Η μόνη βεβαιότητα
Όλα θα κριθούν στο ρίξιμο της μιας ζαριάς:
αν θα με αγαπάς και αύριο
ή θα με ξεχάσεις με το πρώτο χάραμα,
αν θα κρατάς το μπράτσο μου στην αγκαλιά σου
ή θα το έχεις πετάξει στα σκουπίδια.
Τρέμω μήπως και ξυπνήσω ένα πρωί με
το κεφάλι μου κομμένο σε φέτες
πάνω στο κομοδίνο,
μήπως είσαι ακόμα δίπλα μου
και δεν μπορώ να σε αγγίξω.
Και μετά από μερικά χρόνια, ποιος ξέρει;
Ίσως είμαστε ο ένας για τον άλλον γραμματόσημα
σε έναν φάκελο που χάθηκε στον δρόμο,
ίσως ο κόσμος αυτός να είναι ένα γιογιό
που θα ‘χει αλλάξει χέρια.
Ο χρόνος καταργεί εξ ορισμού
τις βεβαιότητες.
Μόνο έναν αφήνει σίγουρο,
να περιμένει κάτω απ’ το κρεβάτι.
Kλουβί δίχως πουλί
Ένα σπίτι φτιαγμένο με άχυρα
φτιαγμένο με ξύλα
μια μικρούλα ποτίστρα στην άκρη
με νερό λερωμένο
γεμάτο αίμα φτερά κι ακαθαρσίες
κι εσύ το πουλί στη γωνιά λαβωμένο
ο λαιμός σου στο στήθος να πέφτει
από το ράμφος σου στάζουν όνειρα
λιωμένα
πέφτουν στο πάτωμα πέφτουν και πέφτουν
ανακατεύονται με τα δάκρυα
γίνονται λάσπη.
Κάποτε η πόρτα ανοίγει
τετράγωνο από φως
εσύ δεν το περίμενες ποτέ
ξαφνιάζεσαι
σηκώνεσαι τραντάζεις τα φτερά σου
περνάς την πόρτα
χαμογελάς
σε τρώει η γάτα.
Ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Ανεκπλήρωτοι φόβοι (εκδόσεις Πολύτροπον 2012). Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.
