Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 5

Φώτο-γραφή-ζώντας : Βασιλικά

της Κωνσταντίνας Παπαχριστοπούλου (κείμενο) & της Klicket (φωτογραφία)

ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

papaxristopoulou1.jpgΈχω την καλύτερη θέα γιατί ξεκινάει από το σπίτι μου. Εκεί, από το παράθυρο του πάνω ορόφου βλέπω τα πάντα με την πρέπουσα νωχελικότητα, τέτοιος αίλουρος είμαι, έτσι με θυμάμαι δηλαδή, για το λόγο αυτό θα παρακαλούσα να μη μου διακόπτεται τον ειρμό του ονείρου μου και να αγνοήσετε το θρόϊσμα της φυλλωσιάς για να επικεντρωθείτε στον πάν-σοφό μου γουρ-γουρ-γουρ.

Η αιώνια πέτρα θα τα επιβεβαιώσει όλα αυτά χωρίς καν να κουνήσω την ουρά μου, ούτε να τσιτώσω το αυτί μου, βρε αδερφέ. Ω! Μα γιατί μένετε σε αυτές τις ανόητες λεπτομέρειες, «και πως έχει φθαρεί έτσι το σπίτι σου» και «μα δεν έχει καν στέγη» και «τα τζάμια τα κατάπιε ο χρόνος» και άλλα τέτοια καταναγκαστικά; Σας ρούφηξε μου φαίνεται αυτή η τρώγλη της εικόνας, αν υπήρχαν και άλλοι γάτοι στα γύρω παράθυρα να διαφωνούν έντονα μαζί μου καθώς θα νιαουρίζαμε όλοι μαζί με το τρίχωμά μας σηκωμένο για άγριο καυγά, ούτε που θα σας πείραζε το αριστοτεχνικό γλυπτό του χρόνου πάνω στο (αντικειμενικά!) όμορφο σπίτι μου. Θα χαζογελάγατε και μετά θα αρχίζετε εκείνη την αιώνια μιζέρια περί λαμόγιων, περί μας κοροϊδεύουν στα μούτρα μας, κλπ, αλλά σιγά μη χάνατε την «δόση σας» από ακόμα μια θλιβερή στάχτη στα μάτια σας.

Τώρα τι θέλω και μπλέκομαι; Δικό σας θέμα. Επιλογές είναι αυτές. Εγώ ένας απλός και ταπεινός βασιλιάς είμαι, του απομεσήμερου αλλά και του χρόνου, της εικόνας και της πραγματικότητας, εσείς κοιτάτε μα δε βλέπετε, δεν έχετε καν την τύχη ενός παραθύρου στη ζωή, μόνο σε τοίχους και καταναγκασμούς! Έ, φτάνει πια αυτή η μιζέρια σας! Δε βλέπετε ότι μου ενοχλείται τον βασιλικό ύπνο; Πάρτε τα μούτρα και πάτε σε άλλο τοίχο να κλαφτείτε για το χάλι σας, εγώ δε θα χαλάσω τη ζαχαρένια μου.

Ποτέ δεν είναι αργά να βρεις ένα παράθυρο στη ζωή. Λέγω και συνεχίζω το γαργαλιστικά σοφό μου γουρ-γουρ-γουρ...

ΜΑΥΡΗ ΠΙΣΤΗ

papaxristopoulou2.jpgΦοβάμαι έτσι που έρχεσαι προς το μέρος μου... Δεν έχω καταλάβει αν είσαι από αυτούς που θέλουν να με κλωτσήσουν και φτύνοντας να δηλώσουν τον αντρισμό τους φωνάζοντας «ουστ» ή αν είσαι από αυτούς που συμπαθάς τους κοπρίτες. Αν δε με κυνηγήσεις θα σου δείξω την τελευταία μου ανακάλυψη : τη βουτιά στο χώμα! Είναι διπλό το καλό, ξέρεις, από τη μια, να, δε μου πολυαρέσει που είμαι έτσι κατάμαυρος, νομίζω μου φέρνει γρουσουζιά... Αλλά υπάρχουν και χειρότερα – φαντάζεσαι να ήμουν γάτα; Τότε να δεις κλωτσιά, φτύσιμο και σταυροκόπημα που θα πεφτε! Έτσι είπα, με το μυαλό μου δηλαδή, να, αφού μου αρέσει και το χώμα, να παίζω δηλαδή, κοίτα! Σκεπάζει και λίγο το μαύρο! Μαύρο-καφέ είναι καλύτερο από μαύρο, γιατί να, μια διάθεση πιο παιχνιδιάρικη, μια αλλαγή του image, και μετά μπορεί να μη με φοβούνται στο δρόμο και να μη με διώχνουνε. Μπορεί να με αγαπήσουν και λίγο. Αν και για να είμαι ειλικρινής εγώ μόνο το αφεντικό μου αγαπάω πιο πολύ και να ξέρεις, αν είσαι από αυτούς που θέλουν να με κλωτσήσουν, από στιγμή σε στιγμή θα κατέβει τις σκάλες και θα μου φέρει και κόκαλο. Πάντα μου φέρνει. Και να δεις που αν σε πετύχει να με διώχνεις θα μπει μπροστά και θα διώξει εσένα! Ναι, είμαι σίγουρος... Αλλά... Αλλά καμιά φορά, όταν με πιάνει και μένα η μελαγχολία μου, σκέφτομαι, αν με είχε δικό του σκυλί, αν με αγαπούσε δεν θα μου έδινε και ένα όνομα; Ένα όνομα μόνο δικό μας, ξέρεις, να ορίζει την αγάπη μας; Αλλά μετά λέω στον εαυτό μου να μη με παίρνει από κάτω γιατί και η αγάπη ξέρεις, υπάρχει με πολλούς τρόπους γύρω μας και ακόμα και το κόκαλο δεν είναι λίγο. Μάλλον είναι ισχυρό σημάδι αγάπης... Να, κάτι τέτοια σκέφτομαι και μετά μου φτιάχνει η διάθεση! Και τώρα που θα έρθει το καλοκαίρι και δε θα βρέχει, εκεί να δεις χαρές! Όλο στο χώμα θα κυλιέμαι και θα είμαι πολύ χαρούμενος!

fwto.grafi.zwntas@gmail.com