Πελαγία Μπότση: "Να μετουσιώνουμε το κακό σε έμπνευση"

Συνέντευξη στον Νέστορα Πουλάκο

Συνομιλήσαμε με την συγγραφέα παιδικών βιβλίων Πελαγία Μπότση, με αφορμή την επικείμενη κυκλοφορία του νέου της παραμυθιού Φέρνουμε την άνοιξη από τις εκδόσεις Vakxikon.gr.

Φέρνοντας την άνοιξη, φέρνεις και την ελπίδα σε έναν κόσμο που την ψάχνει;
Οι ήρωες είναι εγκλωβισμένοι σε μια σκοτεινή, παγωμένη στιγμή ζώντας με τις συνέπειες των πράξεών τους. Αυτή η στιγμή φαίνεται να κρατάει για πάντα και είναι αδύνατον να αλλάξει. Κι όμως, τα μικρά αρμαντίλλο βρίσκουν μέσα τους την ελπίδα ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν αδύνατα. Κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλο μάθημα αυτό. Να μην τα παρατάς, να διεκδικείς, να μετουσιώνεις το κακό σε έμπνευση για το καλύτερο. Να έχεις θάρρος! Χρειαζόμαστε δυναμικούς, ενεργούς ανθρώπους. Όσο για τον αληθινό, ενήλικο κόσμο, μάλλον ψάχνει την ελπίδα σε λάθος σημεία. Ψάχνει σωτήρες, κάποιον Superman ή ένα θαύμα. Τα αρμαντίλλο πάντως μόνα τους έφεραν την άνοιξη, με οργάνωση, γνώση, ομαδικότητα και όραμα.

Ποιο είναι το μήνυμα που θες να περάσεις στους μικρούς μας φίλους με το νέο σου παραμύθι;
Δεν αρκεί να θέλεις κάτι. Πρέπει να προσπαθείς.

Τοποθετείς ως ήρωες του παραμυθιού τα παράξενα ζώα αρμαντίλλο. Γιατί έκανες αυτή την επιλογή;
Όλοι οι κάτοικοι αυτού του φουσκωτού πλανήτη είναι αρμαντίλλο. Όλοι οι παράξενοι μαζεμένοι παύουν να είναι παράξενοι. Με την επιλογή αυτή ήθελα να στείλω ένα μήνυμα για τη διαφορετικότητα. Εξάλλου ο βασιλιάς Πεξέ στα μέσα της ιστορίας από βασιλιάς που ήταν γίνεται μετανάστης ταξιδεύοντας στη γη. Σε έναν τόπο όπου όχι μόνο βασιλιάς δε θα γίνει, αλλά θα είναι ένα απόκοσμο, περίεργο πλάσμα. Εκεί τον περιμένει η αγαπημένη του, μόνη και παραγκωνισμένη. Στο βιβλίο θα δείτε τη συνάντηση αυτή με μια αναφορά στο Φιλί του Κλίμτ.

Μπλέκεις στην ιστορία σου ένα ιστορικό "πρόσωπο", τη σκυλίτσα Λάικα που ταξίδεψε στο φεγγάρι το 1957 με τον ρωσικό δορυφόρο Σπούτνικ. Γιατί έκανες αυτή την επιλογή;
Αφενός αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός που σχετίζεται με την πρωταρχική σοβαρή προσπάθεια του ανθρώπου να γνωρίσει το σύμπαν. Αφετέρου η σκυλίτσα Λάικα είναι μια ηρωίδα που μπορεί να προσελκύσει το ενδιαφέρον των παιδιών για την επιστήμη και τα ουράνια σώματα.

Η "Νηρίς-Νηρίς" αν και γοργόνα αγαπήθηκε το ίδιο και από τα αγόρια. Το καινούριο σου παραμύθι απευθύνεται πάλι και στα δύο φύλα. Μίλησέ μας για αυτήν την επιλογή.
Η Νηρίς-Νηρίς, η γοργόνα με τη χρυσή καρδιά όπως και το Φέρνουμε την άνοιξη δεν είναι έμφυλα παραμύθια. Απευθύνονται σε όλα τα παιδιά. Είμαι απέναντι στον έμφυλο διαχωρισμό της λογοτεχνίας και των παιχνιδιών. Πιστεύω πως όλα τα αγόρια έχουν δικαίωμα να διδαχθούν από την αλληλεγγύη της Νηρίς-Νηρίς και όλα τα κορίτσια έχουν την ανάγκη να μάθουν για τους πλανήτες και πώς Φέρνουμε την άνοιξη. Αγόρια και κορίτσια έχουν ίσα δικαίωματα να παίρνουν πολλαπλά ερεθίσματα, καλλιτεχνικά, επιστημονικά, συναισθηματικά δίχως να γίνεται διαχωρισμός πληροφοριών βάσει του φύλου τους. Αυτή η τακτική μπορεί να αποκλείσει το παιδί από το να εξασκήσει δεξιότητες κρατώντας τες βαθιά θαμμένες και απενεργοποιώντας τες τελικά μεγαλώνοντας.

Τι είναι για σένα η συγγραφή παραμυθιού; Γιατί επιλέγεις αυτό το λογοτεχνικό είδος; Έχεις εγκαταλείψει την ποίηση;
Το παραμύθι και η ποίηση είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος για μένα. Γλιστρώ από το ένα λογοτεχνικό είδος στο άλλο σαν να υπάρχει μια νοητή τσουλήθρα που από τον ουρανό της ποίησης σκάω σαν καρπούζι στο δάσος του παραμυθιού. Η αλήθεια είναι ότι ασχολούμαι περισσότερο με το παραμύθι, γιατί βρίσκομαι συνεχώς με παιδιά τα οποία με εμπνέουν. Η ποίηση είναι μια μυστήρια κυρία που έρχεται για να επιθεωρήσει την ακεραιότητά μου όποτε και αν εκείνη το επιθυμεί.

Μετά τη "Νηρίς-Νηρίς" και το "Φέρνουμε την άνοιξη", τι ακολουθεί;
Έχουν μεσολαβήσει αρκετά παραμύθια από τότε που ολοκλήρωσα το Φέρνουμε την Άνοιξη, αλλά ευελπιστώ να ακολουθήσει η έκδοση μιας αστείας ιστορίας με έναν βασιλιά που χάνει όλα τα υπάρχοντά του κατατρεγμένος από τις δεισιδαιμονίες του. Επίσης, το τελευταίο διάστημα προσπαθώ να ολοκληρώσω τη συγγραφή μιας σειράς μικρών παραμυθιών για τα επαγγέλματα.