Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 16

Κώστας Σφενδουράκης: "Νίκη των Τετριμμένων"

Νίκη των Τετριμμένων, Ποίηση, Κώστας Σφενδουράκης, Έκδοση Vakxikon.gr, 2012


Οντότητα

Την θέλω γυμνή την ψυχή
μα εκείνη με θέλει ντυμένο
και κάθε που βγάζω ιαχή
αυτή την μετράει σαν αίνο.

Το πνεύμα το θέλω πουλί
εκείνο με θέλει για σκλάβο
καράβι του, δίχως βουλή
για πάντα δεμένο με κάβο.

Η σάρκα μου μια μηχανή
εν μέσω αοράτων ιμάντων
τα λάθη μου εδάφη αχανή
κι αρχή είν' ο θάνατος πάντων.

Ψυχή, σάρκα, πνεύμα• καρδιά
δεν μ' έχει αγαπήσει κανένα
μα εσύ φοράς ρούχα φαρδιά
αν θέλεις, χωράνε κι εμένα...

Ο τραβαγιέρης

Μέσα στο τρόλεϊ λίγα γερόντια
νέοι, αλλοδαποί κάνας φαντάρος
ψυχρός ο οδηγός, μέσα απ' τα δόντια
μουρμούρα... του Μπωντλαίρ ο γλάρος.

Η αφετηρία - σκέφτεται - είν' ο τάφος
και κάθε στάση μοιάζει ωχρό σημάδι
που δείχνει όσων μπουν εκεί το λάθος...
το λάθος που τους πάει ντουγρού στον 'Αδη.

Κι όταν θα έρθει η ώρα να σχολάσει
με θλίψη τον κοιτούν νέοι και γέροι
στη μοίρα τους σαν να τους έχει αφήσει.

Ποιος άραγε θεός τον έχει πλάσει
- αναρωτιούνται - αυτόν τον τραβαγιέρη;
τρομάζοντας με τη διπλή του φύση...

Πτώσεις

Γόνιμα δάκρυα
γεμάτα χρώματα
πάνω στα χώματα
πέφτουν, τα πάτρια.

Ο ήλιος φώτισε
μέσα τα κύματα
και πυροδότησε
καρδιές και ποίματα

Ήτανε χάδι και
σαν χάδι πέρασε
ω χρόνε άδικε!
παιδί που γέρασε.

Όλα παρέρχονται...
κι αυτά που έρχονται.

Πορτραίτο με Λαβύρινθο
(στη μνήμη του Χόρχε Λουίς Μπόρχες)

"Μες στον λαβύρινθο να παρελαύνεις
χιλιάδες που σου μοιάζουνε μαζί
κανείς δε θέλει μίτο της Αριάδνης
καθένας μέσα θα 'ναι όσο ζει...

Κι είναι γεμάτος ψεύτικες εξόδους
που σ' οδηγούν σε χώρους σκοτεινούς
κάποιου φαρσέρ, το έργο, πνευματώδους
ανθρώπινος τον έχει φτιάξει νους".

Έλεγα αυτά τα λόγια στον εαυτό μου
και τ' άκουγε εκείνος σκεπτικός
μα ήρθε ενοχλητικός ήχος εντόμου...

Με χάνει από κοντά του λίγη ώρα
για λίγη ώρα φεύγει ο πανικός
κι ύστερα πάλι έρχεται με φόρα...

Απόκριση

Η ποίηση λοιπόν σε ποιον ανήκει
που στο δικό της -λέει- δε βάζει σπίτι
τον κάθε ποιητάκο τον αλήτη
γιατί δεν έχει να πληρώσει νοίκι;

Ποιος την κακοποιεί ποιος τη βιάζει
εκείνη που μας θρέφει σαν τη μάνα;
Ποιος την πουλάει σαν φθηνή πουτάνα
λέγοντας "ο σκοπός τα μέσα αγιάζει" ;

Την ποίηση κανένας δεν θα αρπάξει...
Απ' τα έγκατα γεννιέται ως την δόξα.
Παρθένα είναι ντυμένη στο μετάξι.

Δεν βρίσκεται στου καθενός την λόξα
στου κάθε ξιπασμένου το γινάτι...
Τα άλλα, υποκρισία και απάτη.