Top menu

Γ. Γεωργιάδης: "Η διαμόρφωση του κόσμου είναι προϊόν συγκρούσεων"

georgiadis

Συνέντευξη στον Νέστορα Πουλάκο

Συνομιλήσαμε με τον συγγραφέα Γεώργιο Ι. Γεωργιάδη με αφορμή την κυκλοφορία της μελέτης του Το Γνωστικό Κοσμοείδωλο, Παγκόσμια Ιστορία και το θεμέλιο της επιστήμης (εκδόσεις ownbook 2016).

Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου σας, κάνετε μια σύντομη επιτομή της Παγκόσμιας Ιστορίας. Με ποια κριτήρια επιλέξατε να αναφερθείτε άλλοτε εκτενώς κι άλλοτε όχι σε ιστορικά συμβάντα; Γιατί επιλέξατε μια ιστορική αναδρομή για το βιβλίο σας;
Το βασικό θέμα του βιβλίου είναι η Ηθική Ανώτερη Δύναμη ως η πεμπτουσία της πραγματικότητας και σκοπός του είναι να φανερώσει την εναρμόνιση των βασικών γνωστικών πεδίων στο θεμελιώδες επίπεδο αυτού του οντολογικού πυρήνα. (Η ιστορία είναι η ανθρωπική δόμηση των φυσικών και χημικών διεργασιών του σύμπαντος που την απηχούν και την αντικατοπτρίζουν πολυεπίπεδα) Η ισχύς εδράζεται στη θεμελιωμένη συμπύκνωση. Συχνά το πλήθος των εξειδικευμένων συγγραφών αναφορικά με την παγκόσμια ιστορία αφήνει τους αναγνώστες αμέτοχους της αυθεντικής γνώσης αυτής και των διδαχών της. Έτσι και σε αυτόν τον τομέα, η απλότητα και η ευκρίνεια έχει τον πρώτο λόγο διότι είναι η σφαιρική άποψη ενός θέματος που φωτίζει τις λοιπές φάσεις συμπληρώνοντας τα βασικά κενά. Οπως και τα υπόλοιπα γνωστικά πεδία στα οποία αναφέρομαι  έτσι και το ιστορικό οικοδόμημα έχει ένα κεφαλαιώδες κέντρο βάρους το οποίο συνίσταται σε έναν ψυχικό πυρήνα ανθρωποκεντρικού τύπου ο οποίος αντανακλάται σε πολύμορφες φάσεις συμβάντων. Γι αυτό τον λόγο αποφάσισα να γράψω μία περιεκτική, χρήσιμη κι ευχάριστη επιτομή της παγκόσμιας ιστορίας με βάση και πρίσμα την προσωπικότητα και την δράση της μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι. Δεδομένου οτι αυτά υπήρξαν τα βασικά κριτήρια, επέλεξα να επικεντρωθώ εκτενέστερα σε συγκεκριμένα γεγονότα και πρόσωπα που στην εποχή τους συγκέντρωσαν τη μεγαλύτερη προσοχή προκαλώντας καταλυτικές ιστορικές εξελίξεις. Είναι η δραματικότητα των γεγονότων που αναδεικνύει την ισχυρότερη ψυχολογική στάση η οποία πληρεί τα υπαρξιακά κενά και αποκαλύπτει τον ανωτέρω υπεριστορικό πυρήνα. Η δραματικότητα των γεγονότων χαρακτηρίζει περισσότερο τη θρησκευτική και στρατιωτική ιστορία κι έτσι εστίασα κυρίως σε προσωπικότητες μεγάλης ιστορικής απήχησης όπως ο Χριστός, ο Μωάμεθ, ο Αλέξανδρος, ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ο Τζέγκις Χαν κ.τλ.

Στη σχετική μελέτη σας για τις θρησκείες, δίνετε έμφαση στον χριστιανισμό. Ποια είναι διαφορά του από τις υπόλοιπες θρησκείες κατά τη γνώμη σας;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ίτι πρέπει κανείς να απέχει τόσο από την άγονη θρησκοληψία όσο και από τον μυστικιστικό αποκρυφισμό. Το υψηλό ιδεώδες είναι εφικτό μόνο μέσω της πλατειάς επαφής με την πραγματικότητα. Πιστεύω λοιπόν οτι ο Θεός είναι τρόπον τινά ο Ανώτερος Εαυτός και διδάσκει την απέραντη αυτοπεποίθηση, αλλά είναι άκτιστος όπως πρεσβεύει η Χριστιανική θρησκεία κι όχι πανθεϊστικός όπως π.χ. τον εκλαμβάνουν οι ανατολικές φιλοσοφίες κ.τλ., (αν και αναγνωρίζω τη σημαντική γειωτική προσφορά τους, δεδομένου ότι ο Θεός αγγίζει τη φύση. Μόνο ο Θεός θα μπορούσε να αγγίξει τη φύση όντως. Αλλωστε όλες οι θρησκείες έχουν κοινωνιολογική προσφορά κι έχουν εξυπηρετήσει κατά καιρούς ποικιλοτρόπως το ιστορικό γίγνεσθαι) Συνακόλουθα, ο Χριστός λέει "είμαι Θεός-Λόγος" ενώ π.χ. ο Μωάμεθ δεν τοποθετείται με αυτόν τον τολμηρό τρόπο και λέει απλώς "είμαι προφήτης". Αλλά επειδή το λέει η ανθρώπινη φύση του Χριστού, η ρήση προέρχεται από Ανώτερη καθαρή εσωαναφορά, κι έτσι υπεισέρχεται στο σκηνικό ο Πατήρ του Υιού και το Πνεύμα, ως Θεμελιακή ατομομαδική ισορροπία σε Ανώτερο άκτιστο επίπεδο. Η βασική διαφορά του Χριστιανισμού από τα περισσότερα άλλα θρησκεύματα είναι οτι ο Θεός είναι άκτιστος και δημιουργεί εκ του μηδενός κι όχι εξ απορροής. Αν δημιουργούσε εξ απορροής θα έριχνε την ουσία του ως ένα βαθμό, φανερώνοντας μία αδυναμία. Δεν υπάρχει λόγος για τη Θεότητα να μεταβληθεί σε ένα κατώτερο φαινόμενο. Χωρίς την άκτιστη θεώρηση τα πράγματα αρχίζουν να θολώνουν σε κάθε επίπεδο. (Π.χ. η θεωρία της μετεμψύχωσης είναι από κάποιες απόψεις ενδιαφέρουσα , αλλά μειώνει το νόημα της παρούσας ζωής) Πιστεύω λοιπόν πως ο Θεός είναι εσωαναφορά διαμορφωμένη κατά τα ανωτέρω. Δεν πρόκειται για εσωτερισμό αλλά για Dasein μορφικό φαινόμενο που δεν είναι τυπικό φαίνεσθαι. Ο Θεός ζει στο αιώνιο παρόν και ο θεάρεστος εστιάζει στο παρόν. Δεν μένει στατικά αδρανής για να κατανοήσει κάτι, ούτε κινείται για να αποκτήσει κάτι, αλλά δέχεται τις σοβαρές προκλήσεις του περιβάλλοντος και κινείται για να τις αντιμετωπίσει.

Από τον Αϊνστάιν στον Γαλιλαίο και από τον Αριστοτέλη στον Νεύτωνα. Αναφέρεστε στους πυλώνες του παγκόσμιου λογισμού διαχρονιά. Τι θέλετε να επιτύχητε μέσα από αυτές τις αναγωγές;
Το σύγχρονο επιστημονικό κοσμοείδωλο στηρίζεται στις αρχικές βάσεις που έθεσαν συγκεκριμένες σημαντικές προσωπικότητες όπως ο Ευκλείδης, ο Αριστοτέλης, ο Κοπέρνικος, ο Κέπλερ, ο Γαλιλαίος, ο Νεύτων, ο Αινστάιν κ.τλ. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι μεγάλοι ενοποιητές. Ετσι στο Ολύμπιο επίπεδο της επιστήμης υπάρχουν συγκεκριμένες θεωρίες που αποκαλούνται ''Θεμελιώδεις''. Είναι κρίσιμης σημασίας το γεγονός οτι αυτές στον πυρήνα τους στέκουν πάνω από το τυπικό τεχνικό επίπεδο, κάτι που συχνά αγνοείται από όσους εστιάζουν στους συμβατικούς επιδερμικούς μηχανιστικούς και τεχνοκρατικούς όρους. Είναι επίσης σημαντικό το γεγονός οτι το θεμελιώδες επίπεδο δεν αφορά πολύπλοκες δαιδαλώδεις εξισώσεις και όρους, αλλά στην πεμπτουσία του είναι δυσθεώρητα απλό και αφορά ζήτημα ορθής λογικής σκέψης και ψυχολογικής στάσης. Γι' αυτό και στη σελίδα 315 του βιβλίου ασκώ κριτική σε κάποιους γνωστούς αρχικούς τυπικούς ορισμούς που όμως στην πραγματικότητα είναι ρευστοί και αμφισβητήσιμοι αποτελώντας απλώς στατιστικές λογικοφανείς προτάσεις. Συνακόλουθα, οι τυπικές τεχνικές θεωρήσεις σταδιακά οικοδομούν ένα ανελεύθερο μηχανιστικό σκηνικό, τυφλό και κενό καθεαυτό που σταδιακά τείνει να προκαλέσει μία αναπαραγωγή εξαρτημένων αντανακλαστικών εφαρμογών και διασπαστικών τυπικών προσεγγίσεων που απομακρύνει από τις αυθεντικές εισηγήσεις του θεμελιωτή μίας θεωρίας και συνάμα εμποδίζει την αποκάλυψη των ευρύτερων προεκτάσεών της. Μάλιστα κάποτε εξυπηρετούνται έτσι άγονα οικονομικοπολιτικά συμφέροντα μέσω πρόσκαιρης δόμησης αναληθών θεωρήσεων. Θα δώσω ένα παράδειγμα που από μόνο του τα λέει όλα: αν διερωτηθεί κανείς ποιο είναι το τετράγωνο των 4 μήλων ή sec, θα δει οτι το ερώτημα είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί. Δεν είναι 16 τετραγωνικά μήλα ή sec γιατί δεν υπάρχει όντως γεωμετρικά κάτι τέτοιο, ούτε απλώς 16 μήλα ή sec. Επίσης το τετράγωνο των 4 μέτρων (σε πρώτη προσέγγιση) είναι 16 τετραγωνικά μέτρα οπότε η τετραγ. ρίζα των 16 τετραγωνικών μέτρων είναι 4 μέτρα , αλλά έτσι προκύπτει το ερώτημα ποιά είναι η τετραγ. ρίζα των 16 μέτρων στη σειρά. Αν είναι 4 μέτρα κι εδώ, τότε το τετράγωνο των 4 μέτρων δεν είναι απλώς 16 τετραγ. μέτρα αλλά είναι κάλλιστα και 16 μέτρα στη σειρά. Κτλ. (Υπάρχουν άπειρα βιβλία Φυσικής που αποδίδουν σε όλα τα φυσικά μεγέθη ρίζα και τετράγωνο) Ετσι φανερώνεται πως όλοι αυτοί οι όροι και διαστάσεις ρευστοποιούνται και σχετικοποιούνται αν εμβαθύνουμε στο ζήτημα. Κατόπιν τούτων , οι αναγωγές μου στις θεωρίες των προαναφερθέντων προσωπικοτήτων σκοπεύουν στην αποκάλυψη του αληθινού πυρήνα των πραγμάτων, της απελευθερωτικής αυθεντικής ουσίας πάνω από τους κενούς τύπους και τους τεχνικούς όρους αν θέλετε, δηλαδή στο επίπεδο της πιο θεμελιακής εναρμόνισης των φυσικών νόμων και της απελευθέρωσης των καθεαυτών αυθεντικών της δυνατοτήτων.

Γιατί κατά τη γνώμη σας, το κράτος πρόνοιας και η ιδιωτική πρωτοβουλία "πολεμιούνται" στην πράξη, ενώ εσείς θεωρείτε ότι μπορούν να συνυπάρχουν και συνεργάζονται αρμονικά;
Κάθε σύνολο αποτελείται από επιμέρους μονάδες. Σε συνθήκες αντιπροσωπευτικού πολιτεύματος , το κράτος εκφράζει την λα'ι'κή βούληση του συνόλου των πολιτών και ως εκ τούτου είναι κοινωνικό και φιλελεύθερο συνάμα και μάλιστα αυτή εκ των πραγμάτων είναι η φυσική του κατάσταση. Συνεπώς και εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα βαρυσήμαντο ζήτημα αρχών και στρεβλής τυπικής ορολογίας, που (όπως και ο πολυθεϊσμός), αποτελεί μία πρωτόγονη και διασπαστική κατάσταση που εξυπηρεί συμφέροντα μεμονωμένων οικονομικών ομάδων εντός του πολιτικοκοινωνικού φάσματος , οικοδομώντας καταστάσεις ανελεύθερες και πρόσκαιρες. Τα κοινωνικοπολιτικά συστήματα που δομούνται με βάση αποσπασματικούς τεχνικούς πολιτικούς όρους είναι εξ ορισμού δυσλειτουργικά και φανερώνουν αδυναμία άμεσης και ουσιαστικής παρέμβασης. Πάρτε για παράδειγμα τους κατ' εξοχήν καταδυναστευτικούς μοντέρνους οικονομικούς όρους των διεθνών ομολόγων και χρηματοοικονομικών παραγώγων όπως cds, cdo, swaps κ.τλ. με τις λαβυρινθώδεις υποδιαιρέσεις τους που διαιωνίζουν ασθενείς και προβληματικές συνθήκες. Το εκάστοτε οικονομικό πρόβλημα έχει θεσμικές αιτίες. Ωστε το θεμέλιο της κρατικής υπόστασης με τις πολυεπίπεδες κοσμικές του ανανακλάσεις συνιστά ένα επίσης μείζον φιλοσοφικό ζήτημα οντολογικού χαρακτήρα.

Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Η γνώση είναι δύναμη και η μελέτη της ιστορίας δίνει γνώση και διδάσκει. Δεν διδάσκει έναν λεπτομερή τρόπο πρόβλεψης του τι μέλλει γενέσθαι, αλλά φωτίζει την κατεύθυνση των ευρύτερων κοινωνικοπολιτικών δυναμικών στη γενικότητά τους. Η διαμόρφωση του σύγχρονου κόσμου είναι προϊόν πολυσύνθετων δυναμικών και αποτέλεσμα μακρών συγκρούσεων. Πολιτικοκοινωνικό ζητούμενο αποτελεί η εξισορροπιστική εναρμόνιση των αντίρροπων δυνάμεων που δρουν στη διεθνή σφαίρα. (Εξ ου και το παλαιό γεωπολιτικό δόγμα της ισορροπίας δυνάμεων) Ως εκ τούτου η ανά τους αιώνας πολεμική ιστορία είναι ένα πεδίο που με ενδιαφέρει αρκετά και ως εκ τούτου στο μέλλον σκέπτομαι να γράψω ένα βιβλίο στρατιωτικής ιστορίας με έμφαση στην ψυχολογική εκτίμηση των γεγονότων. Επίσης πρόκειται να εμβαθύνω περισσότερο στο φιλοσοφικό – θεολογικό κεφάλαιο του Γνωστικού Κοσμοείδωλου, μέσω ενός ανάλογου βιβλίου φιλοσοφικού περιεχομένου.