Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 3

Σιμουλτανέ (διήγημα) - Γιάννης Χαιρετάκης

…Κάποτε, πάνε καμιά τριανταριά χρόνια τώρα, παρακολούθησα την τελετή μύησης του αρχηγού μιας φυλής στην Αφρική. Στο ‘χα πει ποτέ; Για το ταξίδι αυτό επέμενε ο Α.Κ. και για να μην του χαλάσω χατίρι, έπασχε κι απ’ την καρδιά του κιόλας, τον ακολούθησα. Ήμασταν, λοιπόν, ήδη τρεις βδομάδες στην πόλη Β, όταν ο οδηγός μας, ένας ξυλουγκάγκανος μα γρήγορος ντόπιος, μας ζήτησε άδεια να παραβρεθεί στην τελετή. Εκτός απ’ το ενδιαφέρον που είχε ο ίδιος για τις εξελίξεις στο χωριό του, μας ανέφερε, με τέτοια ζέση που δεν μπορούσες παρά να τον πιστέψεις, και μια αρχαία δοξασία που ήθελε όποιον κατάφερνε να παρακολουθήσει δέκα τέτοιες τελετές να έχει καλά στερνά. Εκείνος είχε βρεθεί ήδη σε τρεις, και απ’ ότι υπολόγιζε απ’ τα ποσοστά θνησιμότητας, μπορεί και να προλάβαινε… Του ζητήσαμε φυσικά να μας πάρει μαζί του, πράγμα που έγινε.

Ύστερα από πεζοπορία κάμποσων ωρών φτάσαμε σ’ ένα στενό πλάτωμα, όπου βρισκόταν το χωριό. Οι καλύβες, από καλάμια, φλοιούς δέντρων και πλατιά φύλλα για στέγη, ήταν τοποθετημένες γύρω από έναν ακάλυπτο χώρο με λίθινη σχάρα για φωτιά στο κέντρο της. Στον κενό χώρο που είχε απομείνει είχαν στρωθεί κάθε λογής πολύχρωμα πανιά ή κιλίμια. Απ’ τα δέντρα κρέμονταν ζωηρόχρωμες λωρίδες ξεφτισμένων υφασμάτων που ανέμιζαν και μπλέκονταν με τις φυλλωσιές, σ’ ένα ατέρμονο παιχνίδι φωτός. Επικρατούσε πανζουρλισμός, παντού και προς όλες τις κατευθύνσεις έβλεπες να τρέχουν άνθρωποι όλων των ηλικιών σ’ έναν αγώνα ποιος θα προλάβει να πιάσει την καταλληλότερη θέση για να βλέπει στο κέντρο. Εμείς δεν καταφέραμε να διασχίσουμε το χωριό γιατί άρχισαν να ηχούν τύμπανα κι ένας μακρινός βρυχηθμός κάλυψε την ατμόσφαιρα: ήταν ο μάγος που προσευχόταν για καλοδαιμονία. Είδαμε  τότε να βγαίνουν απ’ τις καλύβες καμιά πενηνταριά γυναίκες και να παίρνουν θέση γύρω απ’ τη φωτιά.
«Η γυναίκα του παλιού αρχηγού και οι κόρες του, οι γυναίκες των καλύτερων πολεμιστών και οι κόρες τους» μας έδειχνε με το δάχτυλο ο Σιχ, ο οδηγός μας.

 


Έλυσαν αργά τα ενδύματά τους και ξάπλωσαν γυμνές περιμετρικά της φωτιάς, σιγοψιθυρίζοντας μια αργή μελωδία. Ήταν η μελωδία της ευγονίας, μας εξήγησε ο Σιχ, και να το πιστέψεις δεν είχα ακούσει μέχρι τότε πιο ρυθμικό συνταίριασμα ήχων.  Όταν σταμάτησαν εμφανίστηκε ο υποψήφιος αρχηγός, ένας ψηλός άντρας, με χοντρά χέρια και δυνατά πόδια. Το πρόσωπό του ήταν βαμμένο με δυο ταινίες λευκές, το παρελθόν και το μέλλον, ενώ δεν έφερε άλλα διακριτικά. Έλυσε το διάζωμά του και στάθηκε τσίτσιδος κι αυτός μπροστά στη φωτιά. Οι υπόλοιποι συγχωριανοί γονάτισαν βγάζοντας κάτι κρωξίματα. Γονατίσαμε κι εμείς. Η φωνή του μάγου έδωσε πάλι το σύνθημα. Ο υποψήφιος αρχηγός στράφηκε προς τις γυναίκες έσκυψε μπρος σε μία και της άνοιξε ελαφρά τα πόδια, αφού πρώτα της επέφερε ανεπαίσθητα ραπίσματα στα πλευρά.
«Αν καταφέρει να αφήσει το σπέρμα του και στις πενηντατρείς γυναίκες δεν θα τον αμφισβητήσει κανείς για τα επόμενα πενηντατρία χρόνια. Αν το αφήσει σε λιγότερες, τότε λιγότερα χρόνια. Αν αποκτήσουν όλες παιδί τότε αποκτούν κληρονομικό δικαίωμα τα νόμιμα παιδιά του» μας έλεγε ο Σιχ. «Ο προηγούμενος αρχηγός είχε αποκτήσει μόνο δεκαεφτά παιδιά».


Δεν θυμάμαι κάτι άλλο από κείνο το ερωτικό σιμουλτανέ, πάντως την τελετή αυτή την ανέσυρα στη μνήμη μου διαβάζοντας προχθές στην εφημερίδα για κείνον τον νεαρό, που είχε βάλει στόχο του να ικανοποιήσει τη μια μετά την άλλη κάμποσες πλούσιες αστές μιας κωμόπολης…
Αν ζούσε ο Α.Κ. νομίζω θα γελούσε κι αυτός…

Δικός σου
Δ.Μ.

Ο Γιάννης Χαιρετάκης είναι αρχαιολόγος και πεζογράφος. Έχει εκδώσει το βιβλίο διηγημάτων : "Το Μάτι της Δικαιοσύνης" (Τόπος, 2008).