Στα ψιλά του έρωτα, Ποίηση, Γιώργος Γιαννούσης, Εμπειρία Εκδοτική, 2009
Λύγισα κι αύριο με την ψυχή στα τέσσερα
Άγγιξα χώμα και πνοές λησμόνησα,
πνοές και χώμα ανάμειξα και πέταλα ιδρώτα.
Σπέρνοντας τα μεσάνυχτα τους ήλιους του Σεπτέμβρη,
κάπου στης Σέριφος τις θάλασσες ναυάγησα.
Ήσουν εκεί όπως και θα ’σαι πάντα.
Εγώ για πάντα και για τώρα
Εσύ για τώρα και ποτέ.
Σαν άλγος βάρους αβαρές
Σαν λόγος πάθους άλεκτος
Ανάστα οι χυμοί του πόνου μου
Τώρα που πια δεν είσαι
Έφυγες, κι αν ναι, εντάξει
Κι αν όχι, πώς θα πω ξανά “αγάπα με”
Πώς θα ικετέψω για σπορά;
Άγγιξα χώμα και πνοές λησμόνησα,
Μα στο βυθό δεν ήσουν.
Θα είσαι αλλού, εκεί που θα σε θυμηθώ,
όταν το όνειρο θα διώξει την αλήθεια μου.
Ως τότε, πάντα στον ύπνο μου θ’ αντέχω τα ναυάγια.
*
Γέννησα λήθη απόψε
Για τις ανάγκες των μυών και των αισθήσεων.
Δε νιώθω, δε γλυκαίνομαι, δεν αναπνέω επίτηδες.
Μπορώ να υπάρχω απ’ τις σκέψεις μου.
Μπορώ να ελπίζω απ’ τις ανάσες των άλλων.
Ήταν μια γέννα δύσκολη θα πουν όσοι με δουν.
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, δε βλέπω το παιδί μου.
Αρνείται να με αναγνωρίσει ως φυσικό γονιό,
ίσως γιατί δε βύζαξε λαχτάρα.
Αντιστέκομαι για μια φορά ακόμα να το κοιτάξω
Φοβάμαι πως πεθαίνει
Βοήθεια, φωνάζω, είναι μωρό και παύει ν’ ανασαίνει…
Το σκότωσα εγώ και τώρα ανάγκες αποκτούν τα μέλη μου και πάλι
Οι αισθήσεις μου ξυπνούν και σε θυμάμαι
Έλα ξανά!
Για σένα άτεκνος θα μείνω, στο υπόσχομαι.
*
Σβήνω ρυτίδες
Βάφω γκρίζα
Απολογούμαι για τους πόνους των αρθρώσεων
Καρδιά μη ρίχνεις τους ρυθμούς
Μην απελπίζεις τη ροή του μαύρου αίματος
Έζησα απόψε όσο δεν έζησα ποτέ.
Κορόιδο, Θάνατε, σε γέλασα
Χτύπησες δίπλα και σου ανοίξανε
Μείνε εκεί
Έπαψα τα μοναχικά ταξίδια να φοβάμαι
Βαλίτσα κενή η ζωή μου
Πάρ’ τη, δική σου
Δεν έχω να δηλώσω και πολλά
Μόνο Έρωτα.
Υπέρβαρος, θα πεις, αλλά χαλάλι
Έχεις κι εσύ ερωτευτεί και ξέρεις.
Καλά ταξίδια, η ψυχή μου εάλω…
*
Έλιωσα στων ματιών σου τη λαχτάρα
Κύλησα σαν γουλιά και μ’ ήπιες.
Τώρα ταξίδι αρχίζω στου κορμιού σου το λαβύρινθο
Διαβάζω της πνοής σου μυστικά
Χειρομαντεύω της ψυχής σου τις αλήθειες
Κι αν με ιδρώσεις, εξατμίζομαι
Ψηλά πετώ, πισωγυρίζω
Γαντζώνομαι στων φύλλων τις ακρώρειες
Και περιμένω νέα φωτοσύνθεση.
*
Ακροπατώ, ακροβατώ, ελπίζω στην ανάσταση
Δίχως ταφή και θρήνο
Χωρίς νεκροστολίσματα.
Τον έδωσες τον τελευταίο ασπασμό…
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που με σκέπασες.
Η έκδοση είναι προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει το χειμώνα του 2009
Ο Γιώργος Γιαννούσης είναι επιμελητής εκδόσεων και υπεύθυνος λογοτεχνικής σειράς της Εμπειρίας Εκδοτικής.
