Έτσι μού ’ρθε το καλοκαίρι να γίνω σκοπευτής. Να τα παρατήσω και ζωγραφική και μουσική και τα γράμματα και να γίνω σκοπευτής. Ήμουνα πολύ καλός σκοπευτής στο στρατό και το καλοκαίρι άγγιξα το τέλειο, γιατί δε σκεφτόμουνα τίποτ’ άλλο.
Είχα να πιάσω όπλο λοιπόν απ’ το στρατό και πήγα ν’ αγοράσω ένα παιχνίδι για το παιδί κι αγόρασα ένα αεροβόλο.
Έκοβα στάχυ στα δύο το καλοκαίρι. Έλεγα να ρίξω και σε κάτι τύπους που ήτανε μες στα χωράφια πολύ μακριά στον κώλο και να μην ξέρουνε από πού τους ήρθε.
Ύστερα ήμασταν στο κότερο του πάμπλουτου Ριζόπουλου κι έλεγε η παρέα ότι είμαι δεινός. Είπε ο Ριζόπουλος και φέρανε καραμπίνες και προσπάθησε να πετύχει αυτός κάτι πιάτα που πέταγε το πλήρωμα στον αέρα. Δεν πέτυχε κανένα γιατί ήταν πολύ δύσκολο. Όταν πήρα εγώ σειρά το κράταγα το όπλο προς τα κάτω, σα γουέστερν. Μη σας νοιάζει τους είπα. Πέτυχα δέκα πιάτα στη σειρά και τρελαθήκανε.
Στον κάμπο που ’μουνα βάραγα τις μέλισσες. Δεν ήθελα να σημαδεύω πουλιά. Μια φορά είδα ένα πουλί σε τρομακτική απόσταση και το σημάδεψα γιατί ήμουνα βέβαιος ότι δε θα το πετύχαινα. Έπεσε σα βαριδάκι και στεναχωρήθηκα.
Είπα το καλοκαίρι να γίνω πρωταθλητής Ευρώπης στη σκοποβολή γιατί εγώ θα ’κανα 501 στα 500, αλλά βαριόμουνα να πάω ώς την Καισαριανή. Τα πετύχαινα όλα και τα ’χανε χάσει όλοι, γιατί μόνο αυτό σκεφτόμουνα. Τις μέλισσες τις είχα διαλύσει.
**
Σημειώσεις
1. Το παραπάνω διήγημα προέρχεται από την έκδοση: Σωτήρη Κακίση, «Παραμύθια σαν Αστεία Άστρα», εκδόσεις Καστανιώτη 1984 & εκδόσεις Ερατώ 1989. Εικονογράφηση Νίκου Χουλιαρά.
2. Tο διήγημα που ακούτε να διαβάζει ο Νίκος Χουλιαράς είναι «Η Τρύπα» από «Το Άλλο Μισό» (εκδόσεις Νεφέλη 1988), σε ανέκδοτη ώς τώρα ηχογράφησή του από τον Σωτήρη Κακίση και τον Ηλία Γιαννακάκη.