Top menu

Διονύσης Χαριτόπουλος: "Η εμπειρία ζωής είναι ανεκτίμητη"

haritopoulos_arthro

Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Ο Διονύσης Χαριτόπουλος γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Πειραιά όπου από μικρή ηλικία έκανε διάφορες χειρωνακτικές δουλειές στο Λιμάνι και στα γύρω μηχανουργεία, εγκατέλειψε νωρίς δύο απόπειρες σπουδών στην Αθήνα και στο Λονδίνο και δούλεψε στη διαφήμιση μέχρι το 1990. Πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο του "Οι Πειραιώτες" (εκδόσεις Τόπος 2016).
     
Δεύτερο βιβλίο για τον Πειραιά, γραμμένο με αγάπη για την γενέθλια πόλη. Ο τόπος που μεγαλώνουμε μας προσδιορίζει;
Εννοείται. Η εσωτερικότητα καθενός μας, ο μέσα κόσμος μας, είναι η εξωτερικότητα εσωτερικευμένη.

Στο βιβλίο «Πειραιώτες» αναφέρεστε στους κατοίκους του Πειραιά με ιστορίες από την καθημερινή ζωή. Μήπως η ίδια η ζωή μας βοηθά για να γνωρίσουμε τον κόσμο που ζούμε;
Η εμπειρία ζωής είναι ανεκτίμητη. Και δεν διδάσκεται πουθενά. Η μόρφωση είναι άλλης τάξης απόκτημα.

Ο Πειραιάς είναι μια μίξη από Έλληνες που ήρθαν από πολλά μέρη της Ελλάδας και έφτιαξαν μια νέα ράτσα τους Πειραιώτες. Σε τι διαφέρουν οι Πειραιώτες;
Στον Πειραιά είσαι στον έξω κόσμο, ενώ εξακολουθείς να βρίσκεσαι στην Ελλάδα.

Γράφετε «Δυο είναι οι φυλές του Πειραιά». Από την αποδώ πλευρά της πόλης το κέντρο και στην αποκεί πλευρά ο βαθύς Πειραιάς. Γιατί ο βαθύς Πειραιάς εκπέμπει μια γοητεία ακόμη και μια σχέση αγάπης για να τον επισκεφτείς και να τον διερευνήσεις;
Γιατί εκεί υπάρχει ακόμα το γνήσιο το αυθεντικό. Η ζωή ωμή όπως ακριβώς είναι με τους πόθους και τα πάθη της χωρίς φιοριτούρες και στολίδια.

Οι λαϊκές γειτονιές των δυτικών προαστίων της Αθήνας είναι δίπλα στον Πειραιά. Γιατί υπήρχε πάντοτε μια επικοινωνία μεταξύ τους;
Όντως υπήρχε. Οι δυτικές συνοικίες είναι το οικιστικό ανάλογο της Αθήνας χωρίς το λιμάνι.  

Θηβών, Λεύκα, Πειραιάς. Θύμησες όταν τα παλιά λεωφορεία μας μετέφεραν με προορισμό το κέντρο του Πειραιά για να περάσουμε τα βράδια του καλοκαιριού. Στέκια , φιλίες , αξέχαστες. Υπάρχει μια συνέχεια από εκείνη την εποχή;
Φυσικά και υπάρχουν. Η ζωή δεν σταμάτησε.

Από τη Θηβών μέχρι τον Πειραιά φιλοξενήθηκαν όλοι οι λαϊκοί βάρδοι. Ο Πειραιάς και τα περίχωρα της Αθήνας αναστέναζαν μέσα στο πάθος της μουσικής και της φωνής των τραγουδιστών. Και τώρα θλίψη. Περνάς από τα μαγαζιά και τα περισσότερα είναι κλειστά.
Δεν είμαι της νοσταλγίας, αν κάτι τελείωσε είναι επειδή κάτι άλλο ξεκίνησε και με αυτό θα ζήσουμε.

Κάποτε στον Πειραιά οι άντρες ήταν άντρες. Είχαν τσίπα και φιλότιμο. Αλήθεια που πήγαν τώρα όλα αυτά; Μήπως χάθηκαν;
Καθόλου. Ο αληθινός κόσμος, οι πραγματικοί άντρες δεν εμφανίζονται στην τηλεόραση να τους δούμε, κοιτάνε τη δουλειά τους και το σπίτι τους. Προσωπικά ξέρω αρκετούς.

Πολλές φορές έχετε πάρει θέση για τα πολιτικά πράγματα όχι μόνο μέσα από τα βιβλία σας αλλά και δημόσια καταγγέλλοντας όταν κάτι δεν πάει καλά. Αυτή η παρέμβαση δεν σας στοίχισε;
Έχει το κόστος που πρέπει να καταβάλεις αν θέλεις να είσαι ελεύθερος άνθρωπος.  

Γιατί η εξουσία δεν συμπαθεί τη διανόηση;
Η εξουσία μισεί  την ανεξαρτησία. Εχθρεύεται κάθε φωνή που δεν την υπηρετεί και προσπαθεί να την πνίξει. Αλλά ο συγγραφέας οφείλει να είναι εχθρός της εποχής του.

Γράφοντας δηλώνουμε την ύπαρξή μας και αποκτούμε υπόσταση. Εκδίδονται όμως πολλά βιβλία. Πώς θα ξεχωρίσουμε πιο είναι το καλό βιβλίο;
Από αυτόν που το έγραψε.  

Ποια συμβουλή σας έδωσαν οι γονείς σας που την τηρείτε και σας βοήθησε στη ζωή;
Αξιοπρέπεια.