Νέστορας Πουλάκος: Η Ιστορία του Σωτήρη Κακίση

Μου είχε κάνει εντύπωση Η Ιστορία του Σωτήρη Κακίση. Από τον τίτλο. Την καταβρόχθισα. Θαμπώθηκα. Σαν μικρό παιδί, όταν ανακαλύπτει το παιχνίδι που του ταιριάζει. Πολλά χρόνια πίσω.Μου είχε κάνει εντύπωση το «Μ’ Aγαπάς;». Μια καλοκαιρινή ταινία που λατρεύει τις γυναίκες. Το σώμα, τα αρώματα, τα υγρά, όλα σε μια ιστορία κλειδαρότρυπας από αυτές που μας αρέσουν. Σε βίντεο από τη συλλογή του Γιώργου, του γείτονα.

Μου είχε κάνει εντύπωση το «Athens Blues». Κυκλοφόρησε στα σινεμά ως «Μια Μέρα τη Νύχτα». Μικρές ιστορίες καλοκαιρινής τρέλας στην πολύβουη Αθήνα. Μιαν άλλη όμως Αθήνα, εκείνη που μας μαγεύει εν μέσω θέρους, τότε που ο ερωτισμός πλανάται στην αποπνικτική ατμόσφαιρα, αλλά και η πλάκα γεμίζει τις παρέες που έχουν ξεμείνει στα στενάκια της. Χέρι-χέρι με το κορίτσι, τότε.

Αργότερα, στα επαγγελματικά χρόνια, έμαθα ότι πίσω από αυτά τα δυο κλεισίματα του ματιού, είναι κι ο Σωτήρης.

Και, ναι, το ομολογώ: διασκέδαζα σ’ ένα από τα βράδια του καλοκαιριού εκείνου με τον Μπαμπασάκη στο βιβλιο-διαμέρισμα της πλατείας Παπαδιαμάντη. 2008. Κι άλλοι στην παρέα: Νιζήρης, Όλεθρος, Φατούρος… Πολύ ποτό! Κάποια στιγμή σκοντάφτω σε μια ντάνα με βιβλία της νιότης. Ανάμεσα τους το Να ’σαι γατούλα του Κακίση. Ρωτάω, ανταποκρίνεται, το παίρνω σπίτι. Κι άλλη αποκάλυψη. Εντύπωση μου έκανε και πάλι. Του 1986 από την Ερατώ του Μανουσάκη, στην αρχή της.

Ακολούθησαν κι άλλα, πολλά, άνοιξε ένας κόσμος ολόκληρος. Γραπτά, συνεντεύξεις, στίχοι, άρθρα σε περιοδικά, αθλητικά (αν και τα μισώ), αλλά και πολλά κινηματογραφικά. Όλα μες στις κουβέντες μας με τον Κακίση. Στα Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης παλιότερα. Στην ταράτσα του Τιτάνια κυρίως. Εκεί πάντα με τον Φώτη. Διαδικτυακή συνάντηση νούμερο 2. Αλλά και στου Φίλιον τα φιλόξενα τραπέζια. Και στου Ψυρρή καμιά φορά, λίγο πιο κάτω από το About των παρουσιάσεων.«Να συνεχίσεις, Νέστορα, παρά τις αντιξοότητες». Μου είχε γράψει sms μετά την πρώτη μας συνάντηση. Τα πρώτα μου γραπτά στα χέρια του Σωτήρη, μες στις αντιξοότητες.

«Να συνεχίσεις, Σωτήρη, in libris, γι’ ακόμη 35 χρόνια!» του γράφω από εδώ.

«Ο Σωτήρης Κακίσης είναι, αν μη τι άλλο, ένας από τους σπουδαιότερους ανθρώπους των γραμμάτων στη χώρα μας, τα τελευταία τριάντα χρόνια.» VakxikonBlog, 2-4-08

Έξι χρόνια μετά, το διαβάζω, το ξαναδιαβάζω, το υπέγραψα τότε και το ξανα-υπογράφω τώρα. Η Ιστορία του Σωτήρη Κακίση, άλλωστε…

Σωτήρη, το Βακχικόν να το νιώθεις πάντα σπίτι σου. Τιμή μας!