Στον Βαγγελάκι μας
την ώρα που ήλιος και πανσέληνος
δίνουν μάχη για τις χιονισμένες βουνοκορφές.
Τα δάκρυα όξινα χαράζουν το δέρμα
στάζουν και πληγώνουν τα χέρια.
Ανήμπορος τριγυρίζω στα σκοτάδια.
Γονυπετής με το κεφάλι ψηλά
κατάρες σε θεούς και δαιμόνια.
Σσσσσς! Τώρα έχουμε πένθος
γιορτή στήνουμε όμως όχι θρήνο.
Ζάρια ρίχνουμε, το έξι πέντε θα κερδίσει.
Εξαγοράζω τη ζωή με θάνατο.
Μπούχτισα και τα ρούχα μου βρώμισαν,
τα χνώτα μου βρώμισαν κι αυτά.
Γυμνός ξαπλώνω σε σπασμένους καθρέφτες.
Ίσα που βλέπω το είδωλό μου ραγισμένο.
Σαν τα βλέφαρα πέσουν
τα όνειρα παγωμένα.
Εξορία στη χώρα του λευκού.
Ξυπνώ και τρυπιέμαι να νιώσω ζωντανός.
Η γραμμή της Μοίρας ανοιχτή πληγή, αιμορραγεί.
Κοιτώ έξω απ’ το παράθυρο.
Ο ήλιος πέθανε και βασίλεψε η νύχτα.
"Κρατήσου έχασα τον έλεγχο..."
τα ρέστα σου άφησες στον πάγκο, γύρισες την πλάτη.
Έφυγες και πήρες μαζι τον ύπνο, τον θάνατο μαζί.
Το έχουμε πει. Θα το ξαναπούμε. Ας γίνουμε κουραστικοί, βρε αδερφέ και επαναλαμβανόμενοι. Το θέμα είναι να γίνονται πράγματα. Να γίνονται καινούρια πράγματα. Να αποτελούν μέρος της ιδιαίτερης, οργανικής ή ψυχολογικής, συγκρότησης του καθενός.
Συμβάντα ακόμη όπως αυτό που μας έλαχε τις πρώτες πρωινές ώρες της προτελευταίας μέρας του πρώτου μήνα του τρέχοντος έτους.
Γιατί είπαμε: δεν πάμε εμείς προς τα πράγματα αυτά έρχονται προς τα εμας. Ή διαφορετικά: πέτρα που κυλάει, δε χορταριάζει... Όμως για ένα είμαι σίγουρος. Για το πώς περνάει. Αλλά και με το τι ασχολείται.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ' την αρχή. Θεωρώ σχεδόν βέβαιο πως ο Ζιζού (έτσι του άρεσε να τον αποκαλούν) βρίσκεται στον "ουρανό" της θύρας 4, πίνοντας τούμπα λίμπρε, τυλιγμένος με ένα ασπρόμαυρο κασκόλ περιμένοντας να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα, που το πήρε από τους αχώνευτους.
"Ανώμαλος..;;!!". Ακούγεται από την άλλη άκρη της γραμμής μια χαρακτηριστική και γεμάτη χαμόγελο φωνή. Έτσι με αποκαλούσε. Έτσι του άρεσε να με λέει. "Θα πάμε να πιούμε τίποτα ουίσκια…;". "Έχω κλείσει τραπέζι στον Σταμάτη", συνεχίζει. "Θα είναι και ο Σάκης".
Και δεν του έφτανε του αθεόφοβου η τόση κατανάλωση αλκοόλης στα μπουζούκια αλλά ήθελε και συνέχεια… Και φυσικά που αλλού. Που αλλού;;;; Ρωτάτε που αλλού. Μα στις αγαπημένες του "κυρίες", βεβαίως, βεβαίως. Και όλα αυτά όταν δε ξημερωνόταν "ξυλοκοπώντας" τις δικές του κυρίες…!!!
"Πάμε Μπαρουτάδικο για τζόκινγκ και να ρίξουμε κανα σουτ να ξεμουδιάσουμε; Μόλις γύρισα απ΄ το χωριο. Ήμουν με το τρακτέρ στα χωράφια. Είναι το βαμβάκι αυτή την εποχή. A, να σου δείξω και τα καινούρια nike που πήρα. Είναι δωδεκάταπα. Και καινούρια μπάλα. Πάμε να τη γεμίσουμε ράμματα την πουτάνα...".
Ρε Βαγγελάκι είμαι λίγο "μακριά" για να έρθω τώρα. Αλλά ένα είναι σίγουρο. Ότι θα τα ξαναπούμε κάνοντας ότι δεν προλάβαμε και φυσικά συνεχίζοντας ότι αφήσαμε στη μέση.
Καλή αντάμωση!!
ΝΙΚΟΣ ΜΠΙΝΟΣ
Περίοδος Γ'
*Ο τίτλος του τρέχοντος τεύχους είναι στίχος της ποιήτριας Χλόης Κουτσουμπέλη.
**Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι του Στράτου Π.
Ρετρό Τέλος!
***ΑΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ "ΘΕΟΙ", ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ ΣΕ ΠΟΣΤΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΗΣΕΙ "ΜΟΝΑΔΙΚΑ". ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ... [της θεατρικής ηθοποιού και σκηνοθέτιδας Μαρής Λιώκη - από το "διαβολεμένο" fb - Σ.Σ. θενκς, Μαρή!]
Σελίδες από το μέλλον!
****Τι ωραία που ξεκίνησε η χρονιά... Μες στα σκατά! Που να μην είχαμε κερδίσει και το φλουρί (δις)! Κι απόσκατα θα είχαμε... [πέρσοναλι]
*****Βέβαια.. Ρρρρρρρρρρρρρρρρράδιο Βακχικόν! Αμέ... Καλύτεροι είστε όλοι οι υπόλοιποι νομίζετε; Σας παρακαλούσαμε κιόλας! Take three! [δε πάουερ οφ άουαρ τζενερέσιον]
******Δυο-2-του-ντος-ντούε-ντε-σαν τσιν ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ, ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕΣ! Και συνεχίζουμε... Το νου σας [του Στράτου Π.]
*******Βακχικό και το tvxs! Θενκς στα κορίτσια του bankit.
Οδός Μαραθώνος, Μάρτιος 2010
Οπλαρχηγός Shane McGowan
