Η Αν Σέξτον ήταν Αμερικανίδα ποιήτρια. Στα ποιήματά της διαφαίνεται κυρίως ο μάταιος πόλεμός της ενάντια στην κατάθλιψη, η τάση της για αυτοκτονία. Επίσης πολλές λεπτομέρειες από την ιδιωτική της ζωή περιέχονται σε όλο της το έργο. Ξεκίνησε να γράφει παρακινούμενη από το θεραπευτή της, δρ. Μάρτιν Ουάν. Το 1967 κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ. Στις 4 Οκτωβρίου 1974 κλειδώθηκε στο γκαράζ της, έβαλε μπροστά το αυτοκίνητό της και αυτοκτόνησε από την εισπνοή μονοξειδίου του άνθρακα.
Η Άννα που ήταν τρελή
Η Άννα που ήταν τρελή,
έχω ένα μαχαίρι στη μασχάλη
Όταν στέκομαι στις μύτες των ποδιών μου
ξεχειλίζω μηνύματα
Μήπως είμαι ένας είδος μόλυνσης;
Σε έχω τρελάνει;
Μήπως έκανα τους ήχους να θυμώσουν;
Σου είπα να βγεις από το παράθυρο;
Συγχώρησε. Συγχώρησε.
Πες, όχι δεν το έκανα
Πες όχι
Πες
Πες προσευχές στο μαξιλάρι μας
Πάρε εμένα το αδέξιο 12χρονο κορίτσι
στη βυθισμένη αγκαλιά σου
Ψιθύρισε μου σαν ανθάκι
Φάε με. Φάε με σαν πουτίγκα με κρέμα.
Πάρε με μέσα σου.
Πάρε με.
Πάρε.
Δώσε μια αναφορά για την κατάσταση της ψυχής μου
Δώσε μου μια ολοκληρωμένη έκθεση για τις πράξεις μου
Δώσε μου ένα τρίφυλλο βότανο και άσε με ν’ ακούσω μέσα του
Βάλε με στους αναβολείς και φέρε τους τουρίστες
Μέτρησε τις αμαρτίες μου στη λίστα του μανάβη
και άσε με να αγοράσω
Σε τρέλανα;
Από τον τάφο γράψε μου, Άννα
Δεν είσαι τίποτα άλλο από στάχτες όμως
σήκωσε το στυλό που σου χάρισα
Γράψε μου
Γράψε.
Αγοράζοντας την πόρνη
Είσαι το ροσμπίφ που αγόρασα
και σε γέμισα με τα ολόδικά μου κρεμμύδια
Είσαι η βάρκα που νοικιάζω με την ώρα
και σε κατευθύνω με την οργή μου
μέχρι να προσαράξεις
Είσαι ένα ποτήρι που πλήρωσα για να το σπάσω
και καταπίνω τα κομμάτια μαζί με το σάλιο μου
Είσαι η σχάρα που ζεσταίνω τα τρεμάμενα χέρια μου
καψαλίζοντας τη σάρκα μέχρι να γίνει νόστιμη και ζουμερή
Βρωμάς σαν τη μητέρα μου
κάτω από το σουτιέν σου
και ξερνάω στο χέρι σου όπως ο κουλοχέρης
τα κρύα σκληρά νομίσματα
Σημείωση: Στα ελληνικά κυκλοφορούν αρκετές εκδόσεις με ποιήματα της Αν Σέξτον. Ενδεικτικά: Ποιήματα (μτφρ. Δήμητρα Σταυρίδου, Printa 2010), Ερωτικά ποιήματα (μτφρ. Ευτυχία Παναγιώτου, Μελάνι 2010).
