Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 31

Τζον Λένον/Γιόκο Όνο: Η τελευταία συνέντευξη

λένον

Η τελευταία συνέντευξη, μαρτυρία, Τζον Λένον/Γιόκο Όνο, μτφρ. Σωτήρης Κακίσης, εκδόσεις Vakxikon.gr 2015

[...]

Τι λες όμως για τους ανθρώπους της γενιάς σου, εκείνους που νιώθουν ότι κάποιο είδος μουσικής -και κάποιο πνεύμα- πέθανε όταν οι Μπητλς διαλυθήκανε;

Λένον: Αν δεν καταλάβανε τους Μπητλς και τη δεκα­ετία του ’60 τότε, τι μπορούμε, γαμώτο, να κάνουμε γι’ αυτούς τώρα; Πρέπει άραγε να μοιράσουμε το ψάρι και τα ψωμιά ξανά στα πλήθη; Πρέπει να ξανασταυρωθούμε; Πρέπει να ξαναπερπατήσουμε πάνω στα νερά πάλι, γιατί ένα μάτσο βλάκες δεν το ’δανε την πρώτη φορά, ή γιατί δεν το πιστέψανε όταν το ’δανε; Ξέρεις τι ζητάνε; «Κατεβείτε απ’ το σταυρό. Δεν το ’πιασα, δεν κατάλαβα το πρώτο μέρος. Δεν μπορείτε να το ξανακάνετε;». Όχι, παιδιά, αποκλείεται. Δε γίνεται να ξανα­γυρίσεις σπίτι σου. Το σπίτι σου δεν υπάρχει.

Βρίσκεις ότι ο θόρυβος απ’ τη γενική απαίτηση να ξαναενωθούν οι Μπητλς έχει εξασθενήσει πια;

Λένον: Είχε λίγο Μπητλς στο ράδιο τις άλλες κι άκουσα το Green Onion -όχι, Glass Onion, ούτε καν τα ξέρω πια τα δικά μου τραγούδια! Κάθισα και τ’ άκουσα γιατί ήταν μια σπάνια ηχογράφηση.

Ήταν η ηχογράφηση που συνέβαλε στο σάλο που δημιουργήθηκε, ότι «ο Paul McCartney είναι νεκρός», εξαιτίας του στίχου «Ο θαλάσσιος ελέφαντας είν’ ο Πωλ» [«The walrus is Paul»]

Λένον: Όντως. Εκείνος ο στίχος, ξέρεις, έν’ αστειάκι ήτανε. Εκείνος ο στίχος μπήκε εν μέρει γιατί είχα ενο­χές που ’μουνα με τη Γιόκο, κι ήξερα πως ήμουνα τελικά πια μόνος μου. Με κάποια διάθεση αντιλογίας, ήταν σα να ’λεγα στον Πωλ: «Ορίστε, πάρε αυτά τα ψίχουλα, αυτή την ψευδαίσθηση, αυτή την πινελιά -αφού εγώ σας παρατάω». Τελοσπάντων, είν’ ένα τραγούδι που δεν το παίζουνε συνήθως. Όταν κανένας ραδιοφωνικός στα­θμός έχει Σαββατοκύριακο αφιερωμένο στους Μπητλς, παίζουνε συνήθως τα ίδια δέκα τραγούδια -A Hard Days Night, Help!, Yesterday, Something, Let it Be- τα ξέρεις, υπάρχει όλος αυτός ο πλούτος να διαλέ­ξουν, ακούμε όμως μόνο δέκα τραγούδια. Κι έτσι έφτασε ο ντισκτζόκεϋ να πει: «Θέλω να ευχαριστήσω τον Τζων, τον Πωλ, τον Τζωρτζ και τον Ρίνγκο, που δεν ξαναενωθήκανε και δεν καταστρέψανε ένα καλό πράμα». Εγώ σκέφτηκα πως πρόκειται για καλό σημάδι. Ίσως ο κό­σμος ν’ άρχισε να καταλαβαίνει.

Εκτός απ’ τα εκατομμύρια που σας προσφέρανε για να ξανακάνετε ένα κοντσέρτο όλοι μαζί, πώς ένιωσες όταν ο παραγωγός Lome Michael έκανε εκείνη τη γενναιόδωρη προσφορά των 3.200 δολαρίων, αν εμφα­νιζόσασταν μαζί στο Saturday Night Live, πριν μερικά χρόνια;

Λένον: Χα, ναι. Ο Πωλ κι εγώ είμασταν μαζί και βλέ­παμε το σόου. Είχε έρθει να μας επισκεφτεί στο σπίτι μας, στη Dakota. To βλέπαμε και παρατρίχα να σηκω­θούμε να πάμε στο στούντιο, έτσι για το καλαμπούρι. Σχεδόν μπήκαμε σ’ ένα ταξί, είμασταν όμως πολύ κουρασμένοι.

[...]