Top menu

Παρουσιάσεις έξι βιβλίων πρόσφατης παραγωγής

Οι Αποθηκάριοι, Θέατρο, Μαρίνα Αποστόλου, Εκδόσεις Οσελότος, 2012
 
Η Μαρίνα Αποστόλου δοκιμάζεται στην πρόζα, μετά από δύο ποιητικές συλλογές, και συνθέτει ένα σύντομο μεν ευσύνοπτο δε θεατρικό μονόπρακτο που αποτυπώνει τις παθογένειες της εποχής μας.
Η γραφή της Αποστόλου καταπιάνεται με την εργατική τάξη, στην οποία “ο θάνατος σου, η ζωή μου”, η έλλειψη αλληλεγγύης, οι αντισυναδελφικές συμπεριφορές, και τα πισώπλατα μαχαιρώματα χαρακτηρίζουν τα λάθη της εξουσίας και τα ανθρώπινα ψυχικά τραύματα.
Νέστορας Πουλάκος
Jesu Christiana: Μια μελλοντική προσευχή, Ποίηση, Γιώργος Αλισάνογλου, Εκδόσεις Μαγικό Κουτί, 2011
Εισέρχομαι σε μια χωροδιάσταση όπου μόνο οι προσευχές θα με οδηγήσουν σε κάτι το τόσο θεϊκό. Θα με οδηγήσουν άραγε, ώστε να ξυπνήσω ένα πρωί αγκαλιά με το πεπρωμένο; Προσπάθησα ύστερα από τόσους άθλους να βρεθώ κοντά στον Πύργο της Αγάπης. Δεν ξέρω όμως τελικά που ακριβώς βρίσκομαι.Αν έχω τελικά βυθιστεί σε κάποιο πηγάδι απελπισίας ή πλησιάζω στο σημείο της πνευματικής σωτηρίας. Ταξιδεύω μέσα στο χωροχρόνο, σε άλλες εποχές, παρέα με τις λέξεις από άλλες προσευχές. Ίσως κάποιου παράφρονα προφήτη στα βάθη του χρόνου.

Ο Γιώργος Αλισάνογλου προσεύχεται ταπεινά μπροστά στα ανοιχτά πόδια της Θεάς Ύπαρξης, αναζητώντας την λύτρωση της βρεφικής ψυχής. Σκιαγραφεί κόσμους μακρινούς. Αψηφά την πραγματικότητα που τον διχάζει και συνάμα τον μελαγχολεί.

Κατευθύνεται προς τα εκεί όπου το σώμα του και η ψυχή του θα βρουν την πραγματική λύτρωση. Το πεπρωμένο κοιμάται στον Πύργο και αυτός, θαρραλέος και τρυφερός, αγωνίζεται να φτάσει στα σκαλοπάτια του. Με προσευχές, με ιαχές και αγνά συναισθήματα.

Το νέο βιβλίο “Jesu Christiana: Μια μελλοντική προσευχή” αποτελεί κατά τα λεγόμενα του συγγραφέα ένα ολόκληρο ποίημα, που μιλάει για την αναζήτηση της ψυχής μέχρι να βρει την λύτρωση μέσα στο πηγάδι του χρόνου.

Τάσος Ρήτος


Η μπαλάντα του κανένα, Ποίηση, Βασίλης Τσιρώνης, Εκδόσεις ΑΩ, 2011


Τον Βασίλη Τσιρώνη τον γνωρίσαμε πρόσφατα μέσα από τον πεζό λόγο. Όμως και μέσα από την ποίηση του, ανακαλύπτουμε την αισθαντικότητα της γραφής του, με τον πυκνό λόγο της, και τα πλούσια συναισθήματα που αυτή απορρέει.

Η συλλογή “Η Μπαλάντα του κανένα” είναι χωρισμένη σε ενότητες, και τα μικρά, ως επί των πλείστων, ποιήματα σπινθηρίζουν νοήματα, και ανοίγονται σε εικόνες, που σε μεταφέρουν σε τόπους με ανθρώπους που ξέρουν να ζουν, να συνδιαλέγονται και να αισθάνονται.

Νέστορας Πουλάκος


Ομφάλιος Λώρος, Μυθιστόρημα, Τζούλια Γκανάσου, Εκδόσεις Γκοβόστη, 2011
Μάνα, πού είσαι; Πες μου τι να εμπιστευτώ. Γέμισες αυλάκια, μάνα, ρόζιασαν τα χέρια σου, κρέμασαν τα αφτιά σου. Το σώμα φθείρεται κι εμείς κοιτάζουμε άπραγοι το πέρασμα του χρόνου. Αν γίνω άγγελος, μητέρα, αν αγοράσω ομορφιά, νεότητα, υγεία, τότε το πνεύμα, η ψυχή θα παραμείνουν αναλλοίωτα; Θα με αναγνωρίζεις;"
Ο Φίλιππος είναι ακροβάτης σε τσίρκο που δεν κάνει χρήση ζώων αλλά ανθρώπων με σωματικές ιδιαιτερότητες. Σκοντάφτει, πλέον, πολύ συχνά. Η Σάντυ υπηρετεί μια πολυεθνική που εμπορεύεται τη νιότη, την υγεία, την ομορφιά. Το αίμα του ομφάλιου λώρου γίνεται το νέο μήλον της έριδος. Δίνει υποσχέσεις επιμήκυνσης του χρόνου.

Ο Μάνος παράτησε τα πάντα και επέστρεψε στη φύση. Ή μήπως κρύβεται εκεί; Όταν η Σάντυ θα προσπαθήσει να βοηθήσει τον Φίλιππο, θα βρεθεί αντιμέτωπη με μυστικά που στοιχίζουν εκατομμύρια σε χρήμα και ζωές. Θα πρέπει τότε να επιλέξει ανάμεσα στην ηθική και στην εξέλιξη, στον έρωτα και στη φιλία, στο φόβο και στην ανάγκη για ελπίδα.

Μια ιστορία για τη σχέση των ανθρώπων με το σώμα τους, για την ψευδαίσθηση του ελέγχου και για τις ώρες που η σάρκα υπενθυμίζει ότι είμαστε θνητοί. Ή ίσως ακόμη ζωντανοί. Το μυθιστόρημα της Τζούλιας Γκανάσου πραγματεύεται τη σχέση του ανθρώπου με το σώμα του. Το πώς καθρεφτίζει πάνω του τις ανασφάλειες και τους φόβους μας, τις ψυχικές διεργασίες μας, τα βιώματά μας. Πως ακόμα μας ανταμείβει αλλά και πως μας εκδικείται ή μας προδίδει. Επίσης περιγράφει το πώς μέσω της διατήρησης του σε μία κατάσταση αιώνιας ομορφιάς και σφριγηλότητας ουσιαστικά “ξορκίζουμε” το φόβο του θανάτου.

Πρόκειται για ένα σκοτεινό, γκροτέσκο μυθιστόρημα, το οποίο ταλαντεύεται ανάμεσα στη μυθοπλασία και τη λογοτεχνία του φανταστικού. Όσο για τους ήρωες, ο καθένας από την πλευρά του βιώνει μία ιδιόρρυθμη σχέση με το σώμα του. Οι ακροβάτες του τσίρκου είναι άτομα με αναπηρίες στο σώμα από τη μία αλλά και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές του βιβλίου άτομα με αναπηρίες στην ψυχή.

Και μέσα σε αυτή την αλληλεπίδραση ψυχής – σώματος τίθεται ένα άκρως επίκαιρο θέμα. Η καταναλωτική πλευρά της ομορφιάς, ο ρόλος της επιστήμης και η παρέμβαση στην ίδια τη φύση. Τα μεγάλα συμφέροντα αλλά και η θέση της ηθικής. Ένα “μαύρο” παραμύθι αποκλειστικά για μεγάλα παιδιά.

Αλεξία Νταμπίκη

Παλίμψηστα Παυσίλυπα, Ποίηση, Σέργιος Μαυροκέφαλος. Εκδόσεις ΑΩ, 2010

Είναι το ποίημα που κάνει τη διαφορά. Η σύνθεση του Μαυροκέφαλου, στο παρόν βιβλίο, σπάει τη χρονολογική σειρά, και χαρακτηρίζεται από μια ομοιογένεια ύφους και έννοιας. Οι ανθρώπινες αδυναμίες, τα καθημερινά παράδοξα, οι σχέσεις και οι κουβέντες, ο έρωτας και οι φιλίες, έχουν σημαντική θέση σε αυτή τη σύνθεση.

Ο ποιητής μιλάει γι’ αυτά που απασχολούν τον άνθρωπο καθημερινά. Γι’ αυτά που του τριβελίζουν το μυαλό, που τον προβληματίζουν, μα και γι’ αυτά που η ψυχή του δονείται, η καρδιά του πάλλεται, το κορμί του καίγεται. Πρόκειται για μια πολύ ανθρώπινη συλλογή ποιημάτων, όσο τετριμμένος, κοινότυπος ή γενικός ακούγεται ο όρος αυτός.

Νέστορας Πουλάκος

Χαμένα Κορμιά, Μυθιστόρημα, Διονύσης Μαρίνος, Εκδόσεις Τετράγωνο, 2011

Η αρχή, όπως λένε, είναι το ήμισυ του παντός. Μια καλή αρχή είναι ικανή για να κερδίσεις το στοίχημα. Και από ότι φαίνεται είναι έτοιμος να το κερδίσει. Ο λόγος για τον δημοσιογράφο και συγγραφέα πλέον Διονύση Μαρίνο και την πρώτη του λογοτεχνική απόπειρα.

Σαν έτοιμος από καιρό έψαχνε την κατάλληλη ευκαιρία για να χτυπήσει. Προετοίμαζε την λογοτεχνική του πένα για να την εκτοξεύσει επί παντός υπευθύνου. Αναζητούσε την κεντρική ιδέα. Αυτή που θα τον οδηγήσει στο να ξεμπροστιάσει κόσμο και κοσμάκη. Προφανώς επηρεασμένος από το “Περί Τυφλότητος” του Ζοσέ Σαραμάγκου, ο Μαρίνος μας μεταφέρει σε μια χώρα (ποια άραγε;) που για αδιευκρίνιστους λόγους, οι πολίτες της εξαφανίζονται ή καλύτερα εξαϋλώνονται όλο και συχνότερα μέρα με την ημέρα.

Ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, εμφάνισης, φυλής. Όλοι. Και όπως συμβαίνει κυρίως σε τέτοιου είδους περιπτώσεις, άπαντες, όλων των ειδών "οι ειδήμονες", σπεύδουν για να δώσουν λύση. Εκμεταλλευόμενος τον ιδιαίτερο γραπτό του λόγο και προσθέτοντας όπου θεωρούσε σκόπιμο και ποιητικές πινελιές, ο Μαρίνος δημιουργεί ένα βιβλίο που βασικό του μέλημα είναι να προβληματίσει.

Να προβληματίσει έντονα ώστε να χρειαστείς διπλές και τριπλές αναγνώσεις για να αντιληφθείς τα ολοένα και περισσότερα μηνύματα που θέλει να περάσει. Μια καθαρά ανθρωποκεντρική ματιά στη σύγχρονη κοινωνία και στους ανθρώπους της. Στις ζωές που εξαφανίζονται. Σε ένα αύριο που δεν υπάρχει.

Ή καλύτερα σε ένα μέλλον που μας στερούν να το ζήσουμε όπως ο καθένας από εμάς έχει ονειρευτεί. Πρόκειται σαφώς για ένα μυθιστόρημα που αξίζει κάποιος να διαβάσει. Να διεισδύσει σε εικόνες που θα ενοχλήσουν, να χαλαρώσει με κωμικοτραγικά στοιχεία πλαισιωμένα από χιουμοριστικές στιγμές. Να θυμώσει, να εκνευριστεί, να, να, να,  να,...   

Νίκος Μπίνος