Το μύθο της Νιόβης τον γνωρίζουμε όλοι. Η Νιόβη, κόρη του βασιλιά της Φρυγίας Ταντάλου και της Διώνης, η οποία είχε 14 παιδιά, σύμφωνα με το μύθο, 7 αγόρια και 7 κορίτσια. Η Νιόβη υπερηφανεύτηκε για την ομορφιά των παιδιών της , λέγοντας ότι είναι πιο ευλογημένη ακόμη και από τη Λητώ, μητέρα του θεού Απόλλωνα και της θεάς Άρτεμιδος. Η Λητώ σκοπεύοντας να την τιμωρήσει για την αλαζονεία της σκότωσε όλα τα δικά της και η Νιόβη από τότε πέτρωσε από τον πόνο της.
Ο Γιώργος Στεφανακίδης στο βιβλίο του Νιόβη - μια μικρή ποιητική τραγωδία, από τις εκδόσεις Ars Nocturna, μας παρουσιάζει μία δική του προσέγγιση πάνω στο μύθο και θέτει το ερώτημα, τι απομένει σ’ έναν άνθρωπο που χάνει τα πάντα ανεπιστρεπτί;
Σύμφωνα με τον Γιώργο Στεφανακίδη, όταν ο ψυχικός πόνος είναι τόσο μεγάλος, εκεί γίνεται η αποκάλυψη της αλήθειας. Προσεγγίζει τη Νιόβη σα μία γυναίκα η οποία αντιλαμβάνεται την ευτυχία με ανθρώπινες παραμέτρους, θεωρεί δηλαδή ότι τα παιδιά της, της προσφέρουν μεγαλύτερη ευτυχία από ότι ένα άγαλμα. Και η τιμωρία της θα την οδηγήσει στην κατανόηση του ότι όλα είναι αναλώσιμα και θα τη φέρει πιο κοντά στην εσωτερική της αλήθεια και στον πυρήνα της ουσίας της ίδιας της ύπαρξης.
