φθινόπωρο να υποδεχτεί μέσα στην αγκαλιά της.
Κίτρινα φύλλα δε θα βρεις, δέντρα εδώ δεν έχει
μονάχα λάκκους με νερό σαν αρχινάει να βρέχει.Κόσμος παντού παράλογος, τρέχει ποτέ δε φτάνει
ατέλειωτος κατάλογος ανθρώπων σε καζάνι.
Βράζουνε όλοι τους μαζί, κοχλάζουν και φουσκώνουν
άθλια βασανίζονται ώσπου στο τέλος λιώνουν.Μελαγχολία μου γλυκειά, πώς με διακατέχεις
μες την Αθήνα τη μαβιά στη μοναξιά ενέχεις.
Τα θέατρά της καρτερώ, τις πρώτες παραστάσεις
που ναι για την ψυχαγωγία μου ιδανικές προτάσεις.
Υγρή ανατριχίλα περνάει κι ηλεκτρίζει
μια νύχτα στο Λυκαβηττό, στα Εξάρχεια και στου Γκύζη.
Απέραντος ξενώνας για κάθε επαρχιώτη και ξένο μετανάστη
φτωχό και τυχοδιώκτη.
Η γκρίζα πόλη άνοιξε θαρρείς τα δυο φτερά της
φθινόπωρο να ρθει ξανά μέσα στα σωθικά της.
Κίτρινα φύλλα δε θα δεις, πράσινο εδώ δεν έχει
μονάχα λάσπες και νερά φέρνει η βροχή σαν πέφτει.
Η Μαρίνα Αποστόλου ζει στην Αθήνα. Είναι εκπαιδευτικός. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Θα περπατήσουμε μαζί" (Εκδόσεις Οσελότος, 2010).
*
του έρωτα.
Οι ματιές εγκαινίασαν το παιχνίδι
του πόθου.
Σαν σταγόνες φωτιάς που κύλησαν
φευγαλέα στη λάβα
της απόγνωσης.
Δύο άγνωστοι που κατοικούν
στο ανοίκειο της συνύπαρξης,
καρδιοχτυπούν στο άνευ.
Εκεί καθώς συναντιούνται οι ψυχές
πλανεμένες από τον οίστρο
της μοναξιάς
και αγκαλιάζονται σε ένα ανεκπλήρωτο
χαίρε.Η Κυριακή Βόσσου ζει στην Αθήνα. Είναι εκπαιδευτικός.
*
Έχεις το άρωμα του γιασεμιού στα μαλλιά σου
και στο βαθύ γαλάζιο των ματιών σου
καθρεφτίζονται θάλασσες.
Το χαμόγελό σου ζωγραφίζει τοπία
και χρωματίζει ανθρώπους.
Περιστρέφεσαι γύρω από τον άξονά σου
και σκορπίζεις τις κορδέλες
ενός ονείρου, μαγεμένου
απ' την αρμύρα των χειλιών σου.
Τα σύννεφα χορεύουν μαζί σου
σχηματίζοντας τη μορφή
μιας άλλης εποχής, ξένης
ώσπου να ζαλιστείς.
Γέμισε η πλάση λουλούδια.
Λουλούδια ξεπηδούν απ' τη ψυχή σου.
Ποιός γελάει;
Ποιός ζηλεύει τη δροσιά σου;
Παίζεις κρυφτό με το χρόνο
ατέλειωτο παιχνίδι ενοχής!
Μα ξέρεις να χάνεις.
Ξέρεις να φεύγεις και να σκορπάς
αναμνήσεις από λουλούδια, όνειρα και κύμματα.
Η Πηνελόπη Γιαλελή ζει στην Αθήνα. Είναι φοιτήτρια.*
Αισθητός κόσμος
Κυλάει μέσω της διαμόρφωσής της
Εντός διαμορφωμένος.
Αυτή είναι μία απλή
Συμπαντική διαλεκτική
Κοσμικής θέσης,
Ποιητικής αντίθεσης,
Σύνθεσης ποιήματος.
Βάθη της γης.
Επιφάνεια κόλασης.
Τέλος κάθε είδους λογικής.
Κοροϊδία της ζωής
Από την ύπαρξη
Και του θανάτου.
Ο Διονύσης Γραμμένος ζει στην Αθήνα. Είναι φοιτητής.
*
μήτε φωνές σε παιδικής χαράς τον τόπο,
γοές ακούω μοναχά
και κλάματα δύστυχων ανθρώπων.Στο μονοπάτι των Κενταύρων έχω βρεθεί
που όλα γύρω ειν’πια χρωματισμένα
βάτα μ’αγκάθια, φύλακες σκληροί,
κι είναι τα φύλλα δακρισμένα.
Πουλιά τρυγύρω δεν πετούν
ερωτικά παιχνίδια δεν φτι'αχνουν με λουλούδια,
με λύπες βαλθήκαν να στήνουνε χορό,
με καυμούς να φτιάχνουνε τραγούδια.
Είναι κι αυτά μια συντροφιά
της φύσης ανέμελοι τενόροι
τη ζωή μοιρολογάνε με ρυθμό
λες και ειν’του θανάτου κανταδόροι.
Άρχισε πια το δειλινό
σε λίγο φτάνει το σκοτάδι
κι ο ουρανός ροδάλεψε, για δες
και είναι γλυκός σαν χάδι.
Τριγύρω μου όλα τώρα πιά
αρχίζουν πλέον και σκουραίνουν
τα μάτια κλείνουνε σιγά - σιγά
τα βλέφαρα μου νοιώθω να βαραίνουν.
Φθνινόπωρο είναι πιά,
κι η φύση... παλέτα των χρωμάτων
το τέλος είναι πλέον πολύ κοντά
σε λίγο θε’ να ζω, ζωή των αθανάτων.
Αν είν’το τέλος μου αυτό,
την τελευταία μου πνοή αν θε ν’αφήσω
στης Πορταριάς θέλω τα όμορφα στενά,
αντάμα με το φίλο μου,
εκεί να ξεψυχήσω.
Ο Κυριάκος Χριστοφίδης είναι ποιητής.
