Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 7

Της Σύνταξης

Στη Νάνσυ

Το βλέμμα είναι ο καθρέφτης του ανθρώπου. Για την ακρίβεια, καθρέφτης της ψυχής του. Στον αιώνα που ζούμε, στην εποχή του «fast…», στις μέρες του φαίνεσθαι, η πορεία της ανθρώπινης ψυχής έχει λοξοδρομήσει απ’ το καλό και τείνει προς το απόλυτο άδικο. Προσοχή! Το κακό δεν υφίσταται αν το καλοσκεφτούμε. Μπορεί να υπάρχει στη φαντασία μας κάπου εκεί ψηλά και εξουσιαστικά να παρατηρεί χαιρέκακα και να εξαπολύει αδικίες κατά βούληση. Από την άλλη μεριά το καλό εξαλείφεται. Και μαζί καταρρακώνεται η ψυχή του όντος. Κατ’ επέκταση "μαυρίζει" το βλέμμα του. Τα μάτια του. Ο τρόπος που κοιτάζει τον κόσμο, τους ανθρώπους, τα πράγματα και τ’ αντικείμενα, τις καταστάσεις και τα γεγονότα. Μετά τα χειρίζεται, τα χρησιμοποιεί, τα ελέγχει. Πρώτα όμως τα κοιτά, τα περιεργάζεται, τα παρατηρεί. Τα μάτια. Το βλέμμα. Είναι το πιο αγνό αγαθό του ανθρώπου. Το πλέον άδολο. Χωρίς περιστροφές. Και ο ίδιος το καταστρέφει. Το μαυρίζει. Το σκοτεινιάζει. Κοιτάξτε γύρω σας. Παρατηρήστε βλέμματα. Όλα τους μυστήρια και εξεταστικά. Γεμάτα αμφισβήτηση, καχυποψία, «έσω» έτοιμα να μην εμπιστευτούν κανέναν. Και εν συνέχεια γεμάτα θυμό, περιφρόνηση, κακία, μίσος, αγανάκτηση, ωχαδερφισμό, ταπείνωση. Το βλέμμα πηγάζει από τα τρίσβαθα της ψυχοπονιάς. Και όταν ο άνθρωπος πονά, υποφέρει, ταλαιπωρείται, αντιμετωπίζει κακουχίες, στερήσεις και περιθωριοποιείται, τότε τα πάντα βλέπει εχθρικά και αποξενωμένα. Πόσους ανθρώπους στην πορεία της ζωής σας έχετε γνωρίσει που να διαθέτουν «καθαρό» βλέμμα; «Αγνό»; «Καθάριο» σαν το κρυστάλλινο νερό; Που να τονίζει αυτό που είναι ο άνθρωπος στην πραγματικότητα; Όχι αυτό που θέλει να γίνει. Αυτό που ονειρεύεται, το ψεύτικο ή το ουτοπικό. Αλλά που το βλέμμα του "σκέφτεται" με καλοσύνη και καλοπροαίρετα. Με σύνεση και συλλογικότητα. Με συντροφικότητα και αγάπη. Με έρωτα για τη ζωή. Όχι ατομικιστικά και θανατηφόρα απομακρυσμένα από το σύνολο. Όταν το μόνο που επιθυμεί ο άνθρωπος μέσα από αυτό το βλέμμα του είναι να… σκοτώσει! Ότι έχει ζωή. Έτσι. Γιατί εκείνος έχει «πεθάνει». Μέσα του. Στην ψυχή του. Στο βλέμμα του. «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια μόνον ο τρόπος που κοιτάνε». Δώστε χώρο στη ζωή σας για ανθρώπους που το βλέμμα τους λάμπει. Τα μάτια τους πηγάζουν αισιοδοξία, αγνή αγάπη, όρεξη για ζωή. Αγάπη πανανθρώπινη. Που τείνουν χείρα βοηθείας σε όποιον την έχει ανάγκη. Ανοίξτε τις αγκαλιές σας. Υποδεχτείτε τους. Θα φέρουν το φως. Θα σας ανοίξουν τα μάτια. Θα σας χρωματίσουν το βλέμμα. Μην τους αποκλείσετε. Μην τους πετάξετε. Δεν θα συναντήσετε πολλούς. Είναι λίγοι εκεί έξω… Και αυτοί για πόσο ακόμα θα είναι; Άλλωστε, υπάρχει πάντα το «μήλο της Εύας» τόσο απλόχερα διαθέσιμο για να τους καταστρέψει... Όλοι εμείς, δηλαδή.

Σαν άκουσα τους χτύπους της καρδιάς σου,
δεν δίστασα.
Έτρεξα,
έσκαψα μέσα σου,
ρούφηξα,
χαμογέλασα.
Έκλαψα μετά πολύ.
Γιατί σε πέταξα.


Περίοδος Β’

*Ο τίτλος του τρέχοντος τεύχους είναι στίχος του ποιητή Μίλτου Σαχτούρη.

**Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι του Στράτου Π.

Ρετρό Τέλος!

***Σας ζητούμε θερμά «βακχικά» συγνώμη για τη μηνιαία καθυστέρηση του τεύχους 7. Το φετινό καλοκαίρι «των ζυμώσεων» έφερε πολλά «νέα» στην επιφάνεια…

Σελίδες από το Μέλλον!

****Το τεύχος αφιερώνεται στους ανθρώπους «που κοιτάζουν παρέα καθαρούς ουρανούς».

 

Οδός Μαραθώνος, Οκτώβριος 2009

Οπλαρχηγός Shane McGowan