Πατρίδα των καιρών - Έκθεση για το βιβλίο του Γ. Δουατζή

“Να ήξερες με πόσο λίγη αγάπη θα άλλαζε ο κόσμος...”Με τιμά που το βιβλίο μου Πατρίδα των καιρών έγινε αφορμή για μια τόσο πολυσήμαντη έκθεση.

Με συγκινεί η συμμετοχή των εικοσιτεσσάρων σημαντικών εικαστικών δημιουργών που σχολιάζουν τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα με τα έργα τους και με την επιλογή στίχων μου.

Με χαροποιεί η δυναμική συμμετοχή των σαράντα σπουδαστών του Ζ' εργαστηρίου της ΑΣΚΤ με δάσκαλο τον Γιάννη Ψυχοπαίδη.

Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς.

Όταν έγραφα στα τέλη του 2009 την Πατρίδα των καιρών, η οποία εκδόθηκε το 2010, δεν μπορούσα να φανταστώ τη ραγδαία επιδείνωση αυτής της πολύπλευρης κρίσης που εμφανίστηκε μόνον ως  οικονομική, αλλά την θεωρώ φυσική μετεξέλιξη της κρίσης πολιτισμού, κοινωνίας, πολιτικής, ως και εθνικής υπόστασης.

Ως άλλος κακός προφήτης βλέπω δυστυχώς τώρα να επιβεβαιώνονται οι στίχοι μου, να σκοτεινιάζει κι άλλο η πατρίδα μου, να ξεχειλίζουν ο ανθρώπινος πόνος, η απόγνωση, το έλλειμμα δημοκρατίας και η οργή. Οργή για το έλλειμμα κοινωνικής μέριμνας, για την αποσάθρωση κάθε συλλογικότητας και κυρίως για την πείνα των συνανθρώπων μας.

Η ιδέα μιας έκθεσης ζωγραφικής ήταν του φίλου ζωγράφου Μιχάλη Αμάραντου “να μαζευτούμε 4-5 ζωγράφοι να ζωγραφίσουμε με αφορμή το βιβλίο σου”. Τελικά οι ζωγράφοι που ένιωσαν την ανάγκη να εκφραστούν για αυτό που ζει ο τόπος μας με αφορμή την Πατρίδα των καιρών, αισίως έγιναν είκοσι πέντε.

Τους ευχαριστώ από καρδιάς όλους και κάθε έναν χωριστά για την μεγάλη τιμή που μου κάνουν μετέχοντας σε αυτήν την έκθεση, η οποία επιχειρεί να καταστεί μια μικρή κραυγή υπόμνησης, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Όλοι αποδέχθηκαν ασμένως να διαθέσουν χρήματα από την πώληση των έργων τους για τη σίτιση των απόρων. Ευχαριστώ επίσης το Ίδρυμα Κακογιάννη και ιδιαίτερα την Γενική Διευθύντρια Ξένια Καλδάρα για την αγάπη με την οποία αγκάλιασαν αμέσως το όλο εγχείρημα.

Εξακολουθώ αισιόδοξα να πιστεύω ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι που αφουγκράζονται τις ανάγκες του διπλανού τους και άδολα στρατεύουν τις δυνάμεις για την κοινωνική αναδιάταξη, η ελπίδα ανάκαμψης δεν σβήνει.

Έργα - Στίχοι & καλλιτέχνες:

Αμάραντος Μιχάλης, Αφήγηση, 2011, ακρυλικό σε καμβά, 100 x 100 εκ.
Και μην ξεχνάς
πως δεν υπάρχει πιο μεγάλη ενοχή
από την ανοχή μας

Γιαννακάκη Μαρία, Τοίχος από lungkta, 2011, μετάξι, κάρβουνο , ξυλομπογιά, 40 x 50 εκ.
αυτό το κύμα της οργής μπορεί να πάρει
ανατροπής μορφή ανάτασης, δημιουργίας

Δρούγκας Αχιλλέας, Μετεωρολόγος, 2009, λάδι σε καμβά, 160 x 140 εκ.
ο ήλιος, το φως, η ανάσα, η ελπίδα
για το αυριανό χάραμα σκοτείνιαζαν

Καράς Χρίστος, Ο εξαρτημένος άνθρωπος, 1991, μικτή τεχνική σε καμβά, 50 x 50 εκ.
σταδιακά μέσα από τη γνώση κερδίζεται η απεξάρτηση
από πράγματα και κυρίως ανθρώπους

Μετζικώφ Γιαννης, Μορφή, 2009 , γραφίτης και κάρβουνο, 67 x 80 εκ.
Πλήθος τα εξαπτέρυγα και ήρθε το σκοτάδι
μια μάσκα λύπης ολόκληρη η πατρίδα

Μπότσογλου Χρόνης, Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;, 2011, επιζωγραφισμένη χαλκογραφία, 40 x 30 εκ.
Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;

Νικολάου Ανδρέας, μικτή τεχνική σε καμβά, 100 x 134 εκ.
έφερε δάκρυα στα μάτια
των παιδιών και των αθώων

Σαρακατσιάνος Χρήστος, Άτιτλο, 2010, λάδι σε καμβά, 60 x 80 εκ.
Μοναδική βεβαιότητα η συνεχής αβεβαιότητα
παρόντων και επερχομένων

Σκουλάκης Δήμος, Κόκκινο-Μαύρο: ο ένας στους δύο κερδίζει, 1967, λάδι σε καμβά, 171x 110 εκ..
Τόσο αιμόφυρτα τα όνειρα λοιπόν;

Ψυχοπαίδης Γιάννης, Πατρίδογνωσία, 2011, μικτή τεχνική, 120 x 90 εκ.
Γίναμε ξενιτεμένοι και ξενόφοβοι στην ίδια την πατρίδα μας
Ποιος χρόνος τίνος μετράει ποιος;