Ήταν ένας γέρος σοφός ροφός, ποίηση, Θεώνη Δέδε, εκδόσεις Εκάτη 2015
Πριν από λίγο καιρό είχαμε την ευκαιρία να διαβάσουμε την πρώτη ποιητική συλλογή της Θεώνης Δέδε: «Ήταν ένας γέρος σοφός ροφός», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις: «Εκάτη». Πρόκειται για μια ποίηση, όπου κυριαρχούν τα πεζολογικά στοιχεία. Τα περισσότερα ποιήματα είναι σαν μικρά άτιτλα διηγήματα με συμβολικό χαρακτήρα και στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε να μας βάλει σε σκέψεις για το ποια είναι τα όρια του ποιητικού από τον πεζό λόγος, όμως, όταν ακόμα και αναγνωρισμένοι σύγχρονοι ποιητές έχουν χρησιμοποιήσει πεζολογικά στοιχεία στην ποίησή τους, τότε, μάλλον, μιλάμε για κάποιου είδους μόδα στη σύγχρονη ποίηση.
Θα 'λεγε κανείς, διαβάζοντας τον τίτλο, ότι πρόκειται για παιδική ποίηση, όμως αν προσέξουμε καλύτερα τα ποιήματα θα δούμε πως μόνο παιδικά δεν είναι. Ο «γέρος σοφός ροφός» σώζεται από την «μικρή χαρούμενη γοργόνα». Ο υπαινιγμός είναι σαφής. Η ειρωνεία διάχυτη. Αλλά και η ποιητική ιστοριούλα στη σελίδα 15, όπου η ποιήτρια μας δίνει μια πολύ ζωντανή εικόνα, με τα έπιπλα να σχολιάζουν τη ζωή της. Στη σελίδα 28 το ποίημα-ιστοριούλα βγάζει απόφθεγμα: «Όντως τα κομμένα κεφάλια είναι tres passé. Της μόδας φέτος είναι τα κομμένα φτερά.» Στη σελίδα 29 αναφέρεται με αδρές περιγραφές η ρουτίνα της ζωής και οι καθημερινές συνήθειες, που τελικά αφήνουν «μια στυφή γεύση σταφυλιού στο στόμα και μια ανικανοποίητη ανάγκη στην ψυχή.»
Στην ποιητική συλλογή της Θεώνης Δέδε «Ήταν ένας γέρος σοφός ροφός» υπάρχουν και ορισμένα μικρά ποιήματα χωρισμένα κανονικά σε στίχους, σε αντίθεση με όλο το υπόλοιπο βιβλίο, όπου, όπως αναφέραμε και πιο πάνω, χρησιμοποιείται μια πιο πεζή φόρμα. Εδώ, έχουμε ορισμένα στοιχεία κοινωνικού προβληματισμού, με την ειρωνεία να αφήνει σε κάθε τέλος ποιήματος ένα χαμόγελο πικρό στον αναγνώστη. Ο τέλειος νοικοκύρης, που παραγγέλνει vegetarian σουβλάκι, ενώ διώχνει με τις κλωτσιές έναν ζητιάνο και τον πετάει στο δρόμο, είναι μια από τις εικόνες, που μας δίνει η ποιήτρια, αλλά για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό το κομμάτι του βιβλίου, παραθέτουμε ολόκληρο ένα ολιγόστιχο ποίημα: «Ονειρεύομαι ότι έχω πόδια / Ότι πηδάω μάντρες και κλέβω φρούτα / Ότι τρέχω / Μα τι λέω; / Έχω πόδια / Μπορώ ν’ ανοίξω την πόρτα και να βγω έξω! / Θέλω;»
Αρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζει και το βιογραφικό σημείωμα της ποιήτριας, όχι τόσο για την πολυτάλαντη ενασχόλησή της με την τέχνη, όσο για την πρωτοτυπία του, καθώς η Θεώνη Δέδε γράφει σε πρώτο πρόσωπο, κάτι, που δεν συνηθίζεται στα βιογραφικά των ποιητών.
Κλείνοντας, θα λέγαμε ότι η ποιητική συλλογή της Θεώνης Δέδε «Ήταν ένας γερός σοφός ροφός», είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο. Περιμένουμε τα επόμενα βήματα της ποιήτριας.
Θεοχάρης Παπαδόπουλος
