Top menu

Αγγελική Μπόμπορη: "Η τέχνη οφείλει να κρατάει σε επαγρύπνηση τον θεατή"

pinakas1_arthro

Συνέντευξη στην Αλεξία Νταμπίκη

Την Τετάρτη 5 Οκτωβρίου και ώρα 8μ.μ., 15 σύγχρονοι εικαστικοί ενώνουν τις δυνάμεις τους και αποτυπώνουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους σε μία ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο «Η πρόληψη μέσα από την τέχνη», η οποία πραγματεύεται μία από τις σοβαρότερες ασθένειες της σύγχρονης εποχής, τον καρκίνο του μαστού. Στα πλαίσια της συγκεκριμένης έκθεσης μιλήσαμε με μία από τις συμμετέχουσες, την εικαστικό Αγγελική Μπόμπορη, ζητώντας της να μας εξηγήσει πως η τέχνη μπορεί να γίνει φορέας μηνυμάτων ζωής αλλά και της βαθύτερης υπαρξιακής αγωνίας που διακατέχει την κάθε γυναίκα η οποία διασχίζει τον δύσκολο δρόμο της ασθένειας, της απομόνωσης, του φόβου του θανάτου.

Θα μας πείτε κάποια πράγματα για την έκθεση στην οποία συμμετέχετε;
Η έκθεση έχει θέμα την πρόληψη μέσα από την τέχνη καθώς ο Οκτώβριος έχει θεσμοθετηθεί ως μήνας πρόληψης και ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού. Τον Οκτώβριο του 2015 παρουσιάστηκε ένα διαδικτυακό project με το θέμα αυτό από τον κ. Δημήτρη Λαζάρου, που φέτος μετουσιώνεται σε ομαδική εικαστική έκθεση 15 σύγχρονων δημιουργών και θα παρουσιαστεί στο χώρο του κ. Σωτήρη Φέλιου The Sotiris Felios Collection, Φωκίωνος Νέγρη 16 στην Κυψέλη, από τις 5 έως τις 23 Οκτωβρίου υπό την επιμέλεια τού κ. Κωσταντίνου Βαφειάδη και την οργάνωση του κ. Δημήτρη Λαζάρου.

pinakas2_arthro

Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να προσεγγίσει μέσω της τέχνης ένα τόσο ιδιαίτερο και θέμα όπως ο καρκίνος του μαστού;
Η αλήθεια είναι ότι είναι αρκετά δύσκολο γιατί είναι πολύ ευαίσθητο και ιδιαίτερο θέμα. Όμως είναι ταυτόχρονα πολύ ενδιαφέρον γιατί παίζει έντονα με τα συναισθήματα. Σε βάζει σε σκέψεις, σου ξυπνάει μνήμες και βιώματα ίσως προσωπικά, οικογενειακά, φιλικά... εν τέλει κοινωνικά. Ψάχνεις, μαθαίνεις, βρίσκεις ερεθίσματα μέσα από την ασθένεια. Ταυτίζεσαι ή παραλληλίζεσαι με το θέμα. Όλες αυτές οι ζυμώσεις αποτελούν πρόκληση για τον καλλιτέχνη αλλά και για τον θεατή. Γίνονται και οι δύο πομποί και δεκτές ταυτόχρονα σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα που μέχρι πριν λίγα χρόνια θεωρούταν μάλλον "ταμπού", πολύπλοκο και περίεργο. Θεωρώ πια πως η επιστήμη και η ευαισθητοποίηση του κόσμου το έχει ανάγει σε κάτι πολύ πιο απλό, το οποίο μέσα από την πρόληψη πλέον περνάει και δεν... "αγγίζει".

Ποιες είναι οι "κλειδωμένες σκέψεις" μίας γυναίκας που πάσχει από τη συγκεκριμένη ασθένεια και πώς αντικατοπτρίζονται μέσω των δύο έργων που συμμετέχετε;
Πίσω από κάθε εξέταση και αποτέλεσμα κρύβονται σκέψεις, φοβίες και αγωνίες. Είναι δύσκολο να περιγράφουν... λέξεις χωρίς ειρμό! Στο άκουσμα της ασθένειας συνήθως παγώνει η σκέψη. Βυθίζεσαι σε σκέψεις με κυρίαρχο το αίσθημα για το φόβο του θανάτου. Γυρνάς το χρόνο πίσω για να δεις τι έφταιξε... Έχεις αγωνία και ερωτηματικά για την επόμενη μέρα! Όμως με τη βοήθεια των γιατρών και της επιστήμης, με τη στήριξη των οικειών προσώπων αλλά και με εσωτερική θέληση για ζωή ανεβαίνεις στην επιφάνεια. Μέσα από όλα αυτά έρχεται η δύναμη για την αντιμετώπιση της νόσου. Η πρόληψη είναι ένα στάδιο πριν... Και είναι σωτήρια, δείχνει το πόσο σεβόμαστε και αγαπάμε τον εαυτό μάς! Στα έργα μού λοιπόν προσπαθώ να αποδώσω όλες αυτές τις σκέψεις πού κάνει μία γυναίκα, από τη μια κλειδαρότρυπα οι φοβίες και οι αγωνίες κι από την άλλη το φως και η δύναμη που αναβλύζει όταν σεβόμαστε τον εαυτό μας και τον θεωρούμε πολύτιμο.

Η τέχνη "οφείλει" να έχει κάποιο συγκεκριμένο ρόλο όταν πραγματεύεται την ασθένεια και αν ναι, ποιος είναι αυτός;
Η τέχνη οφείλει να κρατάει σε επαγρύπνηση τον θεατή πιστεύω. Αυτό πραγματεύεται και ή έκθεση πού διοργανώθηκε. Καλείται να μιλήσει στην ψυχή της κάθε γυναίκας και να της επισημάνει να ασχοληθεί με τον εαυτό της. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής και οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί που ζούμε, μάς κάνουν καμία φορά να χάνουμε την ουσία των πραγμάτων. Και ενώ η επιστήμη και η τεχνολογία διευκολύνει κατά πολύ τη ζωή μας, πολλές φορές ξεχνάμε ότι δεν είμαστε από σίδερο και αφήνουμε πίσω τον εαυτό μάς. Μισή ώρα, μία φορά το χρόνο κρατάει ο προληπτικός έλεγχος για το μαστό. Είναι πολύ λίγο. Ας τον διαθέτουμε!

Τι θα θέλατε να πείτε σε αυτές τις γυναίκες που διανύουν αυτή τη δύσκολη πορεία ζωής, όχι ως καλλιτέχνης αλλά ως γυναίκα;
Ας αγαπήσουν τον εαυτό τους και ας πιστέψουν σε εκείνες! Μόνο έτσι θα βγουν νικήτριες!