Η ιστορία της αλιείας, ποίηση, Δημήτρης Βαλλάτος, εκδόσεις Vakxikon.gr 2016
Υιοθεσία
Περνώντας
Φτάνοντας στην υιοθεσία του εαυτού μου
(όλοι;) οι ποιητές υιοθετούν τον εαυτό τους.
Που βρίσκεσαι στην ιεραρχία της αγάπης
Μήπως όσο πιο κοινωνικός είναι ένας ποιητής
Τόσο πιο προσωπικός ο τόνος του και ανάποδα;
Βαθειά χειμωνιασμένοι
(μπροστά στο φως του καθεαυτού)
Μπροστά στο φως του ανθού
Της αμυγδαλιάς
Άνοιξη, θα πει διεύρυνση του χώρου,
Αποκάλυψη των διαστάσεών του.
Θα πει με το μυστικό μάτι
Της καρδιάς να βλέπεις το πεπερασμένο άπειρο του χώρου.
Ρε, (αν δεν ) συντρίβεσαι από τον έρωτα της άνοιξης
Πώς (θα) περιμένεις την΄ανοιξη του έρωτα;
(νομίζει ότι το σώμα του άλλου του ανήκει και αυτό το βασίζει..)
Αφιερωμένο σε έναν δάσκαλό μου που του άρεσε
Η μπριγιαντίνη στα μαλλιά
Η μαργαρίνη στα γεμιστά
Η ναφθαλίνη στα μυαλά
Είσαι όμορφη όπως ένα ταξίδι στην θεσσαλονίκη.
Το να ζεις μέσα στην ευτυχία του χρόνου
Θα πει διαρκώς να σημαίνεις την
Ποίηση, τον έρωτα, την φωτιά .
**
Τα χιλιοστά της βροχόπτωσης
Ούτως ή άλλως
Η συνεύρεση απαιτεί την
Αποδοχή μιας ψευδαίσθησης
Ή καλύτερα της μεταμφίεσης της αγάπης
Ή ακόμα καλύτερα της φωτιάς των ματιών
Ή τελικά το ταξίδι στο μέλι
Ή με όχημα το μέλι.
Αποδέχεσαι;
