Συνέντευξη στον Θεοχάρη Παπαδόπουλο
Συνομιλήσαμε με την ποιήτρια Κωνσταντίνα Σκουφή με αφορμή την κυκλοφορία της ποιητικής της συλλογής Συγχορδία συγγνώμης (εκδόσεις Εκάτη 2015).
Στα ποιήματά σας παρατηρούμε ένα πάντρεμα του ελεύθερου με τον παραδοσιακό στίχο. Ήταν μια ηθελημένη τεχνική, που χρησιμοποιήσατε στα περισσότερα ποιήματα ή αφήσατε την έμπνευση να σας καθοδηγεί κάθε φορά;
Ήταν μία τεχνική που στις πρώτες «πτήσεις» γραφής άρχισε να αναπτύσσεται ασυναίσθητα, πιθανώς μέσα από τη μίξη προσωπικής αντίληψης, καταβολών και επιρροών. Μετά την από μέρους μου αναγνώριση της βοήθειάς της, προσπάθησα να την αφουγκραστώ, να την επεξεργαστώ και να μπούμε συνειδητά πλέον μαζί στα χωράφια των λέξεων να περπατήσουμε.
Η χρησιμοποίηση λέξεων όπως τρελόμπαλο ή νεοπλούτισαν θα ήταν αδόκιμοι όροι στον πεζό λόγο. Πιστεύεται ότι ο ποιητής είναι γλωσσοπλάστης;
Η δημιουργία λέξεων είναι ένα παιχνίδι πολύ ενδιαφέρον που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είτε σε ένα ποίημα είτε σε μια αυθόρμητη έκφραση καθημερινού, προφορικού λόγου (όπως π.χ. νομίζω στην περίπτωση του τρελόμπαλου) –που συνήθως την παίρνει ο αέρας της συζήτησης και ξεχνιέται. Πάντως ναι, πιστεύω είναι μια φιλόδοξη και σημαντική προοπτική την οποία χαρίζει γενναιόδωρα σε όλους η γλώσσα ανά τους αιώνες. Το ευχάριστο ξάφνιασμα μιας νέας λέξης που δεν έχεις ξανακούσει, δε θυμάσαι, αλλά σα να μοιάζει να ’χει δίκιο σε αυτό που λέει.
Εργάζεστε στο χώρο της φαρμακευτικής βιομηχανίας και ένα ποίημα της συλλογής σας φέρει τον τίτλο: «Διανυκτερεύον φαρμακείο». Πιστεύεται ότι κάθε επάγγελμα, μπορεί να εμπνεύσει έναν ποιητή, όσο πεζό κι αν θεωρείται;
Μία δόση πεζότητας έχει νομίζω κάθε επάγγελμα –αν ο Ποιητής ήταν επάγγελμα δε θα εξαιρείτο ούτε αυτό- όπως και κάθε έκφανση της ζωής. Υπάρχει κι εκεί η Ποίηση και κρύβεται καλά και δουλειά μας είναι να την ξετρυπώσουμε, ποιητές και μη. Είναι μία πρόκληση που εμάς ωφελεί.
Η ποιητική σας συλλογή «Συγχορδία συγγνώμης» περιλαμβάνει 120 ποιήματα. Θεωρείται ότι ένας ποιητής πρέπει να εκδίδει όλο το υπάρχον υλικό του ή είναι καλό να μη βιάζεται, εκδίδοντας μικρότερες σε όγκο ποιητικές συλλογές;
Είναι πράγματι πολλά τα ποιήματα αλλά δεν είναι όλο το υπάρχον υλικό που θα μπορούσε να εκδοθεί. Δε νομίζω ότι μία μεγάλη σε έκταση συλλογή προδίδει βιασύνη ενώ μία μικρή όχι. Νομίζω ότι – πέραν του αριθμού των ποιημάτων ή των σελίδων - μεγαλύτερη σημασία έχει κατά πόσο μία συλλογή έχει συνοχή και ακόμα μεγαλύτερη εάν θα αναγνωριστεί από εκείνον που θα τη διαβάσει σαν κάτι που μέσα στη μέρα του τον συντρόφεψε καλά.
Το βιβλίο σας «Συγχορδία συγγνώμης» είναι η δεύτερη ποιητική σας συλλογή. Έχετε σκεφτεί ποιο θα είναι το επόμενο βήμα σας;
Θα ήθελα το επόμενο βήμα μου να είναι μία τρίτη ποιητική συλλογή, την οποία έχω αρχίσει να δουλεύω. Με τη φιλοδοξία να προσθέσει κάτι αξιόλογα καινούριο στις δύο πρώτες.
