Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 18

#2 Κίτρινα Ποδήλατα: "Ροκ είναι να υψώνεις την φωνή σου, να μην χάνεσαι στο κοπάδι"

Συνέντευξη
στον Παναγιώτη Κωνσταντίνου
Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά το 2000 ήρθε ξαφνικά και με έναν τρόπο «σχεδόν μαγικό» και σήμερα τα Κίτρινα Ποδήλατα, τα αδέλφια Αλέξανδρος και Γιώργος Παντελιάς, έχουν οκτώ προσωπικούς δίσκους. «Τελικά με αρκετά ‘όχι’ κερδίζεις πάρα πολλά πράγματα στην πορεία» μας  λέει ο Αλέξανδρος Παντελιάς.


Εν μέσω κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, ο Αλέξανδρος Παντελιάς αισιοδοξεί και πιστεύει πως «μέσα από αυτή την κατάσταση θα υπάρχει μία όμορφη έκρηξη». «Πρέπει να μην φοβόμαστε να ρισκάρουμε και να μην φοβόμαστε να κάνουμε τη βουτιά. Αυτό που εγώ σήμερα θα φοβόμουνα είναι να συνεχίσει ο λαός να συμπεριφέρεται όπως συμπεριφερόταν  τα τελευταία 30-40 χρόνια».

Άλλωστε όπως σημειώνει ροκ είναι «να πηγαίνεις κόντρα σε όλο αυτό το ρεύμα του lifestyle, της τηλεόρασης, της κατεύθυνσης, να είσαι άνθρωπος που θα υψώνει τη φωνή του και να μην χάνεται μέσα στο κοπάδι. Αυτό είναι ροκ. Δεν είναι ροκ να έχεις δύο ηλεκτρικές κιθάρες και να βγαίνεις να παίζεις μουσική». Εν τέλει ροκ «δεν είναι ο ήχος αλλά η στάση».

Τον περασμένο χειμώνα τα Κίτρινα Ποδήλατα εμφανιζόντουσαν μαζί με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Αυτή η συνεργασία ολοκληρώνεται με μία σειρά συναυλιών το καλοκαίρι, αλλά και το νέο δίσκο του Β. Παπακωνσταντίνου Αφετηρία, στον οποίο τα Κίτρινα Ποδήλατα έχουν την επιμέλεια και την ενορχήστρωση, αλλά και τρεις δικές τους συνθέσεις. Από τον Οκτώβριο, όπως μας ανακοίνωσε ο Αλέξανδρος Παντελιάς, τα Κίτρινα Ποδήλατα ετοιμάζουν μία παράσταση πολύ ιδιαίτερη με οπτικό υλικό και κουαρτέτα εγχόρδων.

Ο πρώτος σας δίσκος γίνεται το 2000. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στη δημιουργία του συγκροτήματος. Ποια ήταν τα όνειρα του τότε 17χρονου Αλέξανδρου και 23χρονου Γιώργου;
Η δισκογραφία ήρθε λίγο αβίαστα. Εγώ με τον αδερφό μου είχαμε φτιάξει ένα γκρουπάκι φαντάσου τρία χρόνια πριν από τον πρώτο μας δίσκο. Παίζαμε σε δύο συνοικιακά μπαράκια, το ένα στο Αιγάλεω και το άλλο στη Μεταμόρφωση, κυρίως διασκευές. Γράφαμε δικά μας τραγούδια αλλά νομίζαμε ότι δεν ενδιαφέρανε και πως ήταν μόνο για εμάς. Αποτέλεσμα ήταν να μην εμφανίζουμε τη δική μας δουλειά και να παίζουμε ροκ διασκευές. Σε αυτά τα μαγαζιά γινόταν κατάσταση και τότε, που μπορώ να πω ότι προλάβαμε και λίγο από την καλή δισκογραφία, εμφανίστηκαν δύο παραγωγοί από την MBI, οι οποίοι μας παρακολούθησαν, ήρθαν σε κάποια live και τελικά μας έκαναν την πρόταση. Στην αρχή μας φάνηκε λίγο περίεργο γιατί εγώ έδινα πανελλήνιες και ο αδερφός μου ήταν στο Μαθηματικό. Σκεφτόμασταν τι θα γίνει. Η μουσική ήταν πάντα όλη μας η ζωή, απλά δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ τη δισκογραφία. Μπήκαμε ξαφνικά. Ο τρόπος ήταν κάπως μαγικός. Δεν πήγαμε demo σε εταιρεία, δεν τρέξαμε, δεν ψάξαμε. Τελικά μετά από δέκα χρόνια έχει γίνει η ζωή μας.Ποια ήταν τα όνειρα τότε;

Τα παιδιά που ασχολούνται με τη μουσική και έχουν μία μπάντα έχουν σαν όνειρο να κάνουν δίσκους και να βγάλουν δικά τους τραγούδια. Σε μας ήρθε ξαφνικά και είχαμε ακούσει και περίεργα πράγματα για τη δισκογραφία. Αυτό μας φόβιζε. Είχαμε ακούσει ότι είναι μεγάλο το σύστημα ότι σε τρώει, ότι  κάνεις ότι θέλουν αυτοί.

Σ’ έφαγε το σύστημα;

Όχι.

Το είδες ποτέ; Το αντιμετώπισες;

Αρκετές φορές. Ο δρόμος που έχουμε επιλέξει με τον Γιώργο είναι αρκετά δύσκολος στην Ελλάδα. Είναι έξω από το lifestyle και δεν υπηρετούμε σκοπούς των μέσων ή των μαγαζιών.

Έχεις πει «όχι» σε κάποιες προτάσεις; Έχει τύχει για παράδειγμα να θέλουν να σου αλλάξουν τον δίσκο;

Ναι. Και τελικά με αρκετά όχι κερδίζεις πάρα πολλά πράγματα στην πορεία. Οι επιλογές είναι το παν. Εμείς αγαπούσαμε αυτό που κάναμε. Δεν αγαπούσαμε αυτό που μπορεί να έφερνε αυτό που κάναμε. Αυτά που θα έφερνε η μουσική το φως, την αναγνωρισιμότητα, λίγο περισσότερο τηλεόραση, δεν μας γοήτευαν. Μας γοήτευαν τα τραγούδια μας και ότι μπορούμε να εκφραστούμε μέσα από αυτά. Έτσι λοιπόν είπαμε αρκετά όχι. Είπαμε όχι σε πολύ μεγάλες τηλεοπτικές εμφανίσεις και  η εταιρεία μας κάθε φορά που λέγαμε όχι τρελαινόταν.

Από τα «όχι» σου έχασες κάτι τελικά;

Το θέμα είναι τι θέλεις να κάνεις και τι χαρακτήρα έχεις. Καλό είναι σε αυτό που κάνεις να κρατάς χαρακτήρα. Εμείς δεν θέλαμε να βγάλουμε τη προσωπική μας ζωή προς τα έξω, ούτε την αναγνωρισιμότητα  θέλαμε, ούτε το φως. Κινηθήκαμε όπως γουστάρουμε. Με τους ενισχυτές στην πλάτη. Παίξαμε σε όλη την Ελλάδα. Όποιος ακούει τη μουσική μας την ακούει συνειδητά, έχουμε μία άλλη επαφή μαζί του, έρχεται και μας βρίσκει, μιλάμε μαζί. Δεν τον έχουμε κερδίσει με έμμεσο ή ύπουλο τρόπο, με τις πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις  ή με τον ραδιοφωνικό βομβαρδισμό. Αυτό μετά από δέκα χρόνια τουλάχιστον σε κάνει να κοιμάσαι ήρεμος. Πολλά παιδιά που έκαναν τη δουλειά τους συνειδητά και με συνέπεια σήμερα δεν υπάρχουν.

Χάθηκαν γιατί ήταν πιστοί στις ιδέες τους;

Ναι. Και καλά έκαναν. Όπως θα κάνω και εγώ και ο αδερφός μου. Αν δούμε ότι δεν μπορούμε να υπηρετήσουμε σωστά το όνειρό μας θα το αφήσουμε στην άκρη και θα κάνουμε κάτι άλλο.

Πολλοί λένε πως το ελληνόφωνο ροκ έχει πεθάνει. Πολλά νέα ελληνικά συγκροτήματα επιλέγουν ξένο στίχο. Εσείς παραμένετε πιστοί στον ελληνικό στίχο…

Υπάρχουν πολύ καλές προσπάθειες με αγγλόφωνο στίχο. Εμείς επιμένουμε με ελληνικό στίχο γιατί πιστεύουμε ότι έχουμε πράγματα να πούμε και ότι μπορούμε να το υπηρετήσουμε με συνέπεια. Δεν σου κρύβω ότι είναι περίοδος που πειραματιζόμαστε και με αγγλόφωνο στίχο. Βέβαια αυτό είναι απλά ένα πείραμα. Είναι κάτι που θέλαμε να κάνουμε. Το δύσκολο αυτήν την εποχή είναι πως το ελληνόφωνο ροκ δεν είναι τόσο ο ήχος, αλλά η γενικότερη στάση  και αυτά που θέλεις να πεις. Επειδή πιστεύουμε ότι αυτά που γράφουμε έχουν να πουν με ιδιαίτερο τρόπο κάτι, ο ελληνικός στίχος είναι μία πλευρά μας που δεν θα την αφήσουμε. Θέλουμε να επιμείνουμε.

Το ροκ υπάρχει σήμερα; Τι σημαίνει ροκ; Τι σήμαινε ροκ τότε και τι σημαίνει ροκ σήμερα;

Το ροκ είναι μία φιλοσοφία, η οποία αλλάζει με τα σημεία των καιρών. Σήμερα ροκ σημαίνει να πηγαίνεις κόντρα σε όλο αυτό το ρεύμα του lifestyle, της τηλεόρασης, της κατεύθυνσης, να είσαι άνθρωπος που θα υψώνει τη φωνή του και να μην χάνεται μέσα στο κοπάδι. Αυτό είναι ροκ. Δεν είναι ροκ να έχεις δύο ηλεκτρικές κιθάρες και να βγαίνεις να παίζεις μουσική. Δεν είναι ροκ ο ήχος ή αυτό που λέμε «Sex, Drugs & Rock n Roll». Τώρα έχει αλλάξει μορφή και είναι επίσης δύσκολο να είσαι ροκ στις εποχές μας. Δεν έχει να κάνει με το άκουσμα αλλά με τη στάση σου.

Παράγεται πολιτισμός σήμερα;

Δεν θα σταματήσει ποτέ να παράγεται πολιτισμός και να βγαίνουν όμορφα πράγματα και κυρίως σε περιόδους που το φως είναι λίγο για πολλούς καλλιτέχνες που κάνουν όμορφα πράγματα τότε αυτή η αντίδραση, που υπάρχει από όλους αυτούς που πιστεύουν πως είναι κάτω  και δύσκολα μπορούν να βγουν επειδή με σταματάει το ένα ή το άλλο, η κρίση, οι πολυεθνικές, οι εταιρείες κ.α. αυτή λοιπόν η αντίδραση έχει τόσο υγεία που βγαίνουν όμορφα πράγματα. Υπάρχουν πολύ όμορφες προσπάθειες ιδίως τώρα που βλέπουμε τις δισκογραφικές εταιρείες να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, που βλέπουμε μία κίνηση στο internet πιο έντονη, που υπάρχει όλη αυτή η κατάσταση στην Ελλάδα που δείχνει ότι είναι δύσκολα τα πράγματα για την τέχνη, πιστεύω ότι θα έχουμε μία όμορφη έκρηξη. Όλοι αυτή η ευμάρεια που υπήρξε τα προηγούμενα χρόνια σε οδηγούσε στο να βγαίνεις και να χαλάς τα λεφτά σου γενικά. Τώρα δίνεις τα λεφτά σου μόνο εκεί που αξίζουν. Τώρα πιστεύω πως είναι η περίοδος που θα λάμψει το όμορφο.

Ποια είναι η σχέση σου με τα κοινά; Πόσο σας επηρεάζουν όλα αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία; Το «θα πάρω φόρα» για αρκετούς έγινε το soundtrack του Δεκέμβρη του 2008…

Εμείς γράφουμε για αυτό που μας απασχολεί. Για παράδειγμα το «Θα πάρω φόρα» γράφτηκε πολύ πριν από τα γεγονότα του Δεκέμβρη σε μία περίοδο που βλέπαμε φίλους, ανθρώπους δουλεμένους, διαβασμένους, να μην βρίσκουν στον ήλιο μοίρα. Βλέπαμε για παράδειγμα συνταξιούχους να βγαίνουν στους δρόμους και να τρώνε ξύλο. Ήταν μία περίεργη περίοδος. Όλα αυτά που συνέβαιναν  μας οδήγησαν  στο να γράψουμε το «Θα πάρω φόρα». Αυτή η υπόθεση βρόμαγε μπαρούτι καιρό πριν. Τόσο εγώ όσο και ο αδερφός μου είμαστε πολιτικοποιημένοι και είμαστε από αυτούς που πιστεύουν ότι κάθε μέρα, κάθε πρωί μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο. Είμαστε από αυτούς που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να παραδίνεσαι, ότι πρέπει να συμμετέχεις και ότι η πολιτική είναι από μία συζήτηση στον καφέ και μία βόλτα στο Σύνταγμα μέχρι και την ψήφο. Πρέπει να είμαστε ενεργοί, να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Ξέρεις με το «Θα πάρω φόρα» χαρακτηριστήκαμε σαν «αναρχικά στοιχεία». Άλλοι είπαν πως είμαστε «ακροδεξιοί», γιατί σε κάποιο σημείο το τραγούδι λέει ότι σηκώνω το χέρι ψηλά στον αέρα. Είπανε διάφορα. Στην πραγματικότητα το τραγούδι μιλάει για έναν άνθρωπο που λέει πως «αν ρε φίλε με πιέσεις κι άλλο δεν ξέρω τι θα γίνει».

Τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα; «Πήρε φόρα» ο Έλληνας;

Πολύ χάρηκα που έχουν ενεργοποιηθεί  οι Έλληνες και πήγαν και ψήφισαν και είχαμε και ένα αποτέλεσμα διαφορετικό. Όποιοι και αν είναι οι πρωταγωνιστές στη συγκεκριμένη περίπτωση, τουλάχιστον υπήρξε μία δυσαρέσκεια. Τώρα που θα βγει αυτό δεν ξέρουμε. Όσοι πήγαν να ψηφίσουν έδειξαν τουλάχιστον πως υπάρχει μία διαφορά. Πιστεύω πως αυτή η δύσκολη περίοδος  θα φέρει πολλά όμορφα πράγματα. Είμαι πολύ αισιόδοξος.

Πιστεύεις δηλαδή ότι κάτι καινούργιο γεννιέται;

Ναι.

Και δεν το φοβάσαι;

Όχι. Αυτό το κακό έχει ο Έλληνας. Την τελευταία περίοδο έχει φοβηθεί  λίγο, ενώ στην ουσία αν το σκεφτείς λίγο καλύτερα δεν μπορούν να σου πάρουν κάτι μέσα από τα χέρια. Μπορεί να αλλάξουν πολλά πράγματα. Έχω την εντύπωση πως οι παλιές γενιές είναι αυτές που φοβούνται πολύ, που έζησαν με τα πολλά. Οι καινούργιες γενιές ποτέ δεν είχαμε τα πολλά λεφτά. Δεν έγινε τίποτα. Θα τα κερδίσουμε όλα από την αρχή. Πρέπει να μην φοβόμαστε να ρισκάρουμε και να μην φοβόμαστε να κάνουμε τη βουτιά. Η βουτιά μπορεί να έχει οποιαδήποτε κατάληξη, αλλά από το να μείνεις στην ήδη χάλια κατάσταση, καλό είναι να την κάνεις. Αυτό που εγώ σήμερα θα φοβόμουνα είναι να συνεχίσει ο λαός να συμπεριφέρεται όπως συμπεριφερόταν  τα τελευταία 30-40 χρόνια.

Πολλοί επικρίνουν και τους καλλιτέχνες πως έχουν κρυφτεί και αποφεύγουν να πάρουν θέση για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας…

Είναι περίοδος που χρειάζεται μεγάλη προσοχή για το πώς θα χρησιμοποιήσεις τη μουσική απέναντι σε όλα αυτά. Το «Θα πάρω φόρα», όπως είπες, έγινε soundtrack σε πολλά βιντεάκια του Δεκέμβρη. Όταν το είδαμε αυτό κάναμε πάρα πολλές κινήσεις για να δείξουμε ότι αυτήν την κατάσταση δεν θέλουμε να την καπηλευτούμε. Είναι μία περίεργη στιγμή που πρέπει να προσέξεις λίγο. Εμείς θα λέμε όσο μπορούμε αυτά που έχουμε μέσα μας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα βγούμε σήμερα να σταθούμε δίπλα σε ένα κόμμα. Δεν θα πάρουμε θέση. Μακάρι να μαζέψουμε όλους τους φίλους μας και να κάνουμε μία ωραία συναυλία στο Σύνταγμα και να διαμαρτυρηθούμε. Ισχύει ότι πολλοί καλλιτέχνες που το παίζουν ροκ, που λένε ότι θα αντισταθούν, έχουν κρυφτεί. Καλύτερα είναι να χρησιμοποιείς τη μουσική σου με φειδώ. Όταν πιστεύεις ότι έχεις να πεις κάτι τότε θα πρέπει να παίρνεις θέση.