Top menu

Το Φεστιβάλ Δράμας αντέχει στο χρόνο!

vraveia-festival-dramas-2016

Γράφει ο Νέστορας Πουλάκος*

Στην 39η χρόνια του, με όλες τις «σειρήνες» στη διαπασών αλλά και με όλες τις παθογένειες που δεν λέει να διορθώσει, η ετήσια κινηματογραφική γιορτή των ελλήνων μικρομηκάδων αντέχει στο χρόνο, συνεχίζοντας να αποτυπώνει ό,τι καλύτερο «γεννάει» αυτή τη στιγμή το σινεμά της χώρας μας.

Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ολοκληρώθηκε το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου, με μεγάλο νικητή τον «δοκιμασμένο» μικρομηκά Αλέξανδρο Σκούρα και τον «Κύβο» του. Μια ταινία κατευθείαν για πρώτο βραβείο, με υψηλό production value και γνωστούς ηθοποιούς στους βασικούς ρόλους. Το πορτρέτο ενός χαμηλών τόνων νέου, που όσο γρήγορα ξέρει να φτιάχνει τον κύβο του Ρούμπικ τόσο αργά κινείται στην ίδια τη ζωή. Εξαιρετικός ο Μάκης Παπαδημητρίου.

Δυο ταινίες που ξεχωρίσαμε και θεωρούμε ότι αδίκως δεν περιλήφθηκαν στην πρώτη 3άδα του φεστιβάλ, είναι «Η Αλίκη στο καφέ» του Δημήτρη Νάκου και η «Αλεπού» της Ζακλίν Λέντζου. Δυο υπερταλαντούχοι μηκρομηκάδες που βρίσκονται πολύ κοντά στη μεγάλου μήκους –είναι έτοιμοι για το «μεγάλο» βήμα.

Από τη μια μεριά, ο Νάκος –με μεγάλη φιλμογραφία αλλά και εμπειρία στη μικρού μήκους παραγωγή, διδάκτωρ στο πολιτιστικό τμήμα του Παντείου- δεν κολλάει να μας δείξει τις ξεκάθαρες επιρροές του από το σινεμά της νουβέλ βανγκ: «Η Αλίκη στο καφέ» είναι ένα γκονταρικό παιχνίδι ενός τριγώνου που ψάχνει τον βηματισμό του ερωτικά (και συναισθηματικά). Το έξυπνο σκηνοθετικό (και σεναριακό) εύρημα, σε «συνεργασία» με το λεπτοδουλεμένο μοντάζ, του ανακατέματος των επτά σκηνών-κεφαλαίων της απεγνωσμένης αναζήτησης της καθημερινής μας πεμπτουσίας, του ερωτικού παιχνιδιού, κάνει την ταινία να ξεχωρίσει. Η κριτική επιτροπή όμως δεν την εκτίμησε, ίσως να «κλότσησε» σε αυτό το φιλμικό «πισωγύρισμα», σίγουρα δε στους πομπώδεις, σχεδόν ανεκδοτολογικού ύφους, διαλόγους (από την Γερασιμίδου στον Αλειφερόπουλο και την Κεχαγιόγλου). Έλαβε μόνο το βραβείο μοντάζ, η δε διεθνής επιτροπή της απένειμε το Βραβείο Νοτιοανατολικής Ευρώπης (!!).

Ένα άλλο «μικρό» βραβείο, βγαλμένο από μια φαντασία που θα πρέπει να μας εξηγήσει τι εννοεί, είναι το «Τώνια Μαρκετάκη – Καλύτερη Πρωτοεμφανιζόμενη Γυναίκα Σκηνοθέτη» (!!). Αυτό έλαβε η σκηνοθέτις Ζακλίν Λέντζου για την ταινία «Αλεπού», επομένως η βράβευσή της από τους έλληνες κριτικούς αποκαθιστά τρόπον τινά την τάξη των πραγμάτων. Η Ζακλίν Λέντζου είναι άλλη μια περίπτωση ταλαντούχας σκηνοθέτριας, με σπουδές στο περίφημο London Film School, με υποτροφίες, βραβεία σε διαγωνισμούς σεναρίου και ένα μεγάλο βραβείο για την «Αλεπού» στο φετινό Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Από κάθε άποψη, γύρισε την πιο ολοκληρωμένη κινηματογραφικά ταινία από όλες. Μια ιστορία βίαιης ενηλικίωσης ενός ατίθασου εφήβου, ο οποίος μετά τον τραγικό θάνατο της μητέρας του καλείται να κουβαλήσει στις πλάτες του, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τα αδέρφια του και να συντηρήσει το σπίτι τους. Η εφηβική ανωριμότητα δίνει τη θέση της στην ευθύνη, κι εμείς παρακολουθούμε την τελευταία ξέγνοιαστη μέρα της «ασφαλούς» οικογενειακής ζωής. Άρτια δομημένη, με το υπέροχο (χιτσκοκικής προέλευσης) εύρημα να ξέρουμε τι έχει συμβεί εξ αρχής (ο θάνατος της μητέρας) ενώ οι πρωταγωνιστές όχι, η αισθαντική και τρυφερή αποτύπωση του 24ώρου των παιδιών προσδίδει στην τελική ένταση συναισθηματικό πάθος. Ίσως, η λεπτομερειακή σκηνοθεσία της Λέντζου να ξένισε, αλλά κακά τα ψέματα, ταινίες χωρίς αδυναμίες δεν υπάρχουν κι αυτές που προανέφερα ήταν οι καλύτερες της διοργάνωσης.

Εντέλει, θα διανύσουμε με το καλό έναν ακόμη χρόνο για να φτάσουμε στο 40ο, πιθανώς επετειακό φεστιβάλ του 2017. Μερικές επισημάνσεις στον κ. Παπαδόπουλο, τον καλλιτεχνικό διευθυντή (που σίγουρα θα τις έχει κιόλας υπόψη του); Μείωση του εθνικού προγράμματος σε ένα «σφιχτό» διαγωνιστικό 30 ταινιών, ανακατανομή του υπόλοιπου προγράμματος με κατακερματισμό όσων «κόβονται» σε παράλληλα προγράμματα, θέσπιση προβολών για δημοσιογράφους/πάσης φύσης κριτικές επιτροπές και επαγγελματίες του χώρου εκτός των ωρών προβολής για τους συντελεστές των ταινιών και το κοινό, εκσυγχρονισμός έστω του video room (καθότι νέα κινηματογραφική αίθουσα θα αποκτήσει η Δράμα και το φεστιβάλ, μόνο όταν ενηλικιωθεί η κόρη μου που είναι τώρα 1 έτους…)

*Γενικός Γραμματέας Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου