Top menu

Γκρεγκ Χόρβιτζ: "Η σπουδαία ιστορία δεν γνωρίζει σύνορα"

Συνέντευξη
στον Νέστορα Πουλάκο

Είσαι ο επόμενος (Λογείον 2013) είναι ο τίτλος του αστυνομικού θρίλερ που μας συντρόφεψε το φετινό καλοκαίρι, αν και μας κατατρόμαξε χάρη στην αγωνία και το σασπένς που κατακλύζουν την πλοκή του. Ο Αμερικανός συγγραφέας Γκρεγκ Χόρβιτζ μάς παραχώρησε μια αποκαλυπτική και αποκλειστική συνέντευξη.

Εντέλει, πόσο επηρεάζουν τη μετέπειτα ζωή μας, οι παιδικές μας εμπειρίες κι αναμνήσεις;

Πιστεύω ότι όσα ζήσουμε και αισθανθούμε στην παιδική μας ηλικία, είναι αυτό που είμαστε. Μετέπειτα, είτε ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας είτε τα μισούμε και τα απεχθανόμαστε, δεν παύει να μας καθορίζουν. Όπως έλεγε κι ο Φώκνερ, «Το παρελθόν δεν είναι νεκρό. Δεν είναι καν παρελθόν».

Πως αποφασίσατε να συνθέσετε το χαρακτήρα του Mike Wingate;

Τον είδα πριν τον σκεφτώ και τον συνθέσω. Αυτό που με ενέπνευσε για να φτιάξω το χαρακτήρα του Mike μου συνέβη πραγματικά ένα βράδυ, κάπως αργά, όταν δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Τότε είδα ένα 4χρονο αγόρι να στέκεται σε μια άγνωστη, γι’ αυτό, παιδική χαρά καθώς ο πατέρας του του ζήτησε να βγει έξω από το στέισι-βάγκον τους. Ο πατέρας του ήταν κάπως νευρικός και το αγόρι παρατήρησε μια κηλίδα αίματος στο μανίκι του. Εντέλει το αγόρι βρέθηκε να παίζει στην παιδική χαρά, όταν όμως ήρθε το ξημέρωμα συνειδητοποίησε ότι είχε εγκαταλειφθεί από τους γονείς του. Αυτό το περιστατικό με παρακίνησε για να γράψω το βιβλίο Είσαι ο επόμενος, καθότι θέλησα να φανταστώ και να αποτυπώσω για ποιο λόγο εγκαταλείφθηκε αυτό το μικρό αγόρι, πόσο τον επηρέασε το γεγονός και ποια θα μπορούσε να είναι η ζωή του όταν θα μεγάλωνε. Από εκείνο το σημείο και μετά, η ιστορία τράβηξε το δικό της δρόμο. Σε αυτή την περίπτωση, οι χαρακτήρες σχηματίστηκαν πλήρως στο μυαλό μου και στη συνέχεια ξόδεψα πολύ χρόνο για να βρω την ιστορία, να συνθέσω την πλοκή, προσπαθώντας να καταλάβω τι θα έχει συμβεί σε αυτό το παιδί, τον Mike Wingate. Και τι θα μπορούσε να του συμβεί όταν αυτός ο άνθρωπος θα έφτιαχνε τη δική του οικογένεια, την οποία όφειλε να προστατέψει.

 
Οι ήρωες του βιβλίου μοιάζουν τόσο πραγματικοί και οικείοι σε εμάς. Γιατί επιλέξατε να γράψετε για χαρακτήρες «της διπλανής πόρτας», που είναι σαν να έχουν βγει από την πραγματική ζωή;Πρώτα απ’ όλα, σας ευχαριστώ για την παρατήρηση. Γιατί αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος μου, όταν έγραφα το βιβλίο. Η ιστορία αυτή είναι πραγματικά εμπνευσμένη από την οικογένεια μου, και περιέχει όλα αυτά που απασχολούν μια μέση οικογένεια. Αλλά και πράγματα που με φοβίζουν και με απασχολούν μέσα σε μια οικογένεια. Όταν αποκτήσεις παιδιά, τα πάντα αλλάζουν μέσα και γύρω σου, βλέπεις τον κόσμο και τον αντιμετωπίζεις αλλιώς. Νιώθεις ότι οφείλεις να τα προστατεύεις συνεχώς. Όταν έγραφα για τον Mike Wingate ένιωθα ένα τρομερό γονεϊκό αίσθημα και πίστευα ότι όλα περιστρέφονται γύρω από την προστασία του παιδιού μου. Κι έτσι θεωρώ ότι «μεγάλωσαν» όλοι οι χαρακτήρες του βιβλίου μου – μέσα από τις αληθινές, προσωπικές μου εμπειρίες.


Ο Mike Wingate μοιάζει σαν ήρωας του Χίτσκοκ. Τι λέτε;

Ναι, συμφωνώ! Όταν ήμουν παιδί, δεν επιτρεπόταν να βλέπω τηλεόραση με μόνο δυο εξαιρέσεις: όταν έπαιζαν οι Red Sox και όταν προβαλλόταν ταινία του Χίτσκοκ. Άρα, το βιβλίο Είσαι ο επόμενος, αναπόφευκτα κουβαλάει με πολλούς τρόπους όλα αυτά με τα οποία μεγάλωσα. Στις ταινίες του Χίτσκοκ λατρεύω τους άντρες – ήρωες του, δηλαδή τον Κάρι Γκραντ ή τον Τζιμ Στιούαρτ από τη Σκιά των τεσσάρων γιγάντων. Οι λάθος άνθρωποι, τη λάθος, στιγμή, στο λάθος μέρος ή στη λάθος θέση (π.χ. αναπηρικό καροτσάκι). Νομίζω ότι όλοι αυτοί οι χαρακτήρες «στέκονται» σε όλους εμάς, σε στιγμές που είμαστε κουρασμένοι, στρεσαρισμένοι, που το κεφάλι μας πάει να σπάσει και δεν τα πάμε καλά γενικά, στη δουλειά, στη σχέση μας, παντού… Έτσι, αν πάρετε όλα αυτά τα συναισθήματα και τα πολλαπλασιάσετε επί χίλια, θα καταλάβετε τι είναι αυτά που νιώθει και προβληματίζουν τον Mike Wingate, στο βιβλίο Είσαι ο επόμενος.

Πιστεύετε ότι ένα καλό βιβλίο θρίλερ μπορεί να κερδίσει νέους αναγνώστες; Έχει τη δύναμη της κλασικής λογοτεχνίας;

Ναι, ένα καλό θρίλερ, πλούσιο σε χαρακτήρες και με μεγάλες δόσεις ψυχολογίας, μπορεί να περάσει από αναγνώστη σε αναγνώστη σαν ένα καλά κρυμμένο και σκοτεινό μυστικό. Δεν πιστεύω στη διαφορά ανάμεσα στην «υψηλή» και τη «χαμηλή» λογοτεχνία. Αλλά πιστεύω στην καλή και την κακή συγγραφή. Οι άνθρωποι ξεχνάνε ότι ο Ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές του James M. Cain ενέπνευσε τον Αλμπέρ Καμύ για να γράψει τον Ξένο. Μια σπουδαία ιστορία παραμένει πάντα σπουδαία και μπορεί να εμπνεύσει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Δεν γνωρίζει σύνορα.