Πρόλογος
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ
Δεν είμαι φωτογράφος. Δεν είμαι γνώστης τεχνικών ή ειδικών χειρισμών της φωτογραφικής μηχανής. Οι φίλοι λένε πως με τις φωτογραφίες μου συλλαμβάνω στοιχεία, εικόνες, καταστάσεις, πράγματα που αξίζει να αποτυπωθούν, υπηρετώντας όχι τόσο εικαστικά, αλλά κυρίως σημειολογικά την ανάγκη μου να καταγράψω πέρα από το αυτονόητο και το επέκεινα. Με κολακεύει η γνώμη τους, όμως αυτή δεν αναιρεί την ιδιότητά μου του ερασιτέχνη στη φωτογραφία.
Θέλω να ευχαριστήσω τη Λαμπρινή Μπενάτση που είχε την ιδέα αυτής της έκδοσης. Κυρίως, διότι προσπάθησε να εντοπίσει τους συνδετικούς κρίκους της ποίησής μου με τις φωτογραφίες που έχω βγάλει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Με την παρούσα έκδοση νιώθω ό,τι κάθε παιδί, το οποίο δείχνει με χαρά την πρώτη του ζωγραφιά στη μάνα του, επιζητώντας την επιβράβευση μιας στοιχειώδους μοιρασιάς. Άλλωστε, μοιρασιά επιζητώ με την έκδοση κάθε βιβλίου μου, απευθυνόμενος στον κόσμο.
Ακόμη, ανάγκη αισθάνομαι να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τους Ραχήλ και Μωυσή Καπόν, οι οποίοι τίμησαν με την αγάπη τους το παρόν πόνημα που στηρίζεται στη δουλειά μου και του έδωσαν υπόσταση με την υψηλής στάθμης ποιότητα των εκδόσεών τους. Τέλος, ευχαριστώ και όλους τους φίλους που ακούσιά τους αποτέλεσαν τα «μοντέλα» μου σε πολλές από τις φωτογραφίες.
