ΥΦΗ
Καλώς ήλθατε στην ερωτική μου στήλη, στον ιερό μου τόπο, στο μυστήριό μου, στη λατρεία μου; Στο πάθος μου πρωτίστως. Είμαι απόγονος του Ιάσωνα, μαθητή του Κενταύρου Χείρωνα, του Ταντάλου που τον καταδίκασαν οι θεοί σε αιώνια πείνα και δίψα, του Σισύφου που συνεχώς κουβαλά μια πέτρα από τους πρόποδες ενός βουνού ως την κορυφή, μάταια και ακατόρθωτα, του ημίθεου Ηρακλή, του πολυμήχανου Οδυσσέα, του Αχιλλέα - κυρίως - αν κι εκείνος είχε μόνο ένα ευάλωτο σημείο, ενώ εγώ είμαι γεμάτος τρωτά σημεία, λόγω της ακατάπαυστης αναζήτησης του πάθους της αγάπης και της αναζήτησης της δικιάς μου αλήθειας, χρόνια τώρα, ασυγκράτητα, ασταμάτητα, χωρίς τελειωμό, μόνο για την αλήθεια και μόνο για την αγάπη, για αυτό και τα Ημερολόγια˙ σημειώσεις, γεύσεις ζωής, ίσως ασήμαντες, μηδαμινές, μπροστά στην πραγματική δίψα, δίψα για ζωή, αλλά και με μουσικές προτάσεις που θα ήθελα πολύ να μοιραστώ μαζί σας.
Φώτης Νικολάου
Ζωώδες Ενσταντανέ
Σε καιρό κρίσης, το υπερφυσικό μωρό, με τ’ ολοστρόγγυλο, ξυρισμένο κεφάλι και τα μεγάλα εκφραστικά μάτια, μια χειμωνιάτικη βραδιά του Φλεβάρη μού είπε: «Είχα καιρό να αισθανθώ έτσι. Μ’ έκανες να νιώσω υπέροχα». Ποιο μωρό δηλαδή, αυτός ήταν ολόκληρος άντρας, αρρενωπός, αγρότης στο επάγγελμα, κτηνοτρόφος - εγώ το κτήνος του - είχε και καμιά κατοσταριά πρόβατα κι έλεγε: «Θα σε πάρω μαζί μου στα χωράφια να κάνουμε σεξ όλη μέρα» κι έτσι όπως βολευόταν πάνω μου, ο βούβαλός μου, περίεργο, ποτέ δε μ’ άρεσαν οι χοντροί, αν και συμπαθώ πολύ τα συγκεκριμένα μεγαλόσωμα θηλαστικά – και κόντευε να με λιώσει σαν φρούτο, ευτυχώς κάτι παράξενα κυνικά καύματα του καλοκαιριού διατηρούσαν ακμαία τη στύση μου - όσο προσπαθούσε να ευχαριστηθεί και να με ευχαριστήσει - κι ας ήταν χειμώνας, ο γνωστός ήπιος ελληνικός χειμώνας, με τους υγρούς νοτιάδες και την αφρικάνικη σκόνη κι εμείς στ’ αμάξι μέσα, μ’ αφρικάνικους χορούς κι ερωτικούς ρυθμούς στο φουλ. «Πέρασε ο καιρός που δένανε τους σκύλους με τα λουκάνικα» και η οικονομική ύφεση έχει επιπτώσεις και στον έρωτα, μπορεί και όχι, αφού είχα βρει έναν άνθρωπο «ψυχούλα» - έστω, ναι, ένα μεγάλο μωρό δε λέω - που όταν τον συναντήσεις, ιδιαίτερα όταν σε ανακαλύψει εκείνος, δύσκολα σ’ αφήνει να ξεφύγεις και μες στ’ αμάξι του γδύνεται εντελώς, παπούτσια - μένει πάντα με τις κάλτσες δεν τις βγάζει ποτέ - μπλουτζίν, πουκάμισο, μποξεράκι - κι όλα μπερδεύονται γλυκά, οι ερωτικές διαθέσεις μαζί με το βροχόνερο. «Μακάρι να ήταν νιφάδες χιονιού, έχω πεθυμήσει τα λευκά τοπία», του είπα, αλλά νερό και χώμα, αφρικάνικο, έπεφτε πάνω μας - εμείς πέφταμε στο βούρκο της αμαρτίας - όταν θαρρετοί κατεβήκαμε απ’ το αμάξι και κυλιστήκαμε στο βουρκονέρι σαν τα γουρούνια. Αλλά εγώ εκεί, τριχωτό κριάρι, ένας λασπωμένος πολιορκητικός κριός που πορθούσε την ήδη λεηλατημένη πίσω πόλη, κι αυτός, αρκούδος, γουρουνάκι, προβατάκι, βούβαλος, δε θυμάμαι τι ακριβώς - και οι άνθρωποι ζώα είμαστε - που σε κάθε επιθετική κίνηση του σώματός μου, σε κάθε ηδονικό χτύπημα του κριόμορφου - μεταλλικού; - κεφαλιού μου φώναζε: «Άντρα μου, άντρα μου, αχ ναι, μακάρι να ’πεφτε χιόνι!». Ζώα είμαστε οι άνθρωποι και μάλιστα ευαίσθητα.
Μουσική πρόταση (αγαπημένοι δίσκοι)
50 Words For Snow-Kate Bush
Χειμωνιάτικη ωδή σε λευκά πλήκτρα πιάνου, θα χαρακτήριζα το δέκατο στούντιο άλμπουμ της Kate Bush, που κυκλοφόρησε το 2011, από τη δικιά της πλέον δισκογραφική εταιρεία, «Fish People» και θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με καλλιτεχνικές δουλειές όπως αυτές των Michael Nyman και Brian Eno.Τα φωνητικά της Bush μοιάζουν με δάδες μέσα σε παραμυθένια σπήλαια και με νιφάδες χιονιού που πέφτουν πάνω σε παγωμένες λίμνες στα Ιμαλάια. Μύθοι και, 50 διαφορετικές λέξεις που χρησιμοποιούν οι Εσκιμώοι για να περιγράψουν το χιόνι. «50 words for snow» ο τίτλος και ο δίσκος – ένας από τους καλύτερους της ευαίσθητης και αισθησιακής τραγουδοποιού και τραγουδίστριας – ερωτικός κι άκρως ατμοσφαιρικός, μοναδικός, περιγραφικός και ουσιαστικός. Πειραματισμός της φωνής και του πιάνου σε χαμηλές συχνότητες. Οι χαρακτηρισμοί, «περίτεχνη ποπ» και «ποπ δωματίου», απόλυτα εύστοχοι για ένα τελικά, κλασικό άλμπουμ.
Καλή ακρόαση
