Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 13

Της Σύνταξης

Στον Ψηλό

Πένα βαριά αφήνει πίσω λέξεις λαβωμένες,
το φώς απ’το κερί αχνός μανδύας.
Ποιό μονοπάτι μ’εφερε ως εδώ;
Είν’ οι αναμνήσεις που αιμορραγούν;
Κραυγάζω για μια στιγμή ακινησίας.
Ψυθιρίζω στον εαυτό μου "τ’όνειρο είναι αληθινό;".
Ο κόσμος έγινε μονότονο αστείος
το μεθύσι φαίνεται γελοίο
η συνουσία προβληματικό χαμαιτυπείο.
Δεν έχω πάθος να γευτώ!
Γι’ αυτό σου λέω ήρθα!
Να κρυφτώ ή να χαθώ;
Η φλόγα τρεμοπαίζει
το όπιο γλυκό γεμίζει τα πνευμόνια.
Είν’ άραγε ο θάνατος γλυκός;
Με τις Νύμφες του πλαγιάζω στα σκοτάδια
οι παγωμένες σάρκες τους αγγίζουν τη δικιά μου
τα νύχια τους χαράζουν τις ουλές μου,
βυθίζομαι μέσα τους βαθιά
εισπνέω χώμα βήχω λάσπη.
Θάβω ψυχή και νού,
μα οι αναμνήσεις μου ακόμα αιμορραγούν.
Γεμίστε τα ποτήρια μας να πιούμε,
νιώθω νεκρός κι όμως ζώ
και τ’όνειρο δεν είναι αληθινό...

Johnny Handsome

«Ρε μπάρμαν βάλε στον ψηλό ένα Bacardi cola και που 'σαι, χωρίς λεμονάκια και καλαμάκια. Α, και δεν θέλω τσιγκουνιές με το Bacardi, γιατί το παιδί είναι punk».

Σου γράφω πάλι από ανάγκη, αν και η ώρα δεν είναι 5 το πρωί. Ίσως να είναι πρώτη φορά που έχουμε να τα πούμε τόσο πολύ καιρό και μου φαίνεται αλλόκοτο. Λένε πως είναι πολύ δύσκολο να βρεις πραγματικούς φίλους σε αυτό τον κόσμο κι ακόμα πιο δύσκολο να βρεις ανθρώπους με ουσία, αυτό κάνει όλους εμάς τόσο τυχερούς που σε γνωρίσαμε. Πολύ καλός φίλος, λοιπόν, για πολλούς και για κάποιους τυχερούς... Aδερφός, με μια τεράστια αγκαλιά πάντα ανοιχτή, για να κλειστούμε μέσα όποτε την είχαμε ανάγκη. Πόσο μικρά έμοιαζαν όλα τα προβλήματα εκεί μέσα. Πάντα παρόν στη χαρά αλλά και στη λύπη, ακόμα κι όταν ήσουν χιλιόμετρα μακριά. Παρέα γεμίσαμε τις ζωές μας με χιλιάδες στιγμές που αξίζει κάποιος να θυμάται. Πόσες φορές αλήθεια να γιορτάσαμε παρέα όταν η ομαδάρα σήκωνε το κύπελλο Ικαρίας στο μπάσκετ και πόσες άλλες να είδαμε το ξημέρωμα λιωμένοι στις καρέκλες του Δολύχι; Αλλά και μετά όταν βρεθήκαμε Ιταλία, με ένα σωρό καινούριους φίλους, ξέραμε να περνάμε καλά. Ούτε το χιόνι στο Ουρμπίνο δεν μπορούσε να μας σταματήσει κι έτσι τρέχαμε με τα πόδια να βρούμε τους άλλους στο Γκούλα. Κι ύστερα πάλι όλοι μαζί σε καμαρώσαμε δαφνοστεφανωμένο, όπως απαιτεί και το έθιμο, πτυχιούχο φαρμακοποιό. Μαγεία ο ψηλός κι εμείς να κοντεύουμε να κάψουμε Ουρμπίνο και Μπολόνια. Αν μπορούμε να πούμε ότι μάθαμε τουλάχιστον ένα πράγμα από 'σένα, αυτό είναι να προσπαθούμε να μην το βάζουμε κάτω ότι ζόρια και να μας έχει φυλαγμένα η ζωή. Μας έδειξες πως αν θέλεις να πετύχεις τον στόχο σου, δεν πρέπει να σταματάς μπροστά στα εμπόδια που συναντάς, όσο μεγαλα κι αν είναι. Όσο και να σ'έτρωγε ένα πρόβλημα κρατούσες ψηλά το κεφάλι, αφού για 'σένα η “κακομοιριά” ήταν πραγματικά άγνωστη λέξη. Γι' αυτό και σε μας δεν χάριζες κάστανα, όταν μας έπαιρνε από κάτω και ήξερες πάντα τι πρέπει να μας πεις για να ξεκολλήσει το μυαλό μας, αλλά ήσουν ο πρώτος που θα μας έλεγε μπράβο όταν καταφέρναμε να βρούμε τη λύση. Μπορεί να νομίζει κάποιος ότι τα λόγια μου είναι υπερβολικά, αλλά σίγουρα αυτός δεν θα σε γνώρισε, γιατί οι υπόλοιποι ξέρουμε την αλήθεια. Έτσι εμείς μένουμε εδώ, για να μπορούμε να πούμε με καμάρι, ότι κάποια στιγμή βρέθηκες στη ζωή μας και μας χάρισες απλόχερα τόσο πολλή αγάπη. Γι' αυτό μην μας παρεξηγείς αν τώρα έχουμε τα κεφάλια μας σκυμένα, δεν είναι και λίγο αυτό που μας βρήκε. Να ξέρεις, πως προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και αργά ή γρήγορα θα καταφέρουμε να σηκώσουμε και πάλι τα κεφάλια ψηλά, κρατώντας πάντα σαν φυλαχτό μαζί μας όλα όσα ζήσαμε, γιατί ξέρουμε πως αυτό θα ήθελες από μας.

Βασιλεία Τσιμπίδη


Περίοδος Δ'

*Ο τίτλος του τρέχοντος τεύχους είναι στίχος του ποιητή Miguel Torga (από την Ανθολογία Πορτογαλικής Ποίησης, μτφρ. Γιάννης Σουλιώτης, Εκδόσεις Ροές).

*Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι του Στράτου Π.

*Οι Εκδόσεις του Περιοδικού Βακχικόν, που πλέον ανέλαβαν και το περιοδικό επισήμως, ξεκινούν λογοτεχνική σειρά e-books.

*Κάθε Τρίτη, 22.00 με 00.00 το βράδυ, η εκπομπή Vakxikon Nights στον web radio www.radioonair.gr.

Οδός Μαραθώνος, Μάρτιος 2011
Οπλαρχηγός Shane McGowan