Χορδές, ορδές ρέουν, λαλούν, ανασαλεύουν
Και σπρωξιά στην συμφωνία της ψυχής που δίνουν
Τι ζητάς, ψάχνεις, κοιτάς ρίχνεσαι ρωτούν
Μια Θεία Δίνη, στεναγμός ομφαλίου
Να δένει τη δαντέλα
Τη δαντέλα
Κυνική της μυθικής αυτής μας λάμψης
Πύρωσε τα κύματα και έγινε
Μήτρα άγονη
Επαναλαμβανόμενη
Δύσκολο να σημαδευτείς καλά από μια πέτρα
Ο πραματευτής
Έχω μια μωβ πρωτεΐνη τζάμπα
Σουσαμένια
Κομματιαστή
Ανθεπαγωγική
Νοθρά κουβαλάς ότι καταριέμαι τώρα που διαβάζεις
Και να μορμόνοι που γεννήκαμεστέμμα φορώντας
Χαζέ τύπε
Και τώρα βρίζεις
Σου αρέσει αυτός ο πιερότος στο ραγισμένο σου καθρέφτη;
Πόσο το καταριέσαι τώρα που ονειρεύεσαι μαζί μου
Έχω μια μπλαβί πρωτεΐνη
Περάστε κόσμε, περάστε κόσμε
Βωβού Καθαρσίου
Μνήμη προσφύγετε
Με θόρυβο να φύγω
Στις μύτες
Στις μύτες
Αχ γιαγιά
Με θόρυβο να φύγουμε γιαγιά
Με θόρυβο, να μας θυμούνται.
Να τρίξουμε το πάτωμα πιο πολύ γιαγιά
Μάνα το γραμμόφωνο δεν το πήρες…
Όταν ξυπνήσεις θα είμαι στο σαλόνι
Το λέει και στο σημείωμα
Αχ μάνα, βλέπω την γιαγιά μάνα
Την βλέπω συχνά στα όνειρά μου
Υπάρχει πάντα κάτω από το στρώμα σου
Οι λέξεις μου που δεν γράφτηκαν
Κουβέντες που δεν ειπώθηκαν
Στο σημείωμα όλα θα τα βρει
2 φορές παιδί, παιδί μου, αχ
Καθαίρουν είπαν
Το στρεβλωτήριο αεί
Χτυπά τα μελίγγια μου μάνα
Απόδυση από όλα μας
Εδώ είμαι, κοιμήσου
Να θυμάμαι
Δεν πρόλαβα να το πάρω γιαγιά…
Δεν πρόλαβα…
Δεν πρόλαβα….
Ο Κώστας Γεωργακάς ζει στην Αθήνα.
