Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 27

Γενιά της Κρίσης

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος
papado27.jpg
Αλέξιος Μάινας
«Όπου και αν πήγα, βρήκα έναν ποιητή να είναι εκεί πριν από μένα», έγραψε ο Φρόιντ. Άρα η ποίηση υπάρχει παντού. Κόντρα στο ρεύμα των καιρών και σε αντίθεση με τον αφορισμό του Αντόρνο: «Όχι ποίηση μετά το Άουσβιτς», μια νέα ποιητική γενιά έχει κάνει τη δυναμική της εμφάνιση. Πρόκειται για τη γενιά του 2000, που ζει και δημιουργεί μέσα στην κρίση, γι’ αυτό και φρονώ ότι το όνομα «Γενιά της Κρίσης» είναι το πιο χαρακτηριστικό.
Ζούμε σε καιρούς χαλεπούς και η ποίηση δεν είναι μόνο ένα μέσο ψυχαγωγίας, αλλά και ένα μέσο για έναν καλύτερο κόσμο, γιατί μπορεί η ποίηση να μην ανατρέπει καθεστώτα, όπως έχει γράψει ο Τίτος Πατρίκιος, όμως, μπορεί να περάσει μηνύματα αντίστασης και ανατροπής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, από την αρχαία Ελλάδα, είναι όταν κάποτε οι Σπαρτιάτες είχαν να πολεμήσουν με έναν πολυάριθμο και δύσκολο εχθρό, γύρεψαν βοήθεια από τους Αθηναίους. Οι Αθηναίοι τους έστειλαν έναν χωλό ποιητή. Τον Τυρταίο. Κι όμως! Ο Τυρταίος έγραψε ποιήματα, που ξεσήκωσαν τους Σπαρτιάτες και τελικά, κατάφεραν να νικήσουν.
Γι’ αυτό, στις μέρες μας, η ποίηση δεν είναι μόνο απαραίτητη, αλλά και αναγκαία.  

Σημείωση

Το παραπάνω κείμενο διαβάστηκε ως εισαγωγικό σημείωμα σε εκδήλωση για την ποιητική γενιά του 2000, που έγινε στις 19/6/2014 στα πλαίσια του Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης.