Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 26

Ηλίας Γιαννακάκης: Ο Σωτήρ(η)ος Κινηματογράφος

2-_________.jpg
Ο Κακίσης γιατρός στο Μ' αγαπάς; του Γιώργου Πανουσόπουλου
 
Ο Σωτήρης Κακίσης έχει εκθέσει σε πολλές περιπτώσεις τις κινηματογραφικές του αγάπες, ενώ έχει και στην πράξη εμπλακεί με τα κινηματογραφικά, τόσο ως σεναριογράφος όσο και ως ηθοποιός, μέσα από την εκλεκτική συμμετοχή του σε ταινίες αγαπημένων φίλων του σκηνοθετών.Θεωρώ όμως ότι εάν κάποιος επιχειρούσε να ανιχνεύσει το κινηματογραφικό του στίγμα, αυτό που ουσιαστικά αγαπάει και τον συγκινεί ή καλύτερα τον εμπνέει, δύσκολα θα έβρισκε τον κώδικα. Μόνο αν τον έχει γνωρίσει από κοντά θα αντιλαμβανόταν κάτι. Κι αυτό γιατί σε πρώτη σκέψη ο Τζον Φόρντ και ο Μπάστερ Κίτον δύσκολα συνδέονται με τον Αλέξη Δαμιανό και τον Γιώργο Πανουσόπουλο. Κι ακόμα περισσότερο ο Τζέρι Λούις με τον Αλέκο Σακελλάριο.

Ακόμα θυμάμαι, αρκετά χρόνια νωρίτερα, τη συνέντευξη που είχε πάρει ο Σωτήρης από τον Δήμο Αβδελιώδη. Ως συνήθως δεν επρόκειτο για απλή παράθεση ερωταποκρίσεων, αλλά για μια συζήτηση με μεγάλο και αμφίδρομο ενδιαφέρον. Σαν να μην ξέρεις ποιος συνεντευξιάζει ποιον. Εκεί ο Κακίσης είχε ρωτήσει τον Αβδελιώδη για τις κινηματογραφικές του προτιμήσεις κι αγάπες. Κι εκείνος είχε αναφέρει τον Μπέργκμαν. Για να ακούσει έκπληκτος στη συνέχεια, αν όχι και ενοχλημένος, τον Σωτήρη να τον ρωτά: «...Δηλαδή τον Σακελλάριο δεν θα τον συμπεριλάμβανες;»...

Αυτή η πράγματι σε πρώτο επίπεδο ανορθόδοξη σύνδεση, εξηγείται μόνο μέσα από την προσωπική επαφή μαζί του. Και πιο συγκεκριμένα από την παρακολούθηση των ταχύτατων εναλλαγών της σκέψης ή καλύτερα της ψυχής του. Που περνάνε από το βαθύ στο ελαφρύ, από το αστείο στο σοβαρό, από τη φάρσα στην Ιστορία, από την Ποίηση στο ρεμβασμό. Δεν διανοείται ν’ αφήσει τον εαυτό του να πέσει στην παγίδα της σοβαροφάνειας. Κατά συνέπεια της μιας και μόνης αλήθειας. Όλα μπορούν να έχουν θέση στο κινηματογραφικό σύμπαν του Σωτήρη.

Διότι τα καθαγιάζει μέσα από την αθωότητα και την παιδικότητά του. Που κάποιες φορές μπορεί να εκφρασθούν μέσα από το θυμό ή το παράπονο. 'Η και την υπερβολή. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ακομπλεξάριστη ματιά σε έναν κόσμο βαθιά συμπλεγματικό. Έτσι αντιλαμβάνομαι το κινηματογραφικό του σύμπαν. Γοητευτικά αθώο. Και ουσιαστικά αδέσμευτο.  Έτσι βλέπει τις ταινίες. Έτσι γράφει και τα σενάριά του.

Κάνοντας παρέα και με τον Μπέργκμαν και με τον Σακελλάριο. Απλά και φυσικά. Μόνο που όλο αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.


Ηλίας Γιαννακάκης
2-____________.jpg
Τζίνα Ντοστογιέφσκι της Βανέσσας Ζουγανέλη σε σενάριο δικό της και του Σωτήρη Κακίση