Συνάντησα χθες βράδυ
Στο μπαρ του Τρελαμένου Κεραυνού
Ήταν ασημένιο, λαμπερό, σκεπτικό
Καφέ το κέρασα
Μιας κι είχε κόψει το αλκοόλ
Του μίλησα για μένα
Μέχρι που δάκρυσε
Και του ‘σβησε η πίπα
Ζήτησε δυο ποτήρια
Κι ένα μπουκάλι ρούμι
Μαύρο σαν τον καπνό
Σερφ
Μυρμήγκια μαύρα
Πάνω σε ξυλαράκια
Σερφ στις στάλες της πλάτης μου
ΑΥΤΗ Η ΚΑΨΑ
Αλάτινα νησιά να προσπελάσεις
Ψαροκόκαλο γλείφω
ΑΥΤΗ Η ΔΙΨΑ
Ξερό το βλέμμα
Χορτάτο από μπλε
Που μόνο στα όνειρα δροσίζει
Πηγμένο αίμα σαν το σάλιο
ΑΥΤΗ Η ΖΩΗ
Σκουριασμένη κονσέρβα
Λίγο κιτρινισμένο χαρτί
Καθαρό βάρος
Κι ένα σύννεφο
Που για λίγο με δροσεύει
ΔΩΣΕ ΡΕ
Λίγο το χέρι
Ή τράβα πιο κει
Γεμίσαμε μια πισίνα
Γεμίσαμε την πισίνα
Ως απάνω με ουϊσκι
Περαστικό χαλάζι
Τη δρόσεψε για τα καλά
Ξεδιάντροποι βουτηχτές
Ριχτήκαμε μέσα
Να την πιούμε
Ή να μας πιει
Ποτέ μην κολυμπάς μονάχη
Τα ψάρια μη σε δουν
Να τρέμεις τους δικούς σου
Η μιζέρια δε χωρά εδώ
Γεμίσαμε
Με φίλους καρδιακούς
Και μπίρες παγωμένες
Σέξι βατράχια
Γέμισε ο πλανήτης όλος
Πώς να αντέξουμε
τέτοια ομορφιά;
Κι εσύ έτσι όπως είσαι
Ξεχωρίζεις
Κρύψου λοιπόν
Για να σωθείς
Το ρολόι
Να σπάσεις
Σα ρόδι
Ομορφιά
Τη ζωή
Να γεμίσεις
Κι αν πουθενά
Αργήσεις
Ε, ζήτα κι ένα συγνώμη!
Γέμισα μια πισίνα
Με μπίρα
Τη μισή την ήπια
Τη μισή την στέγνωσε
Ο ήλιος
Αυτός που δε μοιραζόμαστε
Πια μαζί
Να γλεντήσω τους φόβους μου
Υποθέτωντας ότι είμαι κάποιος άλλος
Που τολμά
Να γλεντά ανενδοίαστα
Ότι τους πιο πολλούς τρομάζει
Με ξένα κόλυβα
Μνημόσυνο ξέφρενο σου κάνω
Ο Ανδρέας Κατσικούδης ζει στην Αθήνα. Είναι εκπαιδευτικός. Επιπλέον είναι φωτογράφος και κινηματογραφιστής. Έχει συμμετάσχει σε ανθολογίες ποίησης.
