photo © Στράτος Προύσαλης
Επιτέλεση – επιτελείν, νεοελληνιστί (sic): performance – to perform.
Υπέροχη λέξη, Δημόσθενες, επιτελείν, εμπεριέχει το τέλος, επομένως και την αρχή, ουροβόρος όφις σε απαρέμφατο. Ήτοι, ομνύω στη γόνιμη αγωνία της επικοινωνίας, καθώς αγωνίζομαι κατά της λήθης (μα και κατά του αλάθητου).
Επιτελέσεις, δράσεις που προϋποθέτουν την καταγραφή του εφήμερου, αιχμαλωτίζουν τις αιφνίδιες και φευγαλέες εναλλαγές των διαθέσεων.
Ανιχνεύσιμες στο περιβάλλον, απαθανατισμένες σε στιγμιαίες πόζες,
σε λεκτικές συνθέσεις αρκτικών – αρχέγονων – λημμάτων.
Σαν σήματα καπνού εκμαγευμένα από πανάρχαιες – μα και εκμοντερνισμένες – φρυκτωρίες: σήματα καπνού, εκμαγεία νύξεων. Ο επιτελεστής ως σηματωρός.
Ή σαν χρησμοί, με νοήματα κρύβδην εναποτιθέμενα στην συλλογική μνήμη – μήπως, μεταβατικά; μάλλον ν,αι! μεταβατικά! –, χρησμοί που διατηρούν την ιερότητά τους.
Ο επιτελεστής – κ,αι! – ως χρησμοθέτης, ο χρησμοθέτης – κ,αι! – ως σηματωρός,
ο σηματωρός ως συνεντευξιαστής κ,αι! συνεντευξιαζόμενος – πέρα από σχολές και συρμούς, ταξιδεύει – ν,υν! όπως και α,εί! – καταγράφοντας
με την επιστημονική περιέργεια ανθρωπολόγου τα πάσης φύσεως εκμαγεία:
σημάτων και χρησμών, εκκρίσεων και μεταστάσεων.
Ανάδειξη, κυριαρχία του ελάχιστου.
Ex nihilo omnia.
Συμπαρομαρτούντες εμείς, κάπως πρέπει να σε ευχαριστήσουμε, Δημοσθένη Αγραφιώτη, γι’ αυτή τη λέξη που μας προσφέρεις στη γλώσσα μας, με όλα τα συμπαρομαρτούντα: επιτελείν, epitelein, to perform.
(Για την αντιγραφή: Πέτρος Λεκαπηνός, [αρχιτέκτων, επιτελεστής/αναστενάρης, ερευνητής])
