Θα φορέσω λίγη ύβρη
ο χρόνος με συνθλίβει
επιβιώνω λόγω άχαρων συμβιβασμών
θυμίζω τη δημοκρατία
έχω βαρεθεί να πιάνω με το χέρι μου
τον ήλιο και το φεγγάρι
ο κόσμος των σχημάτων
πρέπει να γίνει
κόσμος χωρίς σχήμα
μου τελειώνουν οι ελπίδες
ξεμένω από λέξεις
αν δεν ερωτευτώ
είμαι χαμένος
οπότε θα φορέσω λίγη ύβρη
και θα ‘ρθω
ίσως αργότερα όμως
τώρα σκάβω τον ουρανό
Γιατί ο έρωτας μου, απεγνωσμένος
αυτό που με εκνευρίζει στον έρωτα
είναι η ικανότητα του να με μεταμορφώνει
προσπαθώ να τον σκοτώσω
αλλά συνήθως αυτοκτονεί
μοιάζει με την Ύπαρξη που με εξουθενώνει
τη νιώθω βάρος στους ώμους
ατροφικά φτερά που ενώ μεγαλώνουν
ποτέ δεν πετούν
μα αν είναι να χορέψω
θα χορέψω από κραυγή σε κραυγή
γιατί ο έρωτας μου είναι
και πάλι
απεγνωσμένος
κι είναι αυτή η ματαιότητα της απόγνωσης
που με κάνει να χαμογελώ ειρωνικά
Ο Νίκος Ερηνάκης είναι ποιητής. Ζει στην Αθήνα.
