναι ποιητής, δραματουργός, θεατρικός συγγραφέας, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μουσικός και περφόρμερ. Έχει πτυχίο στη Νομική, επίσης διδακτορικό στην Ισπανική Φιλολογία με ειδίκευση στην Ισπανική Λογοτεχνία από το Πανεπιστήμιο της Λαγκούνα (Τενερίφη, Κανάρια Νησιά). Ως ερευνητής, το πεδίο της ειδίκευσής του περιλαμβάνει τα φαινόμενα του μοντερνισμού στην Ισπανική Λογοτεχνία και στο Ευρωπαϊκό και Αμερικάνικο θέατρο του 20ου και 21ου  αιώνα. Έχει εκδώσει 37 βιβλία που περιλαμβάνουν ποίηση, θεατρικά, σύντομα διηγήματα, δοκίμια και κριτικές μελέτες. Κάποια από τα έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα γαλλικά και κάποια άλλα έχουν παιχτεί στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Διατηρεί το blog: http://robertogarciademesa.blogspot.com/.
Ναυσίνοος [2005]

Τα όρια του νησιού οδηγούν στην εξίσωση του μυστηρίου.

*

Στην επαφή με την επιμονή, η φθορά είναι επικείμενη.

*

Το νησί έχει πάψει να είναι ένα αντικείμενο διαμονής.

*

Εγκαταλείπει τα παραληρήματά του για την κατανόηση.

*

Οι φυσικές μηχανές δικαιολογούν τις αναλογίες.
Η αντανάκλαση αυτής της ανάμειξης αρθρώνει τις αντιθέσεις.
Όλα τα νοήματα λαχταρούν να συνεχίσουν με την κρίση.

*

Το νησί έχει αποκολληθεί από τον εαυτό του.

*

Παραμένει η εικόνα πάνω από την έκφραση, σε μια διαδοχική πρόοδο, δωδεκαφωνική.

*

Οι κόρες του κενού παρατηρούν την επιφανή σχέση των αντιθέτων.
Το νησί καταλαμβάνει τον ωκεανό.
Ο ωκεανός καταλαμβάνει το νησί.

*

Μια αποκάλυψη σκηνική, ποιητική διαλύει αυτές τις συντεταγμένες.
Ο χρόνος έχει χάσει τις αναφορές του.
Η σιωπή και η πολυφωνία μάχονται σε κίνηση και ανάπαυση.
Ο άνεμος απομονώνει τη μυθολογία του αόρατου.

*

Ο χαρακτήρας του χώρου.
Η πηγή αυτής της διαμάχης.
Απομονώνει την κίνηση.
Απομονώνει τη ροή των στροφών.
Των ουσιωδών επαναλήψεων.

*

Ο άνεμος οριοθετεί την επίδραση αυτής της περιοχής.
Γραμμές διαγώνιες που περικόπτουν, που εξαπλώνουν το νησί.

*

Ο άνεμος απομονώνεται.
Ο ωκεανός απομονώνεται.
Το νησί απομονώνεται.

*

Αντιμετωπίζοντας αυτό το κενό.
Απογυμνώνοντας τη χάρη.
Συμπιέζοντας αυτή την κυκλική δύναμη.

*

Η θέση των στοιχείων αναγγέλλει την αποκόλληση του νησιού.
Την εξάντληση των ορίων του.

*

Είναι δυνατή η ανάδυση.
Η περιφρόνηση αυτής της ποιητικής.
Η αποκόλληση του αντικειμένου απ’ τη συνείδηση.

*

Η εμφάνιση των ορίων.
Η εμφάνιση του χώρου.

*

Αυτή η ανάπαυση προ του μέλλοντος, προ της ιστορίας.
Αυτή η μικροφωτογραφία μέσα στον ίδιο της τον εαυτό.

*

Το κέντρο που είναι περιφέρεια, που είναι σε όλα του τα μέρη μια διαδρομή χωρίς σύνορα.
Το κέντρο που γυρίζει γύρω από τον εαυτό του.
Το κέντρο που είναι περίμετρος όλων.

*

Η σύνθεση της κηλίδας.
Των σημάτων του νησιού.
Αυτού του αφηρημένου αντικειμένου, χωρίς όρους, χωρίς πραγματικά όρια.

*

Η διασπορά των αντιθέτων.

*

Η διαμάχη των ορίων.
Η διαμάχη για το απεριόριστο.

*

Η γνώση σε αναλογία με αυτή την αφηρημένη, μετα-χαοτική αναγγελία.

*

Απομονωμένοι χωρίς τις ουσιώδεις συνθήκες.
Απομονωμένοι από το μυστικισμό.

*

Φύση της απομόνωσης.
Φύση της αλλαγής.
Φυγή απ’ το κενό, στην ακτή, στις πόρτες αυτού του κέντρου.

*

Πρόβα για μια κατάκτηση, για να εισβάλλει η χάρη της διαφάνειας.

*

Η λέξη του χώρου.

*

Η αρμονία του άγραφου, απομονωμένη απ’ τον ωκεανό από πέτρινους καθεδρικούς ναούς.*

Αντίλαλοι, ραβδώσεις, εμβλήματα που διατυπώνουν τους θόλους του μύθου.
Ένα σμήνος σιωπών για τόσο λίγο χώρο.

*

Η ενότητα στη φυγή, στο πολύμορφο και στο μυστικιστικό, στο μεταμορφώσιμο.

*

Μετάβαση των αόρατων ρευμάτων.
Στο εσωτερικό της πέτρας.
Στο εσωτερικό του νησιού.
Στο εσωτερικό του φωτός.

*

Ο μύθος μπροστά στη λογική.
Η λογική μπροστά στους ρυθμούς.
Η γραφή μπροστά στη λογική.

*

Το άγραφο νησί.
Το νησί των απαχθέντων μύθων στις απαρχές του τίποτα.

*

Φυγή της μη σκέψης.

*

Γραμμένη στα σύννεφα.
Γραμμένη γιατί δεν έχει γραφεί.
Η στιγμή των μεταλλάξεων.

*

Η κίνηση του σύμπαντος σε μια κηλίδα, σ’ ένα σχέδιο του νησιού για να εξαφανιστεί, για να σβηστεί από την αλλαγή.*

Το νησί, χωρίς δέρμα να το προστατεύει, προσφέρει το κορμί του στις δίτονες παρορμήσεις  του ωκεανού.
Το νησί σταλάζει τη σκέψη του χωρίς ευελιξία.

*

Τα σημάδια του χώρου σχεδιάζουν τη δομή του ανακριβούς.

*

Το κενό συντεθειμένο από νησί, από ήχους ανέκφραστους, λιτούς και επικούς.

*

Εμπροσθοφυλακή της άγνοιας.
Με τα χρώματα της διαφοράς.
Τα χρώματα της εξύψωσης.
Στο κέντρο του οξυγόνου.
Στο εσωτερικό των λέξεων.

*

Αναπνοή χωρίς ζωή.
Από την ηρεμία της αλλαγής.
Για να μην ξεχωρίζουν οι συμπληρωματικοί χώροι του τίποτα.

*Η ενότητα του μεταβλητού στο αμετάβλητο.
Το ατομικό μπροστά στο επακόλουθο.

*

Το νησί τυλιγμένο στη λογική δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη των ορίων.

*

Για τη μη σκέψη, οι γραμμές διακλαδώνονται στο τίποτα.
Για τη λογική, το τίποτα είναι η σκέψη η ίδια.

*

Παραλήρημα του μύθου.
Μοναξιά του μύθου.

*

Πρόσκληση στο χώρο.
Στο σημάδι του σώματος.
Στην αναπνοή.
Στο τέχνασμα του φυσικού.

*

Η γλώσσα του κενού διαφεύγει των αναλογιών της ίδιας της γλώσσας.
Το νησί αποκολλάται από τις λέξεις.
Το νησί αποκολλάται από τους ήχους.
Το νησί αποκολλάται από το χρώμα.
Για να γίνει ένα σύνολο από ύστατες εκφράσεις, ένα πρότυπο χωρίς πραγματικότητα, χωρίς ένα σκοπό, χωρίς μια αρχή.

*

Συμπύκνωση του ασύλληπτου.
Σύμπηξη της αλλαγής.

*

Στο κέντρο του κενού.
Στο κέντρο αυτής της φυγής.
*

Τα ύψη χωρίς όρια.
Το μυστικιστικό για τη σύνεση.

*

Το νησί από κινέζικη μελάνη.
Πλασμένο από τις αναλογίες του φωτός.
Χωρίς λέξεις που να το υποτάσσουν.
Αποκολλημένο από όλους τους νόμους.
Με το σκοπό να λαχταρήσει την προέλευση της αλλαγής.
Χωρίς αλφάβητα.
Χωρίς περιθώρια.
Χωρίς διαμάχη.

*

Οι ωκεανοί εξυψώνονται με τα νησιά.

*

Οι κηλίδες πνίγονται στις λευκές σελίδες.
Επιστρέφουν στο ίδιο φως.

*Ο ίδιος κώδικας χωρίς αποκρυπτογράφηση.

*

Η ίδια αποκολλημένη εικόνα χωρίς εκφράσεις, χωρίς θραύσματα, χωρίς αποχρώσεις, χωρίς λάμψη, αναμένει την πορεία της ύπαρξης, της νέας φαντασίας, της νέας μετάβασης.
Προβάλλεται και αναδύεται προς το επιγεγραμμένο τίποτα.

*

Γονιμοποίηση του κενού.

*

Μετατόπιση του απεριόριστου προς το απεριόριστο.
Συγχώνευση του ενός με το άλλο.
Παραγωγή του μηδενός με το άπειρο.

*

Η κυκλική μη σκέψη.

*

Η αποκόλληση από τα αντίθετα.
Από τις πεποιθήσεις.
Από όλους τους χάρτες του όντος.

*

Μετά τη γνώση.
Μετά την άβυσσο.
Μετά την άγνοια.