Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 27

7 ποιήματα για ένα τέλος - Κώστας Μαρδάς

mardas27.jpg
Αλέξιος Μάινας

 

Επικοινωνίες

Και τώρα που τα χρώματα τελείωσαν
πώς θα συνομιλούμε;
Με γλαφυρά νοήματα κινήσεις αστεριών;
Με ηχηρές βροχές που οδύρονται στις πέτρες;
Με λόγια από θροϊσματα δέντρων ερωτικών;
Αγγίζοντας το δέρμα μου με υπαινιγμούς του ανέμου;
Γράφοντας στα τοιχώματα παλιών μηχανουργείων;
Ανθίζοντας τα άγνωστα λουλούδια των ματιών σου;

*

Ή μήπως στέλνοντας νεκρούς για να με προβοκάρεις;

Χωρίς

Να γράψω θέλω με τη σιωπή
τα όλα πέραν του ήχου.
Με άρρητα κι υπόρρητα λουλούδια.
Να γράψω με τη μνήμη των νεκρών
ποίημα δίχως θάλασσες, δίχως μάτια και δίχως ουρανούς.
παρά με άπνοιες.

*

Και, πάντως,
όχι πια Καβαφικό!


Εσώτερη

Κι όμως κανένας δεν το ξέρει
πως στη βόλτα μας την τελευταία
εγώ σε λοξοδρόμησα
και σ' έβαλα στο μέσα μου περιβόλι.

*

Εκεί ν' ανθοβολείς σεμνά
καθώς θα γονατίζω.

Ανόητα

Κι αυτή η βαριά συνήθειά σου
να στέλνεις νέα γράμματα
σε ταπεινούς νεκρούς
κρύβοντας απ' τους συγγενείς
κόσμους και διευθύνσεις…

*

Κι η αμεριμνησία σου
ν' ανοίγεις τον διάλογο
με άγνωστους θεούς
δίνοντας το τομάρι σου
όποτε σ' το ζητήσουν...

*

Κι αυτή η ανοησία σου
να θεωρείς για σίδερα
τους πονηρούς λαούς,
που ενώ προδίδουν κωδικούς
γελούν και διασκεδάζουν!


Κατερχόμενος

Τη στιγμή που με κατέβαζαν στον τάφο
πρόλαβα και πρόσεξα
τα ψηλά τακούνια και τις μαύρες ζαρτιέρες
που μόλις διακρίνονταν.

*

Μια εικόνα αξέχαστη
εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν!

Διαλογική

-Τι είσθε,
ρώτησα.
-Νεκροί,
μου είπαν.
-Πού ζείτε,
ρώτησα.
-Μέσα σας,
μου είπαν.

*

Και δεν ξαναρώτησα ποτέ!


Αδιάλλακτοι

Σ' όλα μου τα ποιήματα
υπεισέρχονται νεκροί.
Όσες φορές προσπάθησα
για να τους αποτρέψω,
συνάντησα εμπόδια
και απειλές ζωής.

*

Δεν είναι οι νεκροί
να συνδιαλλαγείς!

 

Ο Κώστας Μαρδάς ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Αθήνα με θολό ποτάμι (Άγκυρα 2009). Στο παρελθόν έχει εκδώσει αρκετά βιβλία για την πολιτική και την Ιστορία (από τις εκδόσεις Λιβάνης, Καστανιώτης, Κάκτος, Στάχυ, Το Ποντίκι κ.ά.)