Καμιά φορά γονατίζω
Μπροστά από έναν καθρέπτη
Και προσεύχομαι
Σταυρώνω τις παλάμες
Κολλάω τα χείλη
Τη γλώσσα μου επάνω του
Και προσεύχομαι
Να μη του φύγουν τα μάτια
Ο θεός είναι κρύος
Γυάλινος
Και σπάει τόσο εύκολα
**
Οι διάδρομοι φλέβες θλίψης
Τα δωμάτια ανθρώπινοι θρόμβοι
Θα σπάσει η καρδιά μου
Σα κρύσταλλο
Μέσα στα κρύα
Θεραπευτικά σας χέρια
**
Είχε συσσωρευτεί γύρω απ΄ τα μάτια της
Λίγος χρόνος από τα πριν
Και λίγος χώρος από τα μετά
Βύθιζε μέσα τους το κουταλάκι του γλυκού
Και του πικρού
Τα δοκίμαζε
Κι έριχνε κλεφτές ματιές
Στο υπέροχο σερβίτσιο της
Ήθελε η ζωή να της πει ένα παραμύθι
Μετά Θα έπεφτε για ύπνο
Από ψηλά
**
Ανοίγουμε ο ένας το στόμα του άλλου
Διαλέγουμε τις λέξεις
Φτιάχνουμε μαζί
Ένα πάζλ
Ομίχλης
**
Όταν γίνω καλά αγάπη μου
Θα σε πάω κάπου όμορφα
Να φάμε μυρωδάτο χώμα
Θα μάθω ακορντεόν
Να σου παίζω τα απογεύματα στη βεράντα
Θα σου κάνω έρωτα χωρίς να κλαίω
Θα σου κάνω παιδιά, σκυλιά, γατιά
Ό,τι θέλεις εσύ αγάπη μου
Και θα σου λέω όλο αστεία
Όλο αστεία
-Όχι τρομακτικά-
Για να γελάς
Η Δήμητρα Αγγέλου έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Στάζουν μεσάνυχτα (εκδόσεις Μελάνι 2013). Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.
