και για να ξεχνώ, λίγο
περιπλανώμενος
στα ανθρακωρυχεία μιας μελανιασμένης παλάμης
Tο βράδυ επιστρέφω
στα περίχωρα του παραμυθιού όπου κατοικώ
Είμαι ένας από τους τόσους χωρικούς
που η κακία μάγισσα σκότωσε
Σύντομα ο πρίγκιπας θα έρθει να εκδικηθεί
το θάνατό μας
και έπειτα να παντρευτεί
την κόρη του βασιλιά
(σιγή)
οι έξι τοίχοι μαζεύονται
σαν πόρτες συρτές
κι απ’ όλες τις πλευρές
ο ουρανός, με σύννεφα να περνούν
σε μπλε καλοκαιρινού ουρανού
Διάφανα σχοινιά κατεβαίνουν,
μαζεύουν τα φωτοστέφανα
και παίρνουνε τα πράγματα
Η ηλικιωμένη σηκώνεται,
ανεβαίνει στο τραπέζι, στο δέντρο
που φύτρωσε από το βάζο
Ανακεφαλαίωση
*
Μικρές πατημασιές στη λάσπη
μικρές πατημασιές στο δέντρο
έπειτα σταματούν
κι έρχεται η ώρα να περπατήσεις
με τη συναίσθηση άδειων δωματίων
που ξημερώνουν
ακτινογραφούμενα
Μητέρα
Βλέπω νεκρούς να σέρνονται
ο ένας πίσω από τον άλλο
πάνω στα σύρματα με τ’ απλωμένα ρούχα
να σέρνονται μέσα στα ρούχα μας
και να τους κάνουν
*
κάποιος
θα ξεκινήσει μια νέα ζωή
μέσα στα κάδρα
*
οι ερωτευμένοι βγάζουνε το δοξάρι
από τα σπλάχνα τους,
και παίζουνε
χρησιμοποιώντας
ο ένας το λαιμό του άλλου
*
Ένα γυμνό σώμα πεσμένο μπρούμυτα
χωρίς κανένα χαρακτηριστικό σημάδι,
στην πλάτη κολλημένες δύο σελίδες
μάζεψα από κάτω αυτό το φέιγ βολάν
έγραφε:
εκπτώσεις ονείρων.
*
τρώω απ’ τα σκουπίδια για να φτάσω
τη δυστυχία που χρειάζεται.
θα ήθελα ωστόσο να μάθω να μη με νοιάζει
αν πεθάνω
να μην είμαι εγωιστής
*
αγνοημένος να υιοθετηθώ
κακομαθημένος να με παρατήσουν,
να μην κάνω καν τον κόπο.
*
Αγαπώ τις ψυχασθένειες που θα μου επέτρεπαν
να μείνω στο δρόμο
*
μακάρια η καλοσύνη,
απ’ όποια διαστροφή κι αν προέρχεται
Ο Γιάννης Σαρηγιαννίδης ζει στη Θεσσαλονίκη.
