Το έργο του χωρίζεται σε τρεις περιόδους οι οποίες συνθέτουν ένα ταξίδι στη φύση (Seis estampas para un rompecabezas), στα κοινωνικά προβλήματα (Llanto en la sangre) και στην ενδοσκόπηση (Circuncisión del sueño).
Μεσάνυχτα
(Μάλαγα, 6 Ιανουαρίου)
Την ώρα που το φεγγάρι ρίχνει στον ουρανό
τις χρυσαφένιες του άγκυρες,
κάτω από το πάπλωμά της από βερνίκι,
κοιμάται η μπουνάτσα στο λιμάνι.
Καρδιά μου,
τράβα κουπί!
Όνειρο
Σε φώναξα. Με φώναξες.
Ξεπηδήσαμε σαν ποτάμια.
Στον ουρανό υψώθηκαν
τα μπερδεμένα μας ονόματα.
Σε φώναξα. Με φώναξες.
Ξεπηδήσαμε σαν ποτάμια.
Τα κορμιά μας απέμειναν
αντικριστά, κενά.
Σε φώναξα. Με φώναξες.
Ξεπηδήσαμε σαν ποτάμια.
Ανάμεσα στα δυο μας τα κορμιά,
τι αξέχαστη άβυσσος!
Φαινομενική ησυχία
Φαινομενική ησυχία μπροστά στα μάτια σου,
εδώ, αυτή η πληγή δεν γνωρίζει όρια ξένα,
και σήμερα είναι ο πιστός ακόλουθος της σταθερής σου ισορροπίας.
Η πληγή είναι δική σου, το σώμα στο οποίο κείτεται ανοιχτή
κι αυτό δικό σου, έστω κι αν είναι άκαμπτο και χλωμό. Έλα, άγγιξε,
πλησίασε, πιο κοντά. Μήπως βλέπεις την απαρχή σου
να μπαίνει από τα μάτια σου σ’ αυτό τον τόπο
τον αντίθετο από τη ζωή; Τι βρήκες;
Κάτι που δεν είναι δικό σου για πάντα;
Πέτα το όπλο σου. Πέτα τις αισθήσεις σου.
Μέσα σου γεννιέται ό,τι έδωσες,
δικό σου ήταν και πάντα αυτή η πράξη θα επαναλαμβάνεται.
Αυτή η πληγή είναι μάρτυρας: κανείς δεν πέθανε.
