Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 10

Ανταπόκριση Ι : Η συμβολική διάσταση του φαγητού και οι ανθρώπινες σχέσεις (+Συνέντευξη)

της Σμαραγδής Παπαγιαννοπούλου

Εικαστική έκθεση, συνέδριο, κινηματογραφικό αφιέρωμα, βραδιά ποίησης, θεατρικά, χορευτικά και μουσικά δρώμενα με θέμα: (ΘΕΟΦΑΓΙΑ – ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑ) «Η συμβολική διάσταση του φαγητού και οι ανθρώπινες σχέσεις», πραγματοποιήθηκαν στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων από 3 έως 11 Μαΐου 2010. Διοργανωτές ήταν ο Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων και η Εταιρεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας (μη κερδοσκοπικό σωματείο που μελετά τη διαφορετικότητα των πολιτισμών επιστημονικά και καλλιτεχνικά). Από την ιστορική μυθολογική διάσταση του Κρόνου που τρώει τα παιδιά του, στην ανθρωπολογική, κοινωνιολογική και ψυχολογική προσέγγιση του «τρώω» μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι φράσεις «τρώγονται μεταξύ τους», «τρώγεται με τον εαυτό του», «τον έφαγε με το βλέμμα», αφορούν πλήθος σχέσεων, κοινωνικών, οικογενειακών, ερωτικών. Επίσης η συμβολική διάσταση του φαγητού μέσα από θρησκευτικές παραδόσεις, ημερομηνίες όπως το κυριακάτικο τραπέζι, το Μυστικό Δείπνο. Έως σήμερα με τις σοβαρές διαταραχές που αφορούν την πρόσληψη τροφής. Αυτά ήταν τα θέματα  -και όχι μόνο- με τα οποία πραγματεύτηκε η έκθεση.

pap-2.jpgΣε μία μικρή συνάντηση που είχαμε τον κ. Φώτη Καγγελάρη, πρόεδρο της Ε.Μ.Π.Ε, αρπάξαμε την ευκαιρία να τον ρωτήσουμε τον σκοπό της Ε.Μ.Π.Ε..

Φ.Καγγελάρης: Ο σκοπός της Ε.Μ.Π.Ε. είναι να μελετήσει  τους πολιτισμούς των διαφόρων λαών στη γη και συγχρονικά και διαχρονικά. Να δει κυρίως τις ιδιαιτερότητες και μέσω της ιδιαιτερότητας του κάθε πολιτισμού να έχει μία άποψη για το τι σημαίνει τελικά η ετερότητα η διαφορετικότητα αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει. Δηλαδή, μέσω της μελέτης των πολιτισμών εντοπίζουμε τη διαφορετικότητα η οποία τελικά -κατά κάποιον τρόπο- είναι και μία ταυτότητα στους πολιτισμούς αυτούς, αλλά και μία ταυτότητα για τον ερευνητή, ο οποίος προσδιορίζεται μέσω αυτή της διαφορετικότητας.

Ποιος είναι ο εμπνευστής της Ε.Μ.Π.Ε. και ποιο το έναυσμα της εκδήλωσης;

Δεν υπάρχει κάποιος εμπνευστής στην ομάδα, ήταν κάτι που σκεφτήκαμε ότι μας ενδιαφέρει, να δούμε δηλαδή τους πολιτισμούς την εποχή της παγκοσμιοποίησης, την εποχή όπου μπορούμε να έχουμε άμεση πρόσβαση με τα μέσα της επικοινωνίας, το internet και τα λοιπά, σε διάφορα μέρη του κόσμου. Πως θα προσεγγίσουμε  αυτούς τους λαούς, αυτόν τον κόσμο, για να δούμε τελικά σε τι συνίσταται η διαφορετικότητα τους και από την άλλη μεριά τι είναι αυτό το οποίο θα μπορούσε να μας ενώνει μαζί τους, ούτως ώστε να βρούμε κοινά σημεία προσέγγισης. Ξεκίνησε, λοιπόν, από μία ομάδα πριν από 7-8 χρόνια περίπου ερασιτεχνικά. Στη συνέχεια είδαμε ότι υπήρχε ενδιαφέρον από τον κόσμο και το πράγμα έλαβε μια ευρεία διάσταση. Δηλαδή, μια δημόσια εικόνα και εμφάνιση προς τα έξω, με μία κεντρική εκδήλωση μια φορά το χρόνο, παράλληλες μικρές εκδηλώσεις οι οποίες εξελίσσονται στη διάρκεια της χρονιάς. Αλλά ουσιαστικά με μια μεγάλη εκδήλωση προσπαθούμε να αναδείξουμε αυτή την διαφορετικότητα μέσα σε μία κατάσταση από διάφορους τρόπους.

Σε ποιους τρόπους αναφέρεστε; 

Αυτό συμβαίνει μέσω μιας εικαστικής φωτογραφικής προσέγγισης, όπου προσπαθούν οι διάφοροι καλλιτέχνες -ζωγράφοι και φωτογράφοι- να αναδείξουν με τον τρόπο που αισθάνεται ο καθένας τους το θέμα το οποίο έχουν να ερευνήσουν. Επίσης υπάρχει ένα pap-3.jpgσυνέδριο, το οποίο αποτελείται από θεωρητικούς πανεπιστημιακούς και γενικά από ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και μετά τρέχουνε διάφορες παράλληλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, όπως το αφιέρωμα στον κινηματογράφο, η βραδιά της ποίησης, τα θεατρικά δρώμενα, και κλείνουν πάντοτε οι εκδηλώσεις μας με μια μουσική παράσταση από τον Σπύρο Σακκά και το εργαστήριο φωνητικής τέχνης και έρευνας.

Στον πρόλογό σας αναφέρεται τη φράση «ο άνθρωπος σήμερα τρώει εικόνες, τις επιθυμίες των άλλων, καταναλώνει διαρκώς το τίποτα». Πόσο αυτό αφορά την ελληνική πραγματικότητα;

Θα έλεγα ότι δεν αφορά μόνο την ελληνική πραγματικότητα. Νομίζω ότι το δράμα του ανθρώπου σήμερα είναι το ότι ωθείται να καταναλώνει επιθυμίες, οι οποίες δεν είναι δικές του, θεωρώντας τες παρόλαυτά σαν δικές του. Σαν κατά κάποιο τρόπο δηλαδή να υπάρχει μια αποξένωση ως προς τον εαυτό του. Πως θα μπορούσε να ήταν η δική του επιθυμία; Πως θα μπορούσε ο ίδιος να ορίσει το ποιος θέλω να είμαι; Επειδή ακριβώς υπάρχει η αναπλήρωση αυτής της δικής του τροφικής επιθυμίας από άλλες ξένων. Εδώ θα μπορούσαμε να μιλήσουμε πάνω στο θέμα της επιθυμίας, και το πως κάνει τον άνθρωπο τελικά να κινείται μέσα σ' έναν κόσμο, που είναι ξένος και εχθρικός, χωρίς να το καταλαβαίνει αυτό το πράγμα, να μην του ανήκει ο κόσμος αυτός ... Εδώ θα μπορούσαμε βέβαια  να αναφέρουμε την περίπτωση του Οιδίποδα,  ο οποίος είναι βασιλιάς σε μια πόλη, στη Θήβα… Αλλά είναι ουσιαστικά βασιλιάς ,υπακούοντας στις επιθυμίες των άλλων, τις επιθυμίες των ξένων, μέχρι που να ανακαλύψει τη δική του προσωπική επιθυμία,, με ότι συνέπειες έχει αυτό το πράγμα. Διότι η προσωπική ανακάλυψη της επιθυμίας έχει ένα κόστος. Ίσως είναι πιο εύκολο, λοιπόν, να καταναλώνει κανείς επιθυμίες. Δηλαδή το τίποτα. Τρέφοντας τον εαυτό του, νομίζοντας πως είναι κάποιος μέσω της κατανάλωσης του τίποτα.

pap-5.jpgΠου θα μπορούσαν άνθρωποι που ενδιαφέρονται να έρθουν σε επικοινωνί μαζί σας; Επί τη ευκαιρία θα θέλατε ευχαριστήσετε κάποιους για τη σημερινή έκθεση;

Μπορούν να απευθυνθούν σε εμάς μέσο του internet (http://empe-alterity.blogspot.com, allos.empe@gmail.com) και του τηλεφώνου (2108812069, 2108227227, 6972083202). Nαι βέβαια, ν' ευχαριστήσω όχι μόνο τους συντελεστές της αποψινής βραδιάς, αλλά και τα μέλη της εταιρείας, τους οπαδούς, του φίλους οι οποίοι με αφανή τρόπο συμβάλουν, ούτως ώστε αυτό που βλέπουμε σαν αποτέλεσμα μπροστά μας να είναι προϊόν μιας μακρόχρονης δουλειάς.Αν θα μπορούσα να ευχαριστήσω κάποιον πιο προσωπικά θα ήτανε το εικαστικό προσωπικό του δήμου της Αθήνας, το οποίο μας συμπαραστέκεται πάρα πολύ κάθε φορά και όλους εκείνους τους χορηγούς οι οποίοι βοηθούν στην πραγματοποίηση του εγχειρήματος.

Σημειώσεις : Φωτογραφίες : (1) Οι ηθοποιοί της παράστασης «Μαμά Γάλα», (2) "Fois gras", το χοροθέατρο "Μετ' εμποδίων", (3) "Βωμός Θυσία" του Θράσου Αβαριτσιώτη, (4) "Μήδειας Τόπος" του Βασίλη Βασίλη.