Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 25

Παντελής Θαλασσινός: "Η φύση μάς θυμίζει την ουσία"

Συνέντευξη
στον Διονύση Κούτρα
Συνομιλήσαμε με τον Παντελή Θαλασσινό, έναν από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς της ελληνικής μουσικής, ο οποίος μας αποκάλυψε όμορφα πράγματα για τη ζωή και τη μουσική.
 
Έχετε μεγαλώσει στη Χίο. Πως είναι για ένα παιδί να μεγαλώνει στην επαρχία;Η μουσική με συνόδευε από μικρό. Είχα την τύχη να μεγαλώσω στη Χίο και θυμάμαι στο εξοχικό κέντρο του Ναυτικού Ομίλου Χίου όπου δούλευε ο μπαμπάς μου, που έρχονταν πολλοί μουσικοί και κάνανε πρόβες. Ήμασταν μέσα στη μουσική, τόσο εγώ όσο και ο αδερφός μου, μεγάλωσα με αυτήν όπως μεγάλωσα και με την θάλασσα που θεωρώ ότι είναι κομμάτι της ζωής μου.


Πότε άρχισε η ενασχόλησή σας με τη μουσική;

Ήμουν 9 χρονών όταν αρχίσαμε με τον αδερφό μου να παίζουμε σε γκρουπάκια. Μας προέτρεπε και ο πατέρας μου γιατί του άρεσε πολύ η μουσική. Ο ίδιος ήταν μάγειρας στα καράβια και όποτε περισσεύανε χρήματα, μας έφερνε ηλεκτρικές κιθάρες και δίσκους με κλασσική μουσική γιατί ήθελε να μάθουμε τραγούδια που του άρεσαν. Ήτανε η πορεία της ζωής μου έτσι, δεν μου έλειψε ποτέ η μουσική αλλά ούτε και εγώ την άφησα. Παράλληλα με οτιδήποτε, είχα πάντα και τη μουσική. Βέβαια πάντα σε ερασιτεχνικό επίπεδο, και χωρίς σχολείο μουσικής, μιας και αυτό ήταν πολυτέλεια, για τα χρόνια εκείνα και την κατάσταση στο σπίτι.

Τα περισσότερα τραγούδια σας αλλά και τα εξώφυλλα των δίσκων σας είναι επηρεασμένα από τη φύση. Θεωρείτε ότι η επιστροφή στη φύση μπορεί να μας οδηγήσει πάλι στην ηρεμία και να απαλύνει τις πληγές μας;

Η φύση μας θυμίζει κάθε τόσο την ουσία, δηλαδή το πως πρέπει να ζούμε και να πορευόμαστε. Η διαρκής μανία του να προχωράμε μπροστά, μας κάνει σαν ανθρώπους, μονομανείς και άρρωστα ρατσιστές, απέναντι της. Οι ρίζες μας πρέπει να είναι χωμένες στην αλήθεια, για να εξελισσόμαστε παίρνοντας απ' αυτές. Κι όπως είπε και η Κατερίνα Γώγου, οι ρίζες δεν είναι για να γυρίζουμε σ’ αυτές, είναι για να κάνουμε κλαδιά, και καρπούς.

Στους τελευταίους δίσκους σας έχετε αναφέρει ότι αναλάβατε όλο το κόστος παραγωγής ο ίδιος. Θέλετε να μας πείτε δύο λόγια γι’ αυτήν την απόφαση σας;

Προσπαθώ συνέχεια να μην αφήνω στην τύχη πράγματα. Το αίσθημα ευθύνης στο έργο σου, είναι ανάλογο με τη σοβαρότητα του. Πόσο μάλλον σήμερα που καλούμαι να φτιάξω απ' την αρχή μέχρι το τέλος τις δουλειές μου. Αυτό απ' τη μία με απελευθέρωσε, στο να είμαι εξ ολοκλήρου υπεύθυνος για τις επιλογές τραγουδιών, εξωφύλλων, τρόπου προβολής, και γενικώς της όλης αισθητικής. Απ' την άλλη όμως δεν έχω βοήθειες, και πρέπει να τρέξω εγώ για τα πάντα. Απ' το εργοστάσιο μέχρι τα δισκάδικα, μιας κι η εταιρεία που δημιούργησα είναι ουάν μάν μπίζνες.  Έχω επωμισθεί όλο το κόστος της παραγωγής, γιατί κάποιος πρέπει να κάνει κι αυτό, μιας και οι εταιρείες παραγωγής ή δεν υπάρχουν ή δεν ενδιαφέρονται. Το όνομα της εταιρείας μου, Έρημος Αθήνα, και το λογότυπο της είναι επηρεασμένο απ' τη δυσκολία, -άν όχι την έλλειψη-, επικοινωνίας της τέχνης και την έλλειψη συναισθημάτων στις μεγαλουπόλεις και στην Αθηνα.

Ο κόσμος σήμερα έχει την τάση να «ρέει» προς το εύκολο και το γρήγορο στην τέχνη. Ποιος είναι ο τρόπος, κατά την άποψη σας να αλλάξει αυτή η νοοτροπία;

Η ζωή και οι ρυθμοί, επηρεάζουν τους πάντες, στο εύκολο και στο γρήγορο. Όμως το να κάνεις τέχνη, δεν έχει καμμία σχέση με τις διαστάσεις Χρόνο, και Τρόπο, έχει να κάνει με την έκφραση, την πληρότητα και την επικοινωνία, με οποιοδήποτε κόστος, χρονικό ή τροπικό. Ο τρόπος για ν' αλλάξει αυτός, είναι αρχαίος. Το να μην κάνεις τέχνη υστερόβουλα. Να μη σκέφτεσαι πιθανούς αποδέκτες.

Ποιος είναι ο τρόπος που εμπνέεται ο Παντελής Θαλασσινός; Ποιο είναι το ησυχαστήριό του και πως φαντάζεται τον εαυτό του τα επόμενα χρόνια, ώστε να συνεχίσει να μας χαρίζει αυτήν την υπέροχη μουσική;

Η μεγαλύτερη πολυτέλεια, σε όσους κάνουν μουσική ή γράφουν ή ασχολούνται με οτιδήποτε κάνοντας τέχνη -γιατί τέχνη είναι τα πάντα- είναι ο ελεύθερος χρόνος. Ο χρόνος που αφιερώνεις σ' αυτά τα πράγματα που αγαπάς,  στερώντας απ' τον εαυτό σου άλλα. Η έμπνευση είναι κάτι που για να γίνει ένα πράγμα θέλει και δουλειά, να σκύψεις και να τη δουλέψεις. Ησυχαστήριο δεν έχω, θεωρώ ότι το βρίσκεις παντού, αρκει να κατεβάζεις τα ρολά.