Με έναν στίχο του Άκη Πάνου ο συγγραφέας Δημήτρης Χατζηκωνσταντίνου μας συστήνει το νέο του μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Ταξιδευτής. Ετούτο ειν’ ωκεανός όπως αναφέρει και ο τίτλος, αφού τα πρόσωπα της ιστορίας συνδέονται με βαθιά και ανομολόγητα μυστικά. Ο κόσμος της νύχτας, τα ναρκωτικά, οι οικογενειακές σχέσεις και τα πένθη που δεν έχουν ολοκληρωθεί, δημιουργούν ένα γαϊτανάκι αγωνίας και απόγνωσης. Ο συγγραφέας κατορθώνει να μας ταξιδέψει μέσα από δύσκολες καταστάσεις στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και μας υπενθυμίζει πως χρειάζεται μεγάλο ψυχικό σθένος για να ξεφύγουμε από ό,τι μας πονάει.
Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα και τα χέρια, είχα παρατηρήσει τελευταία, έτρεμαν συνεχώς. Κατέρρεε. Το νοιαζόμουνα το τσογλάνι και αν ήταν να σωθεί, ας πήγαινε και στο διάολο ακόμα. (σελ. 120)
Η γλώσσα του Χατζηκωνσταντίνου ρέει ανεμπόδιστα καθώς ξετυλίγονται οι περιγραφές των ανθρώπων της νύχτας. Ο συγγραφέας σε πείθει ότι τα πρόσωπα του βιβλίου ξεπηδούν μέσα από τον καμβά του περιθωρίου που δημιουργεί υποκείμενα σε κρίση και χρωματίζονται από τις συνέπειες των επιλογών της ζωής τους. Ένα noir μυθιστόρημα για έναν κόσμο απρόσιτο στους πολλούς, που είναι ξεχασμένοι στην καθημερινή τους ρουτίνα και δεν γνωρίζουν τι σημαίνει το φορτίο των ενοχών για μια ζωή χωρίς διέξοδο.
Μιάμιση ώρα κράτησε το κυνήγι και η λεία του ήταν μια τσάντα γεμάτη με σκοτωμένα σπουργίτια. Ήταν το καλύτερο κυνήγι που έκανε ποτέ. Έβγαλε στα πουλιά όλο το θυμό για τη μάνα του, τον πατέρα του, για ολόκληρο το χωριό. (σελ. 28)
Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος ο αναγνώστης θα συναντήσει τον κίνδυνο, την τύχη, την πτώση, τη μεταμόρφωση, το ξεκλείδωμα της καρδιάς και θ’ αναλογιστεί τα δικά του ανολοκλήρωτα πένθη.
