Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 3

Εκδόσεις του περιοδικού "Ο Φαρφουλάς"

zarkos.jpg1. Γιώργης Ζάρκος, Τέσσερις Λίβελοι, Επίμετρο : Θωμάς Γκόρπας, Εισαγωγή : Διαμαντής Καράβολας.

[Απόσπασμα από τον λίβελο Πός τά κατάφερε ό Ξενόπουλος νά γίνι ακαδημαϊκός, όπου ο Ζάρκος περιγράφει την ανάκρισή του από τον Διοικητή του 3ου Τμήματος Ασφαλείας με αφορμή την αποστολή γράμματος του Γ.Ζάρκου στον Παλαμά, τον Αιγινήτη και σε άλλους ακαδημαϊκούς.]

…Γράφο τού Παλαμά: όταν έγινε ί λογοκλοπί σί ίσουνα ιπέφθινος τίς φιλολογικίς ίλις. Σί ίσε ό κλέφτις. Ίσαστε ούλι εσχρί. Τού Ξενόπουλου πού σάς βρίζι επιδί δέν μπορίτε νά τού κλίσετε τό στόμα γιατί ίνε γέρος τού λέτε: πέρασε μέσα. Γιατί ρέ πρόστιχο ιποκίμενο δέν απαντάς σέ μένα; Μέ περνάς γιά μικρόν; Θά σού δίξο ότι ίμε μεγάλος. Θά σούλεγα νά σού χέσο τά μούτρα σου κέ τί […….] δέ σού τό λέο όμος γιατί έχις σκατένια ψιχί κέ μέ τά σκατά δέ μαγαρίζεσε. Θά έρθο όμος νά σέ δίρο γιατί ίσε δούλος κέ πρέπι νά δέρνεσε στά μάτια τού κόσμου. Θάρθο όταν πεθάνις νά χέσο πάνου στά άνθι πού θάνε στό λάκο σου γιατί πρέπι νά μάθι ό κόσμο ότι ί δόξα σου ίνε σκατένια.
Γράφο κέ τού Εγινίτι. Θίμισε κέ σί Εγινίτι τού Παλαμά πός θά τόν δίρο γιατί…κλπ.
Σέ τρίς μέρες μέ ζίταγε ό διικιτίς τού τρίτου παραρτίματος ασφαλίας. Πίγα. Μπίκα στό γραφίο του ροτόντας.
— Ό διικιτίς;
— Εγό.
— Εγόμε ό Ζάρκος.
— Ορίστε κίριε Ζάρκο. Καθίστε.
Μούδιξε τά γράματά μου. Τά γνόρισα. Τόνα ίταν σχισμένο κέ κολιμένο μέ τικέτες.
— Δικάσας ίνε αφτά τά γράματα· ό διικιτίς.
— Νέ. εγό.
— : Μουγκαμάρα αφτός γιά κάμποσι όρα.
— Πιανού ίνε τό σχισμένο κέ κολιμένο; Πάλι εγό.
— Τού Εγινίτι· αφτός.
— Προσβλίθικε; Εγό.
— Προσβλίθικε βέβεα. Μέ σοβαρό ίφος αφτός.
— Μουγκαμάρα εγό κέ σκεφτόμουν: Μά έχουν κέ τά χαιβάνια φιλότιμο κέ προσβάλοντε. Ορέο κιαφτό. Χαμογέλασα.
— Μί χαμογελάτε κίριε Ζάρκο. Δέν ίνε αστίο νά φέρεστε μέ τέτιον τρόπο στόν κίριο Παλαμά πού τόν έχι παραδεχτί όλι ί κινονία. Ίσαστε κέ άνθροπος τόν γραμάτον.
— Στίλεμε στόν ισαγκελέα.
— Μά δέν πρέπι νά φτάσουν τά πράγματα έος εκί.
— Τότε πός θά γίνι;
— Νά κάμετε μιά μίνισι κατά τίς εγκικλοπέδιας…
— Δέν έχο λεφτά γιά τούς δικιγόρους κέ γερά παπούτσια γιά τρεχάματα· τούδιξα τίς σόλες μου πούσαντε τρούπιες.
— Μά δέν χριαζόσαστε πολά λεφτά. Μόνον 2,60 χαρτόσιμο κέ νά κάμετε μόνος σας τί μίνισι.
— Αστιέβεσε. Κοροιδέβις. Πές ότι ό Πάγκαλος ίταν ακόμα στά πράγματα. Πιός τού βάσταγε νά τόν καταγκίλι επί λαθρεμπορία; Πιός τότε τόν κατάγκιλε; Πολί τό ξέραν. Νά καταγκίλο γό τόν Παλαμά επί λογοκλοπί, αφού ίνε πρόεδρος τίς ακαδιμίας.
— Τί θά κάμις;
— Πρότα θά διαλίσο… Θά ρίξο τίν διχτακτορία κέ ίστερα θά πάου στίν δικεοσίνι. Ί δικαστές ίνε τσουτσέκια κίνον πούνε στά πράγματα… Στό κεφάλι τού διικιτί θά βάραγαν σφιργιές γιατί έπιανε τό κούτελό του. Ίπε σέναν αστιφίλακα νά πάρι στό τιλέφονο τίν ακαδιμία κέ νά ζιτίσι τόν κ. Παλαμά κέ νά τού φονάξι. ίρθε κέ ίπε ότι δέν μπορί νά τίν πάρι.
— Πίγενε σί ό ίδιος. Νά βρίς τόν ίδιον τόν Παλαμά κέ νά τού πίς νάρθι νά κανονίσι τίν ιπόθεσί του μέ τόν κίριο Ζάρκο πούνε δό κέ τόν περμένι. Άν σέ μισί όρα δέν έχετε έρθι δέν μπορό νά κρατό περισότερο τόν κίριο εδό.
— Δέν πιράζι· δέν έχο δουλιά. Μπορό νά περμένο όσο θέλτε. Ίμε μαθιμένος. Επερίμενα άλοτε τρίς τέσερες μέρες νιστικός… Τί περίμενα; κανένα καρβέλι από τόν ουρανό; Όχι. Τόν φιλέσπλαχνο ανθροπιστί; Όχι. Τίν ορέα πριγκίπισα πού σιμπαθί τόν κουρέλι αλίτι; Ούτε, γιατίμε άσχιμος. Επερίμενα τίποτε κέ τό πάν. Άν δέν ίμουνα ίροας νά περμένο θά ίχα κοπί από τρένο, σκοτοθί σέ γκρεμό, φουρκιστί σέ κρεμάλα, πνιγ… όχι αφτό γιατί ξέρο μπάνιο.
— : — : Μουγκαμάρα αφτός. Μουγκαμάρα γό γιά πολί όρα.
— Τί έχετε σπουδάσι κίριε Ζάρκο;
— Σίνχρονο κινονικί φιλοσοφία.
— Έχετε τελιόσι τό πανεπιστίμιο;
— Μέ τό ζόρι πίρα ενδικτικό πρότις Γιμνασίου. Τίν κινονικί φιλοσοφία τί σίνχρονο δέν τίν σπουδάζι κανίς στά πανεπιστίμια αλά στό δρόμο, στό θέατρο κιτάζοντας όχι τί σκινί αλά τούς θεατές από τό ιπερόο,… όταν κιλιέτε στί διστιχία. Εγίρισα αλίτις κέ ναφτικός σέ πολά μέρι. Ξέρο τά μπουρδέλα τίς Μασαλίας, τά χασικλίδικα τού Πιρεά, τούς πούστιδες κέ κολομπαράδες τίς Αθίνας. Έχο ψιθί στό στόκολο τού βαποργιού σβίνοντας σκουργιές. Έχο πλίνι πιάτα στό Φάλιρο. Έχο κιμιθί αγκαλιά μέ ψιργιάριδες κέ σέ αλόνι τού Βελεστίνου όταν δούλεβα εργάτις στό αλόνισμα. Διάβασα τά 9 βιβλία τού Ιροδότου κέ τόν Ζαρατούστρα τού Νίτσε… τί λές; φτάνουν αφτά γιά έναν κινονικό φιλόσοφο;
— Τί λές; θά τά καταφέρις νά διαλίσις τίν ακαδιμία;
— Άν μέ βοιθίσι ί τίχι;
— Πιστέβις στίν τίχι;
— Γιατί όχι; Άν αφτί δέν τάφερνε έτσι, άν δέν αλίτεβα νά γνόριζα, αλά σπούδαζα κέ μάθενα θά ίμουνα τόρα δακτιλογράφος στίν ακαδιμία, ιπάλιλος σέ ετερία ί δάσκαλος κέ θάγραφα στίχους κέ θά περίμενα μέ τά χρόνια νά γίνο πρόεδρος τίς ακαδιμίας όπος έγινε ό Παλαμάς κιόχι νά ζιτάου νά τί διαλίσο. Ίνε αλιός άμα γνορίζις κιαλιός άμα μαθένις. Όταν γνορίζις γίνεσε επαναστάτις…

louys.jpg2. Pierre Louys, Τα Τραγούδια της Βιλιτώς, Μτφρ. Γκρέκο, Εισαγωγή-Επιμέλεια-Σημειώσεις : Νίκος Σταμπάκης.

ΒΙΛΙΤΩ

Άλλες γυναίκες ντύνονται μ’ άσπρο μαλλί. Άλλες φορούν μετάξι και χρυσάφι. Άλλες στολίζονται με λουλούδια, με πράσινα φύλλα και με τσαμπιά σταφυλιών.

Εγώ δεν ξέρω να ζω, παρά γυμνούλα. Αγαπημένε μου, πάρε με όπως είμαι: χωρίς φόρεμα, χωρίς κοσμήματα, χωρίς σαντάλια· να η Βιλιτώ ολάκερη.

Τα μαλλιά μου είναι μαύρα με τη μαυρίλα τη δικιά τους, τα χείλη μου κόκκινα με το δικό τους κοκκινάδι. Οι μπούκλες μου κυματίζουν ολόγυρά μου, ελεύθερες και στρογγυλές σα φτερούγες.

Πάρε με έτσι, όπως μ’ έκαμε η μάνα μου μέσα σε μια νύχτα μακρυνού έρωτα, κι αν σ’ αρέσω μην ξεχάσεις να μου το πεις.

ΣΤΑ ΣΤΗΘΗ ΤΗΣ

Λουλουδένιες σάρκες, ω στήθη μου! πόσον είσθε γεμάτα από ηδυπάθεια! Στήθη μου, όταν σας βάζω μέσα στα χέρια μου, πόσον μου φαίνεστε μαλακά και ζεστά και ευωδιασμένα.

Άλλοτε είσαστε παγωμένα σαν ένα στήθος αγάλματος, και σκληρά σαν τα μάρμαρα τα αναίσθητα. Από τότε που ελυγίσατε σας αγαπώ περισσότερο, εσάς που αγαπηθήκατε τόσο.

Το λείο και φουσκωμένο σχήμα σας είναι η δόξα του μελαχροινού κορμιού μου. Είτε σας φυλακίζω κάτω από το χρυσόπλεχτο δίχτυ, είτε σας ελευθερώνω και σας αφήνω ολόγυμνα, εσείς μου φανερώνετε πρώτα τη μεγαλόπρεπη ομορφιά σας.

Ας είστε λοιπόν ευτυχισμένα απόψε. Αν τα δάχτυλά μου γεννούν τα χάδια, σεις μόνα θα το μάθετε ως αύριο το πρωί. Γιατί αυτή τη νύχτα η Βιλιτώ πληρώνει τη Βιλιτώ.

konemenos.jpg3. Νικόλαος Κονεμένος, Η Διαθήκη Μου και δυο κείμενα για τη γυναίκα και την οικογένεια, Εισαγωγή : Πάρις Δάγλας, Επιμέλεια : Διαμαντής Καράβολας.

Η ΓYNAIKA

Αν τον κόσµο τον κυβερνούσαν οι γυναίκες, ο κόσµος θα εκυβερνιότουν πολύ πλέον δίκαια, πολύ πλέον φιλάνθρωπα και πολύ πλέον σύµφωνα µέ την φύσιν παρ’ ο,τι τώρα που τον κυβερνούν οι άντρες. Η γυναίκα είναι πλέον αρµόδια για τούτο, επειδή έχει ευαισθησία. Ο άντρας τες περισσότερες φορές είναι κτήνος, ενώ που στη γυναίκα τούτο είναι µία εξαίρεση. Καθώς αφήνοµε τη γυναίκα και µας κυβερνάει το σπίτι, έπρεπε να την αφήνοµε να µας κυβερνάει και την πολιτεία, κι εµείς να περιοριστούµε στες χοντρές εργασίες που ζητούν δύναµη χεριών, π.χ. στη γεωργία, στην υπηρεσία τη στρατιωτική, στο ναυτικό κτλ. Αλλά για τούτο, έπρεπε πρώτα να ετοιµάσοµε τες γυναίκες, δίνοντάς τους άλλην ανατροφή, ανάλογη.
Δεν αµφιβάλλω πως, ακούοντας τέτοιο πράµα οι περισσότεροι θα γελάσουν αλλά εγώ τους ερωτάω να µου ειπούν αυτοί σε τι ο άντρας είναι ανώτερος από τη γυναίκα ή ποιά είν’ αυτά τα πλεονεχτήµατα του αντρός που τον κάνουν πλέον αρµόδιον για να κυβερνάει. Είναι τόσο φανερά αυτά, θα µου ειπούν. Ο άντρας έχει την κρίση, έχει τον νου, που η γυναίκα δεν έχει. Έχει την κρίση, έχει το νου... αλλ’ αν είχε κρίση και νου, ο κόσµος θα επήγαινε καλύτερα, και η ιστορία των ανθρωπίνων πράξεων δεν θα ήτουν, καθώς είναι σήµερα, και καθώς θα το ελέγετε σεις, η εντροπή του ονόµατος των ανθρώπων.
Αν απ’ αρχής εκυβερνούσαν γυναίκες, για όσο κακά κι αν κυβερνούσαν, θα κυβερνούσαν πάντα καλύτερα. Χειρότερα παρ’ ο,τι εκυβερνήθηκε ως τώρα ο κόσµος, δεν εµπορούσε ποτέ να κυβερνηθεί. Έχετε τίποτα να µου αποκριθήτε σε τούτο;... Η γυναίκα, λέτε δεν έχει κρίση, δεν έχει νου• ποιός σας το είπε; ποιάν απόδειξιν έχετε; Πρέπει να δώσετε άλλην ανατροφήν της γυναικός, πρέπει να την βάλετε στα πράγµατα, να την δοκιµάσετε, κι έπειτα να ειπήτε, ενώ που ωστόσο αν η πρόληψη και ο εγωϊσµός δεν µας τυφλώνουν, µπορούµε και τώρα να ιδούµε µε ποιόν τρόπο η γυναίκα κυβερνάει το σπίτι της και από κείνο να συµπεράνοµε. Πέτε το και σεις µή, στην κυβέρνηση του σπιτιού της, η γυναίκα δεν είναι δίκαιη μη δεν είναι προνοητική, μη δεν είναι οικονόµα; Πέτε την αλήθεια• µπορεί ο άντρας να καυχηθεί, πως θα εδυνότουν να κυβερνήσει καλύτερα το σπίτι αυτός παρά ή γυναίκα του; Αλλά ξέρω τι θα µου ειπήτε• το σπίτι έχει και άλλα συµφέροντα, εξωτερικά, που πολλές φορές είναι τα κυριώτερα, και που αυτά τα επιµελιέται ο άντρας. Πολύ καλά. Αλλά ποιαν απόδειξιν έχοµε, πως δεν θα ήτουν ικανή η γυναίκα, αν την αφήναµε, να τα επιµεληθεί κι εκείνα; Τάχα την εδοκιµάσαµε ποτέ ή της εδώκαµε την χρειαζόµενη ανατροφή για να δύνεται να έχει πείρα των πραγµάτων, καθώς ο άντρας;... Αλλά είναι και πολλές γυναίκες ανόητες ή φαντασµένες, που καταστρέφουν τα σπίτια τους. Πρόφασες των αντρών. Αυτές είν’ εξαίρεσες, κι ως κι αυτές οι εξαίρεσες είναι πάντα λιγότερες µεταξύ των γυναικών παρά µεταξύ των αντρών.