της Σοφίας Κολοτούρου
Σπουδάζουμε και παίρνουμε πτυχία
που στέκοντ’ ύστερα στον τοίχο, ειρωνικά.
Μας παίρνουν έπειτα σε μι’ άσχετη δουλειά
- με σύμβαση κι η σταδιοδρομία.
Μετράμε κάθε μέρα τα έξοδά μας
- βγαίνει δεν βγαίνει ο προϋπολογισμός.
Μια σύμβαση όλα, ψυχαναγκασμός
μη χάσουμε στο τέλος τη δουλειά μας.
Και ζούμε τη ζωή μας με συμβάσεις:
μόνιμο τίποτα, κανένας, πουθενά.
Κι αν παντρευόμαστε, χωρίζουμε ξανά
και στήνουμ’ οικογένειες σ’ άλλες βάσεις.
Με σύμβαση μετράμε και το χρόνο
- μόλις θ’ αντέξουμε για καναδυο χρονιές.
Τώρα, με γράμματα ψιλά μες τις γραμμές
κι εγώ τη σύμβασή μου ανανεώνω.
