της Μπέτυς Σύγγελου
Πριν οκτώ, περίπου, χρόνια ξεκίνησε να πειραματίζεται με ταινίες μικρού μήκους. Η αφορμή δόθηκε από τα μαθήματα κινηματογράφου, που παρακολουθούσε. Ο Γαβριήλ Ψαλτάκης μετά από αρκετά χρόνια επιμονής και υπομονής, είναι πλέον σε θέση να θεωρεί τον εαυτό του σκηνοθέτη και να μιλάει με υπερηφάνεια για την πρώτη ταινία μικρού μήκους. «Το κορίτσι στον τοίχο», που δημιούργησε με πολύ μεράκι, γνώρισε μεγάλη επιτυχία και αποδοχή στο διαδίκτυο και αποτελεί την αρχή για μία σειρά ταινιών που ο ίδιος έχει ήδη «στα σκαριά».
Ο Γαβριήλ ξεκίνησε με δειλά βήματα σε αυτό τον χώρο, μαθαίνοντας πολλά με τα χρόνια και την καθημερινή επίμονη ενασχόληση με οτιδήποτε είχε να κάνει με την κινούμενη εικόνα. «Τα περισσότερα τα έμαθα εμπειρικά, μέσα από την εργασία μου σε εταιρίες παραγωγής αλλά και διαβάζοντας ασταμάτητα για τον κινηματογράφο. Ακόμα μαθαίνω... και δε θα σταματήσω ποτέ...», δηλώνει και μας αποκαλύπτει ότι η μεγάλη του αγάπη πίσω από όλα αυτά που ασχολείται είναι η συγγραφή σεναρίων. «Το σενάριο είναι η μεγάλη μου αγάπη. Θα ήθελα πολύ να το ασκούσα σαν επάγγελμα, αλλά στη χώρα μας είναι σχεδόν αδύνατο. Έχω περάσει από τις περισσότερες «θέσεις» στην παραγωγή μίας κινηματογραφικής ταινίας. Από μπούμαν σε no budget μικρού μήκους, έως παραγωγός και σκηνοθέτης σε μεγάλες παραγωγές. Ως σεναριογράφος όμως νιώθω σαν στο σπίτι μου...».
Με αφορμή την αγάπη του αυτή πρόσφατα ολοκλήρωσε την πρώτη ταινία μικρού μήκους, μία εμπειρία που θα του μείνει αξέχαστη, δίνοντας του παράλληλα την δύναμη να συνεχίσει. «Πάντα ήθελα να κάνω μία ταινία μικρού μήκους αλλά ποτέ δεν τα κατάφερνα λόγω έλλειψης χρόνου και χρημάτων. Εκείνη την περίοδο τα κατάφερα να βρω χρόνο και όρεξη και έτσι ξεκίνησα! Η ταινία έπαιξε μόνο στο φεστιβάλ ARTogether. Όλα τα υπόλοιπα ελληνικά φεστιβάλ μας απέρριψαν. Πληροφοριακά θα παίξει τέλη Φεβρουαρίου σε ένα φεστιβάλ στο Institute of Contemporary Arts (ICA) στο Λονδίνο, στους κινηματογράφους Village πριν μια μεγάλου μήκους ταινία και στην Αμερική σε δύο φεστιβάλ από τα οποία περιμένω ακριβείς ημερομηνίες».
«Το κορίτσι στον τοίχο» αποτελεί μία ταινία που αν και τα περισσότερα φεστιβάλ στην Ελλάδα την απέρριψαν, πήρε πολύ θετικά σχόλια από χρήστες του διαδικτύου οι οποίοι την ανέδειξαν κάνοντας την να αγγίξει στο youtube τα 100.000 views. «Ακόμα δεν το έχω χαρεί απόλυτα λόγω μιας ασθένειας που με ταλαιπώρησε για πολύ καιρό μετά την ολοκλήρωση της ταινίας. Η αλήθεια είναι όμως, ότι η ταινία ήταν μια συλλογική δουλειά στην οποία με βοήθησαν πάρα πολύ οι φίλοι μου, και τους ευχαριστώ πολύ».
Μία διαδικασία αμιγώς καλλιτεχνική για τον ίδιο μιας και το «Κορίτσι στον τοίχο» το δημιούργησε εξ ολοκλήρου στο χαρτί πριν γυριστεί σε ταινία. «Με τις φίλες μου Σταυρούλα και Χριστίνα που έφτιαξαν τα σχέδια για τα γκράφιτι, δουλέψαμε πάνω από ένα μήνα για να καταλήξουμε στους χαρακτήρες. Τα προγράμματα στον υπολογιστή έρχονται για να βοηθήσουν το έργο αλλά και να διορθώσουν τυχόν λάθη. Δεν φτιάχνει το After effects μια ταινία...».
Η επιτυχία της ταινίας όμως δεν οφείλεται μόνο στην σκηνοθεσία, τους ηθοποιούς ή τα άρτια γραφικά. Στην προκειμένη περίπτωση ο τρόπος που προσπάθησε να περάσει το μήνυμα που επιθυμούσε ήταν αυτός που συντέλεσε εν τέλει και στην εξαιρετικά μεγάλη αποδοχή από το κοινό. Ο ίδιος αναφέρει, «Το μήνυμα που ήθελα να περάσω στην αρχή ήταν η «αλλαγή» και ειδικά αυτή που γίνεται μέσω της συνεργασίας. Αυτό κατάλαβα όμως ότι δεν μπορούσε να περάσει εύκολα μέσα σε 5 λεπτά, οπότε το σενάριο χρειαζόταν ένα μέσο-φορέα που να σπρώχνει αυτή την αλλαγή. Ήθελα και εκείνο τον καιρό να κόψω το τσιγάρο, οπότε κόλλησε και το δούλεψα περισσότερο προς αυτήν την κατεύθυνση. Πλέον έχω κόψει το τσιγάρο...».
Ανατρέχοντας στις πρώτες δουλειές του, φαίνεται πολύ παράξενο ότι ο ίδιος τις δημιούργησε. Σε πολλές όμως βρίσκεις αρκετά στοιχεία του χαρακτήρα του. «Μετά από χρόνια κατάλαβα ότι το στυλ το κουβαλάς από πάντα μέσα σου, όσο καλό ή άσχημο και αν είναι, ίσως και χωρίς να το γνωρίζεις. Στη συνέχεια απλώς το καλλιεργείς ανάλογα, ώστε να γίνει αυτό που θέλεις. Πιστεύω ότι στην τέχνη η εξέλιξη ποτέ δεν τελειώνει... Κάθε φορά που φτιάχνεις κάτι προσθέτεις και κάτι καινούργιο, μικρό η μεγάλο».
Ο ίδιος αναφέρει ότι την έμπνευση του την αντλεί από την καθημερινότητα και τα στοιχεία που τη συνθέτουν. «Σε κάθε σενάριο που γράφω ο κεντρικός χαρακτήρας έχει πολλά χαρακτηριστικά μου. Δηλαδή τον γράφω σύμφωνα με αυτό που έκανα ή θα έκανα σε κάθε δεδομένη κατάσταση. Τους υπόλοιπους χαρακτήρες κάπου τους έχω δει ή συναντήσει στην πραγματικότητα και μέσα στο σενάριο τους προσαρμόζω σε κάποιο ρόλο. Όλοι οι χαρακτήρες κατά κάποιο τρόπο είναι αληθινοί και έχουμε συναντηθεί κάπου. Το «Κορίτσι στον τοίχο» το σκέφτηκα όταν μονότονα περνούσα κάθε μέρα από βαμμένους με γκράφιτι τοίχους, για να πάω στη δουλειά. Έτσι σκέφτηκα να γράψω ένα σενάριο για έναν βαριεστημένο άντρα, σαν και εμένα εκείνο τον καιρό, να πιάνει συζήτηση με ένα γκράφιτι που παίρνει ζωή στο μυαλό του. Στην αρχή εγώ σκεφτόμουν απλά να μιλάνε οι δυο τους για τα άσχημα της κοινωνίας μας, μέχρι που σκέφτηκε η γυναίκα μου, το κορίτσι απέναντι και τα λουλούδια. Μία γυναίκα πάντα κάνει τα πράγματα πιο όμορφα και γλυκά...».Όλα αυτά όμως ήταν η αρχή για τον Γαβριήλ ο οποίος βρίσκεται ήδη στο τελικό στάδιο γυρισμάτων της δεύτερης κατά σειρά ταινίας μικρού μήκους με τίτλο "Σκέψου θετικά". «Θα είναι λίγο μεγαλύτερη από την πρώτη, στο ίδιο ύφος, με τον ίδιο πρωταγωνιστή», αναφέρει. «Επίσης βρίσκομαι στη μέση μιας μικρής animation ταινίας που θα λέγεται "Ψάρεμα"! Ελπίζω να την τελειώσω και αυτή σύντομα. Και τέλος ψάχνω χρήματα για μία άλλη μικρού μήκους ταινία, η οποία δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς αυτά...Οι υπόλοιπες έγιναν και γίνονται μόνο με μεράκι... Η συνέχεια σε λίγο καιρό στο youtube…Επιμένω στην διαδικτυακή, δωρεάν προβολή για όλους...».
Συνεχίζοντας, δηλώνει θαυμαστής της ιδέας του bankit, επιβραβεύοντας ανάλογες προσπάθειες. «Μου αρέσουν πολύ τα πράγματα που γίνονται για την επικοινωνία δημιουργικών ανθρώπων και ακόμα περισσότερο όταν αυτά φτιάχνονται με αγνά υλικά. Στο bankit σκόνταψα κατά λάθος και είδα ότι παίζει κάτι όμορφο και μπήκα. Συνειδητοποίησα ότι είναι φτιαγμένο με μεράκι και αγάπη από ειλικρινείς νέους ανθρώπους χωρίς σκοπιμότητες. Μου αρέσει να μπαίνω σε όμορφες παρέες έστω και από μακριά. Δυστυχώς η μπουλντόζα facebook τυποποίησε το προϊόν «επικοινωνία» και το έφτιαξε σε συσκευασία που να κολλάει σε όλους, να είναι εύπεπτο και να μην καταλαβαίνεις τις παρενέργειες. Προσπαθώ πάντα να στηρίζω πιο εναλλακτικά ανθρώπινα πράγματα».
Τσακώσαμε τον Γαβριήλ Ψαλτάκη στο διαδίκτυο:
facebook.com/gabrielpsa
http://vimeo.com/gabrielpsa
http://www.youtube.com/user/adeiostomaxi
http://www.myspace.com/gabrielpsalt
facebook.com/gabrielpsa
http://vimeo.com/gabrielpsa
http://www.youtube.com/user/adeiostomaxi
http://www.myspace.com/gabrielpsalt
Το ARTogether Festival είναι το ετήσιο φεστιβάλ του bankit.gr που πραγματοποιείται σε κάποια γωνιά της Αθήνας ένα τριήμερο του Ιουλίου-με ελεύθερη είσοδο- και αποσκοπεί στο πάντρεμα όλων των τεχνών της πολιτείας του. Φωτογράφοι, ζωγράφοι, ηθοποιοί, θεατρικές ομάδες, σκηνοθέτες, performers, συγκροτήματα, συγγραφείς, συνθέτες, γραφίστες, σεναριογράφοι, σκιτσογράφοι, animators, εικαστικοί, ποιητές, χορευτές, στιχουργοί, καλλιτεχνικές ομάδες, συναντιούνται προκειμένου να ζήσουν τρεις μέρες γεμάτες καλλιτεχνικά δρώμενα και ατέλειωτα party. Με γνώμονα λοιπόν το σλόγκαν «όλες οι τέχνες μαζί» οι επισκέπτες του φεστιβάλ μπορεί να είναι περιτριγυρισμένοι από έργα ζωγραφικής και να παρακολουθούν μια θεατρική παράσταση. Μπορεί να απολαμβάνουν μια έκθεση φωτογραφίας, ενώ παράλληλα να πραγματοποιείται μια συναυλία και πολλά άλλα…
Το bankit.gr είναι η πρώτη καλλιτεχνική πλατφόρμα στο διαδίκτυο που δημιουργήθηκε το 2007 με σκοπό να δώσει βήμα σε όλους τους καλλιτέχνες, φιλοξενώντας τα έργα τους χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση. Από το Μάιο του 2008 το bankit.gr είναι επίσημα Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία. Σε αυτή την πολιτεία 20 κατηγορίες τεχνών παίρνουν ζωή, καθημερινά. Μετρώντας πλέον σχεδόν 4 χρόνια λειτουργίας, φιλοξενεί πάνω από 1200 κατοίκους-καλλιτέχνες και περισσότερα από 5000 έργα!
