Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 33

Έβελυν ντε Λεθκάνο: Τρία ποιήματα

λεθκάνο-σολέρτη

Μεταφράζει η Άτη Σολέρτη

Η ποίηση της Έβελυν ντε Λεθκάνο, αινιγματική, μυστηριακή, βαθιά υπαρξιακή, εμπνέεται από τις ανθρώπινες εμπειρίες με σκοπό να ρίξει φως στις αιτίες των πραγμάτων. Η ποιήτρια υιοθετώντας τα μάτια ενός ανώτερου όντος, ενός αγγέλου που κατευθύνει κάθε της παρατήρηση, σκιαγραφεί τις εικόνες ενός κόσμου που ακροβατεί στην αμαρτία και στην ιερότητα, γίνεται μάρτυρας όσων ζητούν να απελευθερωθούν από τους δαίμονές τους και μέσα από έναν εσωτερικό διάλογο αναζητά τη λύτρωση μέσω της αγάπης. Το θρησκευτικό και το μεταφυσικό στοιχείο στη γραφή της, ωθεί το πνεύμα σε μια ενδότερη υπαρξιακή αναζήτηση ενώ η δύναμη των μεταφορών της ενισχύουν τη συγκίνηση των λόγων της.

Η Έβελυν ντε Λεθκάνο [Evelyn de Lezcano] (Λας Πάλμας - Κανάρια Νησιά), είναι ψυχολόγος και κοινωνική λειτουργός. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Ποιήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν επίσης συμπεριληφθεί σε διάφορες ανθολογίες που αφορούν Ισπανούς ποιητές του 21ου αιώνα. Διατηρεί το blog: http://maevelyn19.blogspot.gr/

*

III

Kαθισμένοι εκεί όπου όλοι περιμένουμε για να αναχωρήσουμε
κάτω από ένα στέγαστρο μακριά απ’ τον ουρανό,
σε μια θέση που ίσα που υψώνεται σε μια σπιθαμή
          γης,
είδαμε να κορδώνονται
οι τερατώδεις φιγούρες ενός καρναβαλιού.
Το κεφάλι μου στον ώμο σου,
το δικό σου, ανάμεσα στα χέρια μου,
Δικέφαλος Λαοκόων.

(Hombre, ed.  Huerga y Fierro, 2014)

*

Η θάλασσα δαγκώνει το βράχο.
Ένας άνθρωπος πιασμένος σ’ ένα κατάρτι τρέμει.  
Η θάλασσα θέλει να γίνει η ρωγμή
             αυτών των βασανισμένων πετρών.
Η θάλασσα δαγκώνει και δραπετεύει,
εκτοξεύει στο υπερώο του ουρανού κύματα που λιώνουν
             στο ανοιχτό στόμα
κι απέναντι στην άγρια οδοντοστοιχία των βράχων,
σκάει το αλάτι και το κλάμα ενός παιδιού
που κουλουριασμένο στην κούνια του προσμένει
έναν άνθρωπο,
ένα χέρι,
έναν Θεό που κοιμήθηκε στο μέσο μιας φράσης.

(Vertientes, ed. Huerga y Fierro, 2015)

*

Ο άγγελος περπατά.
Είναι όλα φωτιά,
φωτιά και υπερένταση και όσφρηση.
Ο άγγελος πηδά τα δοκάρια
πηδά και τα λιώνει.
Κοιτάζει τους ανθρώπους που δραπετεύουν,
παρατηρεί αυτούς που είναι αδρανείς,
αδρανείς και προβληματισμένοι,
αδρανείς και συννεφιασμένοι.
Ο άγγελος περπατά.
Άγγελος και φωτιά.
Φωτιά και υπερένταση.
Υπερένταση και όσφρηση.
Πια δεν υπάρχουν δοκάρια.
Ο άγγελος είναι ελεύθερος,
ελεύθερος.

(De los que nadie habla, ed. Huerga y Fierro, 2015)