της Σοφίας Κολοτούρου
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ : ΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΣΥΓΓΡΑΨΕΤΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΝΟΜΑΝΣΛΑΝΔΗΣ
Εσείς γνωρίζετε τι είναι το καναπουτσάρ και το ραμόνι; Αν ναι, αυτό σημαίνει ότι είστε ήδη μέλος της Νομανσλανδιανής κοινότητας και ξέρετε το μυστικό. Αν όχι, δεν είναι δύσκολο να μάθετε για τη Νομανσλάνδη, ούτε πώς να μιλάτε και να γράφετε στα Νομανσλανδιανά. Μέχρι να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο θα μπορείτε κι εσείς να μπείτε στη Νομανσλανδιανή κοινότητα με το καναπουτσάρ σας.
Αρχίζουμε : Μια φορά κι ένα καιρό, όχι πολύ μακρινό, μια νέα χώρα γεννήθηκε στο διαδίκτυο. Το όνομά της ήταν Νομανσλάνδη. Σήμερα η χώρα αυτή έχει ήδη αναπτύξει πεζογραφία και ποίηση, καθώς έχει συγκεντρώσει καμία δεκαριά πεζογράφους και ποιητές, που μιλούν άψογα Νομανσλανδιανά και έχουν καταγράψει ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας της.
Η χώρα αυτή γεννήθηκε πρώτα στο μυαλό του Νίκου Σαραντάκου, ο οποίος έγραψε αρχικά ένα άρθρο πάνω στα μεταφραστικά λάθη. Η συζήτηση που ακολούθησε έδωσε την ιδέα για το επόμενο άρθρο, με τίτλο : Το χρονικό της Νομανσλάνδης.
Επακολούθησε δημιουργικός οίστρος. Συγγραφείς και ποιητές (Κορνήλιος, Ροδιά, ΣοφίαΟικ, Γιώργος Νικολόπουλος, Σοφία Κολοτούρου κι ο ίδιος ο Νίκος Σαραντάκος) έγραφαν για μέρες ποιήματα, πεζά, γλωσσάρι κλπ, καταγράφοντας την ιστορία της Νομανσλάνδης.
Ένα τρίτο άρθρο του Νίκου Σαραντάκου με τίτλο Ο Ροβιόλης κατοικεί στην οδό Γραφημώνος πρόσθεσε στα μεταφραστικά λάθη και τα λάθη κατά το άκουσμα διαφόρων τραγουδιών και μεγάλωσε την επικράτεια της Νομανσλάνδης, πλουτίζοντάς την με νέους ήρωες.
Ο Γιώργος Νικολόπουλος δημιούργησε ένα νέο μπλογκ, με τίτλο Νομανσλάνδη, η Χώρα των Ανύπαρχτων, όπου έχουν συγκεντρωθεί τα κείμενα που έχουν γραφεί μέχρι τώρα. Οι πεζογράφοι, οι ποιητές και οι χρονικογράφοι της Νομανσλάνδης κάνουμε ανοικτή πρόσκληση σε όποιον άλλον θελήσει να γράψει τα Χρονικά της. Στείλε στο μέιλ g_nikolop@yahoo.co.uk
Αν και υπάρχουν ακόμη διάφορες εκδοχές της ιστορίας, φαίνεται ότι στην χώρα υπήρχε ο Αυτοκράτορας Τσινγκ, που κάποια στιγμή ανατράπηκε από τους Ευγενείς οι οποίοι και απάρτιζαν το Συμβούλιο του Ντιν. Επιφανή πρόσωπα της χώρας ήταν ο Ιππότης Λόρδος Κράουν, ο Μπασέν ντε Λάντρ, ο Πρίκηψ Ρήτζεντ, ο Αρσον, η Μουλίν, ο συνθέτης Μποχεμιάν Λεβόν, ο σκηνοθέτης Κάουαρντ Ρόμπερτ Φορντ, κ.ά.
Ειδική μνεία γίνεται στους Θνησιγενείς Ανύπαρκτους, όπως ο Κλιν Σέβαν. Η χώρα φαίνεται να βρίσκεται από χρόνια σε αντιπαλότητα με την Απονία και όλοι οι ήρωες αντιμάχονται με μόνο τους κρυφό όπλο τα Καναπουτσάρ τους… (Και, τελικά, τι είναι το Καναπουτσάρ; Η Ροδιά κατάφερε να το προσδιορίσει ως εξής: Καναπουτσάρ = το απόλυτο όπλο. Κάθε πολίτης λαβαίνει ένα δικαιωματικά, διότι η στρατιωτική θητεία είναι ισόβια.).
Μετά από αυτή τη σύντομη εισαγωγή, μπορούμε να σας δείξουμε ένα απόσπασμα από τη Νομανσλανδιανή πεζογραφία και ποίηση. Η αρχή από τον Κορνήλιο, με (τι άλλο; ) το πασίγνωστο τραγούδι για το Καναπουτσάρ.
Ἀπάνω μου ἔχω πάντοτε δεμένο στὸ ζωνάρι
ἕνα μικρὸ καναπουτσὰρ ἀπὸ τὴν Νομανσλάνδη,
ὅπως αὐτὰ ποὺ συνηθοῦν καὶ παίζουν οἱ φαντάροι
ποὺ ἀπ’ τὸν Τσἰνγκ τὸ ἀγόρασα μιὰ μέρα στὴν Ταϋλάνδη.
Θυμᾶμαι ὡς τώρα νἄτανε τὸν Μπὰξ στὴν Ἀριζόνα,
ποὺ πολεμοῦσε μὲ αὐτὸ Μεξικανοὺς ἀτάκτους,
κρύος ἱδρῶτας ἔπεφτε κι ἡ κάθε του σταγόνα
κάτω στὴν ἄμμο πότιζε φραγκόσυκα καὶ κάκτους.
Ὁ πρίγκηψ ‘Ρῆτζεντ σκότωσε μ’αὐτὸ τὴν Λεβαντίνη,
τὴν ὄμορφη πριγκήπισσα ἀπὸ τὴν Ἀπωνία,
καὶ μιά του σφαῖρα χτύπησε φριχτὰ τὴν Φλωρεντίνη,
γιὰ πάντα ἀποστερῶντας μας τὴν θεία μελῳδία.
Ὁ λόρδος Κρόουν μιὰ βραδιὰ τὸν ἄμοιρο Κρισέιξ
μὲ τπῦτο τὸ καναπουτσὰρ τὸν ἔκανε σμπαράλια
καὶ στὴν Λιμέρα τρώγοντας γιὰ πρωινό κορνφλέικς
ὁ Πράβο Γιάζντι στόχευε ἱπτάμενα βουβάλια.
Ὁ Πόλαρ Σκὸτ ξεπάστρεψε ἐξήντα Τσαλντεάνους
κι ὁ Ἄρσον ἀπὸ τὸ Βνουρὰπ ἑπτὰ μικροὺς Ταγῖστες,
ὁ Ῥεβινστὶκτ πολέμησε αἱμοσταγεῖς τυράννους
κι ὁ Μούτινγκ ἐξωλόθρευε στὸ Μόδο ἀρριβῖστες.
Μὲ τοῦτο ἄγρια ἔστειλε στὸν Ἅδη ὁ Ντιντάχε
χωρὶς κανένα ἔλεος, χωρὶς καθόλου τύψεις
τὴν ὁμορφούλα τὴν Μουλὲν γιατὶ μὲ ἄλλον τἆχε
καὶ μ’ ἄλλον ἀρεσκότανε νὰ κάνῃ ἐπικύψεις.
“Εἶν’ἀλαφρύ, γιά πιάσε το, δὲν πάει οὔτ’ἕνα δράμι
καὶ δὲν κοστίζει τίποτε, μονάχα ἕνα μπρίκι,
μὰ ὅσι τὄχαν ἔφυγε ἡ ζῆσι τους χαράμι,
πολλὰ ἔχουν δεῖ τὰ μάτια μου μ’αὐτὸ μοῦ φέρνει φρίκη”.
Καναπουτσὰρ ἀτσάλινο τὴν ζώνη μου στολίζει,
ποὺ κάποτε ἀγόρασα σὲ κάποιο σταυροδρόμι
γιὰ ποιὸν ἡ κρύα κάννη του τὴν νύχτα νὰ γυαλίζῃ,
ἀφ’οὗ ὁ Σέβαν πέθανε πρὶν γεννηθῇ ἀκόμη;
Διαβάστε Επίσης
